اجداد آئودی در ایران

به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»، در این مطلب علاوه بر معرفی برند د.کا.و، به تاریخچه کوتاه ولی پر بار حضور آن در ایران می‌پردازیم.

به نام ماشین بخار!

در سال 1916 یک مهندس دانمارکی به نام یورگن اشکافته رامسموسن در آلمان کارگاهی به نام DKW (مخفف ماشین بخار به آلمانی) برای ساخت قطعات مورد نیاز ماشین‌های بخار تاسیس کرد. این کارگاه در دهه 30 میلادی به بزرگ‌ترین تولید‌کننده موتورسیکلت در جهان بدل شد و در این دوره نیز به طور جدی به ساخت خودرو مشغول شد.‌ محصولات این کارخانه بیشتر خودروهای اقتصادی و اسپرت کوچکی بودند که برای قشر متوسط رو به پایین آلمان طراحی می‌شدند. یکی از مهم‌ترین مشخصه‌های محصولات این کمپانی دو‌زمانه بودن پیشرانه‌ها بود که حتی تا 1966 و تغییر نام کمپانی حفظ شد. در سال 1932 و به دلیل مشکلات اقتصادی در جهان، آئودی، هورچ، وندرر و DKW با هم ادغام شدند تا گروه آتویونیون را پدید آورند. در دوره پیش از جنگ و حکومت هیتلر، این گروه به کمک مهندسی ناب دکتر فردیناند پورشه توانست در فرمول یک بدرخشد و در کنار مرسدس بنز اهرم‌های ورزشی هیتلر در عرصه اتومبیلرانی باشد. آتویونیون پس از اتمام جنگ و در سال 1945 به طور کامل به غرب آلمان منتقل و نهایتا در سال 1957 توسط مرسدس خریداری شد.  در دوره پس از جنگ به جز خودروهای خانوادگی اقتصادی کوچکی که همگی با حرف F و یک عدد شناخته می‌شدند (F9 تا F102) تعدادی خودرو زیبا همانند مونزا (اسپرتی کوچک و چابک که بعدها رکورد سرعت متوسط در پیست مونزا را جابه‌جا کرد) و مونگا (جیپ آلمانی) عرضه کرد. در اواخر دهه50 سیاست آتویونیون به سمتی رفت که نسل بعدی مونزا با نام 1000SP (کپی کوچک‌شده فورد تاندربرد نسل اول) تحت برند آتویونیون و نسل بعدی مدل محبوب F94 با نام آتویونیون 1000 تولید شود. با این حال در برخی بازارها این دو مدل با نام د.کا.و شناخته می‌شدند. در نهایت آخرین د.کا.و در سال 1966 از نوع F102 (دوباره نام د.کا.و جایگزین آتویونیون شد) خط تولید را ترک کرد و از این به بعد مدل جدید F103 با نام آئودی به بازار عرضه شد. بعدها این خودرو به آئودی 80 تبدیل شد؛ خودرویی که روح آن در مدل محبوب A4 به حیات خود ادامه می‌دهد.

د.کا.و در ایران
خودروهای آلمانی در ایران همواره طرفداران بیشماری داشته‌اند. اگر از فولکس واگن به عنوان محصول اقتصادی و مرسدس بنز به عنوان خودرو لوکس بگذریم، د.کا.و محصولی بود که در دهه‌های 30 و 40 شمسی طرفداران زیادی داشت و پیش از آنکه ب‌ام‌و به عنوان محصولی آلمانی با روح اسپرت شناخته شود، برند سوم آلمان‌ها در ایران بود.
پرطرفدارترین محصولات د.کا.و در ایران سری F بود که از دهه 30 جای خود را به عنوان محصولی تقریبا هم‌رده فولکس واگن مطرح کرد. نمایشگاه فروش محصولات د.کا.و و آتویونیون (اتو کاویان) در خیابان مخبرالدوله قرار داشت و تعمیرگاه مجاز د.کا.و نیز در خیابان شهید دستغیب کنونی واقع شده بود.
محبوب‌ترین نسل از سری F در ایران را باید سری 3=6 (F91 تا F94) دانست که علاوه بر نام د.کا.و تحت عنوان آتویونیون 1000 نیز به ایران وارد شدند. علاوه بر این مدل جیپ‌های مونگا (در اواخر دهه 30) و مدل اسپرت 1000SP (دهه 40) به ایران راه یافتند. امروزه تنها تعداد اندکی از د.کا.و و آتویونیون‌های وارد شده به ایران باقی مانده و شاید خوشبخت‌ترین‌ها 1000SP‌هایی باشند که به دلیل شباهت به تاندربرد آمریکایی مورد لطف ایرانیان واقع شده‌اند.