به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، تمام این موارد برای افزایش ایمنی و راحتی در رانندگی اختراع‌شده‌اند که امروزه در برنامه‌ای جامع‌تر به نام خودروهای خودران دنبال می‌شوند. در این مطلب نگاهی داریم به این موضوع و جنبه‌های مختلف آن.

اتوماتیک یا خودران :
به خودروهای خودران اصطلاحاً Autonomous  یا self-driving car گفته می‌شود. یک وسیله اتوماتیک قادر است تا طبق برنامه‌ای که به آن داده‌شده و مسیری که برایش مشخص‌شده است، حرکت کرده و وظیفه خاصی را با حداقل خطا انجام دهد. نمونه این موارد را می‌توان در کارخانه‌ها و خطوط تولید مشاهده کرد که معمولاً وسایل نقلیه‌ای که وظیفه حمل‌ونقل را بر عهده‌دارند در مسیری که برایشان مشخص‌شده است، به‌پیش می‌روند. نمونه ساده این موارد همان ربات‌های مسیریاب هستند. اما خودروهای خودران دارای هوش بالایی هستند تا در شرایطی که پیش‌بینی‌نشده است هم بهترین تصمیم را بگیرند. برای خودروهای خودران، مسیر و جاده خاصی تعریف نمی‌شود و این سیستم‌های خودرو هستند که باید تمام وظایف انسانی مثل بررسی ترافیک، حق تقدم عبور، حضور افراد پیاده و یا خودروها در جلوی راه، ترمز کردن، گاز دادن و.... را انجام دهند. به‌وضوح مشخص است که در سر راه یک خودرو در داخل خیابان و یک جاده هر اتفاقی ممکن است بیفتد پس عملاً برنامه خاص و از پیش تعیین‌شده‌ای برای یک خودروی خودران وجود ندارد.

انواع خودران ها
خودروهای خودران بسته به اینکه تا چه میزانی توانایی حرکتی بدون دخالت راننده را دارند، به 5 طبقه از یک تا 5 تقسیم می‌شوند. طبقه صفر یعنی خودرویی که هیچ توانایی برای حرکت خودکار ندارد و کاملاً توسط راننده کنترل می‌شود یعنی خودروهای عادی که آن‌ها را در همه‌جا می‌بینیم.
در درجه اول از سیستم‌های خودران خودرویی، دست‌ها روی فرمان قرار دارد و کنترل رانندگی در واقع در اختیار راننده است و این راننده است که فرمان می‌گیرد و... اما بعضی سیستم‌ها نیز در این میان به کمک‌راننده می‌آیند. ساده‌ترین مثال برای این کلاس، سیستم‌هایی چون کروز کنترل ساده و یا هوشمند، سیستم پارک خودکار، سیستم ترمز اضطراری و.... است که فقط یک در نقش یک برنامه کمکی ساده برای راننده هستند.
در درجه دوم، دست‌ها می‌توانند از روی فرمان گرفته شوند اما راننده باید به‌طور مداوم مسیر حرکت را بررسی کند تا در زمان نیاز، در رانندگی دخالت کرده و خودرو را هدایت کند. در این حالت ترمز گیری، شتاب گیری و حتی فرمان گیری به شکل خودکار و توسط سیستم انجام می‌شود. به‌عبارت‌دیگر، خودرو به‌طور خودکار به جلو حرکت می‌کند اما قادر نیست مانور زیادی داشته باشد.
در درجه بعدی که مرحله سوم است، دست‌ها روی فرمان نیستند و حتی راننده می‌تواند به اموری مثل کتاب‌خوانی، کار با گوشی موبایل و... بپردازد. اما درزمانی که نیاز ضروری و ناگهانی به دخالت او باشد، سیستم از راننده می‌خواهد که سریعاً عکس‌العمل نشان دهد.
مرحله چهارم از رانندگی خودران‌ ها، حتی نیاز به توجه راننده نیست. به این معنی که راننده می‌تواند در پشت فرمان استراحت کرده و بخوابد و حتی در یک صندلی دیگر قرار بگیرد. اما در این وضعیت، خودرو فقط می‌تواند در مکان‌های خاص و محدودی به‌طور خودکار رانندگی کند و در بقیه موارد از راننده می‌خواهد که کنترل خودرو را در اختیار بگیرد. اگر راننده از این اقدام خودداری کند و سیستم پاسخ مناسبی از راننده دریافت نکند، خودرو می‌تواند در بغل جاده توقف کرده و پیشرانه را خاموش کند.

در آخرین مرحله از رانندگی خودکار، تمام فرمان‌ها به عهده سیستم است و حتی فرمان خودرو نیز در محل همیشگی قرار ندارد و نصب آن به خواست خریدار صورت می‌گیرد. در مرحله پنجم، خودرو کاملاً عملکردی خودکار و اتوماتیک شبیه به یک ربات هوشمند دارد.