به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»، هاوال شروع موفقی در ایران نداشت اما حال که با بهمنموتور، یک بار دیگر به بازار کشورمان بازگشته، میخواهد آن شروع ناموفق سال 94 را کاملا به فراموشی بسپارد. و همانطور که اشاره شد، اولین محصول این همکاری مشترک برای ایران، کراساوو کوچک شهری H2 است که توسط بهمنموتور در ایران مونتاژ میشود و اولین سری آن، اوایل اردیبهشت ماه، با موعد تحویل تیر 97 پیشفروش شد.
کوتاه از هاوال
قبل از اینکه به بررسی خودرو H2 بپردازیم، بد نیست یک آشنایی کوتاه هم با هاوال داشته باشیم. اولین آشنایی ما با هاوال، باز میگردد به گریتوال هاوال های M4 و H6 که بصورت مقطعی و در تیراژی بسیار محدود توسط دیارخودرو در کشور مونتاژ و عرضه شدند. در واقع گریتوال پیش تر کراساوور ها و SUV های خود را در قالب مدل های هاوال عرضه می کرد اما محبوبیت روزافزون این محصولات، رفته رفته به استقلال برند هاوال در سال 2013 انجامید و این برند، خیلی زود به پرفروش ترین برند SUV چین تبدیل شد به شکلی که سال 2017، با فروشی فراتر از 850 هزار دستگاه، سهم 8.3 درصدی از کل کراساوور ها و SUV های به فروش رفته در بازار چین کسب کرد. بد نیست بدانید سال 2017، چیزی در حدود 29 میلیون دستگاه خودرو در چین به فروش رسید و ذکر این نکته هم شاید خالی از لطف نباشد که موسسه انگلیسی برند فایننس در تازه ترین لیست ارزشمندترین برند های خودرویی دنیا، هاوال را بالاتر از تمامی برند های چینی، در جایگاه شانزدهم 100 برند برتر دنیا رتبه بندی کرده است.
اولین برخورد با H2
این خودرو با ابعاد 4.335×1814×1695 میلیمتر، در رده کراساوور های سابکامپکت یا سگمنت B قرار می گیرد اما به لطف فرم های پُفکرده و تنومند بدنه، و این ژست قدبلند که البته چرخ های 18 اینچ هم در رسیدن به آن بیتاثیر نبودهاند، کمی بزرگتر از آن چیزی که به واقع هست، جلوه میکند. برخلاف نُرم طراحی خودرو های این سگمنت که بیشتر روی فرم های بصری اغراق شده و تناسبات فانتزی تاکید دارد، در H2 با یک ژست ساده و باوقار روبرو هستیم که همین باعث میشود طیف گستره تری از خریداران را به خود جذب کند، مخصوصا خریداران میانسال به بالا. تقریبا همین حس را، البته با دُز بیشتر سادگی، در طراحی و چیدمان داخلی H2 هم شاهد هستیم. اما چیزی که با ورود به این محیط، بیشتر جلبنظر می کند، حس ارتفاع گرفته این محیط است؛ از طراحی داشبورد و رودری ها در سه سطح افقی بگیرید، تا دستگیره های تنومند رودری ها و حتی موقعیت نشیمن.
یک نکته دیگر هم در این محیط خیلی جلب نظر میکند و آن هم کیفیت بالای متریال است که مخصوصا در مقایسه با رقبای چینی همرده، کاملا به چشم میاد. هاوال برای القاء یک حس بالارده و لوکس (البته در این رده ابعادی و قیمتی)، سعی کرده از زرق و برق بیشتری به این محیط بدهد. نمونه بارز آن نیز گستره باریکه های کرومی بکار رفته در قاببندی ادوات داخلی است که در ترکیب با تریم افقی طرح آلومینوم بر روی داشبورد، پانل سیاه براق امتداد یافته تا کنسول میانی و پوشش چرم مرغوب صندلی ها و رودری ها، به تقویت حس بالارده فضای داخلی H2 کمک می کند. در ضمن، به عنوان یک کراساوور سگمنت B، آن هم با فاصله 2560 میلیمتری بین دو محور، حداقل روی کاغذ نباید انتظار فضای کابین آنچنانی، مخصوصا برای سرنشینان عقب از H2 داشت اما با این وجود، حتی برای سرنشینان عقب هم فضای طولی، و ارتفاع مفیدی ارائه میدهد.
