به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از  ایسنا،در کنار مرز زمینی باجگیران و مرز لطف آباد که به عنوان محورهای اصلی جابه‌جایی مسافر و کالا میان ایران و ترکمنستان شناخته می‌شود، پس از راه‌اندازی خط ریلی اینچه‌برون به کشور از طریق دو مرز متفاوت از طریق ریل نیز به یکدیگر متصل شده‌اند.

مرز سرخس که در طول سال‌های گذشته به عنوان یکی از تنها مرزهای ریلی مشترک ایران با کشورهای خارچی فعال بوده در طول این سال‌ها نیز توانسته بخش قابل توجهی از مراودات ریلی با ترکمنستان را مدیریت کند و در کنار آن خط آهن اینچه‌برون نیز که ایران را به قزاقستان و سپس چین متصل می‌کند از نظر امکانات بالقوه شرایط بسیار مطلوبی دارد.

در چنین اوضاعی وقتی فضا در جاده‌ها برهم می‌ریزد و مذاکرات برای حل کردن آنها نیز پاسخگو نیست، قطعا شرایط به نفع خطوط ریلی تمام خواهد شد.

مدیر عامل شرکت راه‌آهن اعلام کرده در طول مدتی که از اتخاذ سیاست‌های جدید ترکمنستان در ترانزیت جاده‌ای می‌گذرد، به‌طور روزانه 20 تا 30 تقاضای جدید حمل کانتینرهای اقتصادی به خطوط ریلی افزایش یافته و ما به دنبال آنیم که با مدیریت شرایط تمام تقاضاهای موجود در این عرصه را مدیریت کنیم.

هرچند با توجه به ظرفیت بسیار بالای خط اینچه‌برون و توانایی که این مسیر در قلمدادشدن به عنوان محور ترانزیتی منطقه دارد، هنوز افزایش تقاضا در این سطح محدود پاسخگوی سرمایه‌گذاری صورت گرفته نیست، اما صرف استفاده به موقع از این اتفاق می‌تواند راه‌آهن را لااقل یک گام به جلو ببرد.

براساس آمارهایی که وزارت راه و شهرسازی اعلام کرده از سال 1392 تاکنون پس از درجا زدن ترانزیتی راه‌آهن امکان آن به وجود آمده که بار دیگر شرایط صعودی شود و سهم راه‌آهن در جابه‌جایی بار به طور قابل توجهی افزایش یابد، اتفاقی که در صورت تداوم می‌تواند یکی از اصلی‌ترین اهداف کلان ترانزیتی کلان در کاهش نقش جاده و افزایش سهم راه‌آهن را محقق کند.