به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» ، آیین نامه فنی «ماده 2» قانون هوای پاک، خودروسازان را از ابتدای سال 1398 ملزم به تطبیق خودروهای تولیدی با استاندارد یورو5 کرده بود که با درخواست خودروسازان در بهمن97، این موضوع تا ابتدای سال 99 به تعویق افتاد. با نزدیک شدن به موعد نهایی الزام خودروسازان به ارتقاء استاندارد خودروهای تولیدی به یورو5 این سوال پیش می آید که آیا پازل استانداردسازی خودروها بدون ارائه سوخت یورو5 تکمیل می شود یا این افزایش هزینه برای ارتقاء استاندارد تنها موجب خروج بی مورد ارز از کشور و پرداخت هزینه بیش تر از سوی مشتریان می‌شود؟
فربد زاوه، کارشناس صنعت خودرو در این زمینه به خبرنگار «خودروامروز» گفت: ارتقاء استاندارد از یورو4 به 5، هر چند به گستردگی تغییر استاندارد از یورو3 به 4 نیست اما به‌هرحال برخی از قطعات فنی خودرو باید در این پروژه ارتقاء پیدا کنند و برخی قطعات مورد نیاز نیز باید وارد کشور شود که موجب خروج ارز از کشور می شود و به هر حال هزینه ای را در بر خواهد داشت. زاوه در ادامه افزود : مهم ترین تغییرات در خودروهای یورو5 مربوط به کاتالیست این خودروها می‌شود که حدود 30 تا 50 یورو هزینه بیش تر را به خودرو می‌افزاید. زاوه در ادامه عرضه سوخت متناسب با پیشرانه های یورو5 را برای کاهش تولید ضرات آلاینده ضروری خواند و گفت : در صورت عدم استفاده از سوخت یورو5، پیشرانه‌ای با این استاندارد با سوخت بی‌کیفیت ممکن است آلایندگی بیش تری از پیشرانه های یورو4 تولید کند. وی افزود: وزارت نفت مدعی است که توانایی تولید روزانه 12 میلیون لیتر بنزین یورو 5 را دارد. این در حالی است که اگر حتی روزانه 10 میلیون لیتر بنزین یورو5 نیز در کشور عرضه شود، این موضوع برای تولید چند سال خودروسازان کفایت می کند. این کارشناس خودرو کیفیت پایین سوخت را یکی از مهم ترین عوامل آلودگی کلان شهرهای ایران عنوان کرد و افزود: فارغ از بحث‌های حاشیه‌ای، وقتی نگاهی به گستردگی آلودگی در سطح کشور می کنیم به این موضوع پی می بریم که کیفیت سوخت عرضه شده در کشور به گونه ای است که موجب افزایش آلودگی هوا شده است و پیش کشیدن بحث ها و دلایل دیگر فرافکنی است.
دانیال میلانی، کارشناس فنی خودرو در زمینه عرضه سوخت مناسب برای خودروهای یورو5 به خبرنگار «خودروامروز» گفت: پیشرانه خودرو با سوخت متناسب، می‌تواند بر اساس مبانی اولیه تعریف شده، قدرت مورد نیاز را تولید کند لذا وقتی سوختی که وارد پیشرانه می‌شود کیفیت لازم را نداشته باشد، راننده نیاز خواهد داشت تا برای تامین قدرت، بیشتر پدال گاز را بفشارد و سوخت بیشتری وارد پیشرانه شود که در نتیجه افزایش آلودگی هوا و مصرف سوخت خودرو را در پی خواهد داشت. به گفته این کارشناس فنی، خودروهای یورو5 در صورت استفاده از سوخت یورو5 می‌توانند روی دور موتور پایین‌تری کار کنند و در نتیجه میزان آلاینده‌های ورودی به هوا کاهش پیدا می‌کند اما در صورت عدم دسترسی به این سوخت در پیشرانه‌های یورو5 نه تنها میزان آلودگی تولید شده افزایش پیدا می‌کند بلکه در بلندمدت موجب آسیب‌رسانی به پیشرانه خودرو می‌شود. میلانی افزود : وقتی کیفیت سوخت در پیشرانه یورو5 مناسب نباشد، ارتعاشات غیر قابل کنترلی ایجاد می شود که موجب ایجاد “ناک” در خودرو خواهد شد، آوانس جرقه تغییر می کند و در دورهای بالا نیز موتور قدرت لازم را تولید نمی کند. وی افزود : ECU خودرو در این شرایط به حالت حفاظتی می رود و راندمان پیشرانه کاهش پیدا می کند.
سال آینده، اداره محیط زیست اجازه شماره‌گذاری به خودروهای یورو4 را نخواهد داد. این در حالی است که چرخه تبدیل خودروها به یورو5، بدون عرضه سوخت متناسب با این پیشرانه‌ها تنها هزینه‌ای بر دوش مشتریان و عاملی برای خروج ارز از کشور خواهد بود. خودروهای یورو5 در صورت عدم استفاده از سوخت استاندارد می‌توانند بیش از خودروهای یورو4 آلاینده باشند و در بلندمدت، دچار مشکلات فنی شوند. ارتقاء استاندارد خودروهای تولیدی از اوایل دهه 80 مطرح شد و از سال 1388 کلید خورد اما در مراحل اجرای این طرح همواره فشار و تمرکز اصلی روی خودروهای تولیدی بوده و سوخت مورد نیاز مشمول فشار های سازمان محیط زیست نبوده است. با این شرایط به نظر می رسد اگر هدف از ارتقاء استاندارد خودروها، کاهش آلودگی هوا و ضرات آلاینده است باید پازل یورو5 را با اطمینان از عرضه به موقع و کافی سوخت، تکمیل کرد و تنها فشار یکجانبه به صنعت خودرو نه تنها راهکار مناسبی نیست بلکه ممکن است نتیجه عکس داشته باشد.