پشت فرمان
شاید در باور عموم، برای خودرویی که سعی دارد تنومند تر و قدرتمند تر از آنچه که به واقع هست، جلوه کند، یک موتور 4 سیلندر 1.5 لیتری گزینه مناسبی نباشد. شروع حرکت با H2 نیز تا حدودی همین حس را تقویت میکند اما به محض دور گرفتن موتور تا 2.200 rpm، یعنی محدوده ای که بیشینه 202 نیوتنمتری گشتاور در دسترس راننده قرار می گیرد، ماهیت قدرتی و چالاک H2 رو میشود. در واقع با وارد مدار شدن توربوچارجر، این واحد 141 اسببخاری بهقدری پرکشش ظاهر می شود که حتی با وجود وزن نسبتا سنگین (در مقایسه با رقبای همرده) نیز مشکلی در سواری های روزمره، چه در داخل شهر، و چه در جاده نخواهید داشت. در این بین، نباید نقش گیربکس 6 سرعته اتوماتیک و هماهنگی بسیار خوبی که با پیشرانه دارد را نادیده گرفت، مخصوصا در مواقع سبقت گرفتن های ناگهانی در سرعت های بالا که به لطف معکوس کشیدن های سریع، به خوبی به نیاز راننده پاسخ می دهد. این حس هماهنگی پیشرانه و گیربکس اتوماتیک برای ارائه سواری پرکشش، به نوعی نقطه مقابل پیشرانه متصل به گیربکس CVT برخی رقباست که در آنها، بیشتر تاکید بر ارائه یک سواری بهینه و اقتصادی است تا پرکشش و چالاک. یکی دیگر از نقاط قوت گیربکس H2 نیز قابلیت تنظیم در سه حالت رانندگی عادی، اقتصادی و برفی است که البته کمتر نزد خریدار ایرانی مورد توجه قرار می گیرد.
H2 به لطف سیستم تعلیق نرمی که از پیکربندی مکفرسون در محور جلو و چنداتصالی مستقل در محور عقب تشکیل یافته، سواری راحتی را در مسیر های شهری و بینشهری ارائه می دهد و حتی در رانندگی های تهاجمی در مسیر های پیچدرپیچ و مانور های ناگهانی نیز با وجود ارتفاع سواری بالا و تلاطم های عرضی که از خصوصیات ذاتی کراساوور هاست، سرنشینان، مخصوصا در قیمت جلو که دارای صندلی های گودرفته و در بر گیرنده ای است، دچار مشکل نمیشوند. در این بین، بهرهمندی از کروزکنترل که همچون سیستم صوتی، با دکمه های تعبیه شده بر روی فرمان قابل کنترل است نیز به ارتقاء کیفیت و راحتی رانندگی در مسیر های بین شهری کمک می کند.
آفرود با H2
کراساوور های سابکامپکت بصورت ذاتی، به واسطه بهرهمندی از اتاق یکپارچه با شاسی و زوایای صعود، فرود و شکست نامناسب برای آفرود نیمهسنگین و سنگین، کاربری آفرود ندارند و بیشتر برای یک سواری راحتتر و کاربردیتر در شهر و مسیر های کوتاه بینشهری طراحی شده اند. در مورد H2، عدم بهرهمندی از سیستم محرک چهار چرخ نیز حداقل روی کاغذ، این ناسازگاری با شرایط سخت خارج از جاده را پررنگ تر هم می کند اما از آنجایی که خریدار ایرانی کمتر به این وجه از ماهیت کراساوور های کوچک این رده توجه می کند، قطعا از H2 سواری آفرود هم خواهد گرفت.
با وجود مواردی که اشاره شد، در سواری خارج از جاده با H2، خیلی کم پیش آمد که در آفرود سبک و نیمهسبک با آن به مشکل بخوریم. بخشی از این را باید به حساب سیستم های کنترل حرکتی نظیر اتوهُلد (عدم حرکت در سربالایی و سرازیری، از لحظه رها کردن ترمز تا فشردن پدال گاز) اشاره کرد. اما در آفرود، آنچه که بیشتر به راننده اعتماد به نفس می دهد، بهرهمندی از سیستم DSR یا همان تنظیم اتوماتیک سرعت در سرازیری است که با فشردن یک دکمه فعال می شود و راننده را از استرس کنترل مُدام پدال گاز و ترمز در سرازیری های تُند آزاد می کند. البته این سیستم همیار رانندگی، مختص مسیر های خارج از جاده نیست و در ترافیک های سنگین در خیابان و جادههای سرازیری نیز می تواند کمک بسیاری به راننده و ارتقاء ایمنی فعال خودرو بکند.
