به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از پانا ، مهدی اکبرشاهی کارشناس صنعت خودرو، در این نشست تخصصی به بررسی مزایای باک پلیمری نسبت به فلزی پرداخت و گفت: باک‌های فلزی در اثر ضربه قابلیت برگشت به فرم اصلی را ندارد و دفرمه‌شدن رخ خواهد داد، در حالی که در مورد باک پلیمر این ریسک بسیار پایین‌تر است و باک پس از ضربه قابلت بازگشت به فرم اولیه را تا حدود بالایی دارد.

وی همچنین با اشاره به این مورد که بحث حجم باک نیز برای خودروساز اهمیت دارد، ادامه داد: محدودیت فرم‌پذیری باک فلزی نیز مورد بحث است و با فضایی که خودروساز سفارش می‌دهد، باک پلیمری می‌تواند 20 تا 30 درصد حجم بیشتری را پوشش دهد و از فضا استفاده بهینه‌تری داشته باشد.

اکبرشاهی افزود: باک‌های پلیمری به دلیل دارا‌بودن عایق، مقاومت بالایی در برابر فرسایش، خوردگی و تغییر‌های محیطی دارند در حالی که این موضوع روی باک فلزی تاثیرگذار است.

این کارشناس صنعت خوردو هم چنین در رابطه با بحث مصرف سوخت نیز گفت: با توجه به کاهش وزن حدود 40 درصدی باک پلیمری نسبت به باک فلزی با حجم مشابه، موجب کاهش مصرف سوخت و انتشار co2 خواهد شد و در برابر هر 10 کیلو گرم کاهش وزن، معادل یک گرم انتشار آلاینده co2 کاهش خواهد یافت.

وی با بیان این مطلب که در صورتی که این موضوع در خودروها در تولید انبوه و به ازای هر سال محاسبه شود قابلیت صرفه‌جویی در مصرف سوخت یکی از خودروهای تولید انبوه تا حدود 250 هزار لیتر در سال را خواهد داشت، گفت: با توجه به انتشار بخارهای بنزین از مخازن سوخت دو عامل نفوذ از جداره‌ها و نقاط جوش و اتصال‌ها به همراه میزان تبخیر سوخت داخل باک از عوامل اصلی هستند که با توجه به استفاده باک‌های پلیمری چند لایه، نفوذپذیری از جداره‌ها به میزان قابل توجهی کاهش یافته است و قابلیت دست‌یابی به الزامِ‌های روز دنیا را دارد.

مزایای باک‌های پلیمری

اکبرشاهی ادامه داد: باک‌های فلزی در صورت استفاده نکردن از تکنولوژی‌های روز دنیا در فرایند جوش پلاسمای رباتیک ریسک وجود منافذ ریز که منشاء پخش آلاینده‌ها خواهند بود را درپی خواهد داشت.

این کارشناس خودرو موضوع دوام و خوردگی و نهایتا نشتی از منافذ خوردگی را یکی دیگر از ریسک‌های آلایندگی مربوط به باک‌های فلزی در صورت استفاده نکردن از مواد و پوشش‌های به روز تعریف‌شده در این حوزه دانست.

در ادامه حسین نازک‌دست، عضو هیات علمی دانشگاه امیرکبیر، با بیان اینکه استفاده از باک‌های پلیمری در خودروهای داخلی به صرفه‌تر از مدل‌های فلزی است، گفت: برای جای انداختن این موضوع، باید برنامه توجیهی آن را تهیه و در اختیار نهادهای مربوطه گذاشت تا به صورت یک الزام در صنعت خودرو پذیرفته شود.

وی اضافه کرد: با تهیه آمارهای توجیهی در باب این موضوع که استفاده از باک‌های پلیمری چه نقشی در کاهش هزینه تولید و پایین آمدن آلایندگی و مصرف سوخت دارد، می‌توان دولت و نهادهای نظارتی را بابت تدوین قانون در این مورد، قانع کرد.

نازک‌دست وضع اقلیمی ایران را در برنامه‌ریزی برای استفاده از باک‌های پلیمری نیز حائز اهمیت دانست و تاکید کرد: استفاده از چنین باک‌هایی می‌تواند در حال و آینده به کاهش آلایندگی کمک کند.

این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه در تولید باک‌های سوخت خودرو، پلمیر بهتر از فلز عمل می‌کند، ادامه داد: برای تعریف هر پروژه‌ای باید به این نگاه کرد که در دنیا چه کرده‌اند و آیا نمونه موفق جهانی دارد یا خیر؛ بنابراین از آنجا که آمارها نشان‌دهنده حرکت خودروسازان بزرگ به سمت باک‌های پلیمری است، این موضوع در مورد خودروسازی ایران نیز صدق می کند.

عضو هیئت علمی دانشگاه امیر کبیر همچنین گفت: موضوع یک نواختی تولید و امکان پایش توسط نهادهای نظارتی نیز یکی دیگر از موارد حائز اهمیت است و برای مثال اگر فرایند یکنواخت و تکرارپذیر تولید غیررباتیک و وابسته به نفر_تولید مقایسه شود این نگرانی برای نهادهای نظارتی پررنگ‌تر خواهد بود.

در ادامه این نشست،اسماعیل قاسمی مدیریت ارتباط با صنعت پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی نیز گفت: در اوایل دهه 70 میلادی خودروسازان با توجه به بحران نفتی و نیازمندی به کاهش مصرف سوخت و کاهش وزن خودرو به جایگزینی قطعات فلزی نسبتا بزرگ و سنگین خودرو به پلیمری کردند که سپر و باک خودرو جزو اولین موارد بودهاند.

وی ادامه داد: از آن تاریخ تا کنون روند جایگزینی باک‌های فلزی به پلیمری در کل دنیا ادامه دارد و تقریبا اکثر تولیدات خودروسازان به سمت باک پلیمری سوق یافته است.

دیگر میهمان این نشست تخصصی در پژوهشکده پلیمر، محمد رستگاری، معاون محیط زیست استان تهران بود که از وجود تنها 44 روز آلوده در پایتخت طی امسال خبر داد.

وی با بیان اینکه از این 44 روز، در 15 روز علت اصلی آلودگی، ازن بوده است، گفت:در سال گذشته این عدد هفت روز بود.

رستگاری با اشاره به اهمیت باک‌های پلیمری در کاهش بخارهای بنزین، افزود: روزانه در کل کشور چیزی حدود 360 هزار لیتر بنزین تبخیر می‌شود، که با استفاده از باک‌های پلیمری و همچنین اجرایی‌شدن طرح کهاب (طرحی در راستای کاهش بخارات بنزین به خصوص در جایگاه‌های سوخت)، می‌توان این عدد را به حداقل رساند.

رستگاری همچنین بر بهتر شدن وضع هوای تهران طی چند سال گذشته تاکید کرد و گفت:در سال 90، 60 درصد روزهای سال در پایتخت آلوده بود و این رقم در سال 92 به 40 درصد رسید و برای سال 93 نیز عدد 30 درصد ثبت شد که یکی از دلایل این روند، بهبود کیفیت سوخت بود.