لیست بلندبالای امکانات ایمنی و رفاهی
حال که بحث ایمنی مطرح شد، بد نیست به بهرهمندی H2 از شش ایربگ (جلو، جانبی جلو و پرده ای)، سیستم ترمز قدرتمند با EBD+ABS+BA، ترمز پارک برقی، سیستم کنترل پایداری الکترونیک، ترمز های چهار چرخ دیسکی (در جلو، خُنکشونده)، استاندارد اتصال صندلی کودک داخل خودرو، دیلایت، دوربین دنده عقب با خطوط راهنمای پویا و سنسور های پارک عقب، چراغ های اتوماتیک جلو، برفپاککن های اتوماتیک، سیستم کنترل فشار باد تایرها، آینه عقب الکتروکرومیک، سیستم پیشکشنده کمربند های ایمنی و ... نیز اشاره کرد که به کسب 5 ستاره ایمنی از موسسه NCAP استرالیا توسط این کراساوور کوچک چینی کمک کرده اند. لیست امکانات رفاهی H2 نیز به همین اندازه، کامل است؛ از جمله مهمترینِ آنها باید به صندلی برقی راننده با قابلیت تنظیم در 6 جهت و تنظیم گودی کمر، سیستم تهویه با کنترل دو نقطه ای، گرمکن صندلی راننده، سیستم مولتیمدیا با نمایشگر لمسی 8 اینچ، سیستم صوتی با شش بلندگو، سانروف و ورود و استارت بدون کلید اشاره کرد.
یک انتخاب متفاوت
H2 به عنوان محصولی که نقش تاثیرگذار در آینده هاوال در ایران ایفا خواهد کرد، وظیفه سنگینی بر دوش دارد. در واقع، H2 نه تنها باید مقدمات حضور قدرتمند هاوال در ایران را فراهم آورد، بلکه به عنوان کوچکترین و ارزان قیمت ترین محصول هاوال در ایران، وظیفه جذب خریداران جوان و در ادامه، جلب وفاداری آنها به این برند را برعهده دارد. فاکتور وفاداری به برند، مخصوصا برای خودروسازی همچون هاوال که به دنبال سهمخواهی از بازار SUV ها و کراساوور های ایران است، فاکتور بسیار مهمی است چراکه همین خریداران جوان H2، در انتخاب های بعدی می توانند جذب محصولات بزرگتر و گرانقیمت تر هاوال شوند. H2 در برخورد اول، کراساوور کوچک خوشساخت و با کیفیتی جلوه می کند که به خوبی توانسته یک کاراکتر بالارده به این رده ابعادی و قیمتی از کراساوور ها بدهد. راحتی در خور توجه با لیست بلندبالای امکانات ایمنی و رفاهی، کیفیت بالای متریال داخلی (برای یک خودرو چینی در این رده قیمتی) و ترکیب هماهنگ موتور و گیربکس، H2 را به گزینه ای وسوسهبرانگیز در قلمرو کراساوور های کوچک و ارزانقیمت شهری تبدیل می کند. البته به واسطه همین ماهیت بالارده، H2 با قیمتی بالاتر از رقبای اصلی مثل هایما S5 ایرانخودرو و JAC S3 کرمانموتور به بازار عرضه می شود و همین، می تواند تا حدودی موفقیت آن در بازار را تحتالشعاع قرار دهد؛ مخصوصا از این نظر که در فاز دوم، به دلیل افزایش نرخ ارز، با قیمت 104.600.000 تومان به فروش رسید. البته بد نیست به این مورد نیز اشاره شود که داخلیسازی هاوال در ایران در حالی امروز به 25 درصد رسیده که بهمنموتور، رسیدن به داخلیسازی 40 درصدی محصولات این برند در طی 2 سال را هدفگذاری کرده است.
نویسنده: مجید رقیبی
عکاس: اعظم صباغ