داستـــان ترانزیت

به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، از آن زمان تاکنون 4 نسل از این خودرو خاطره‌انگیز و کارا به بازار عرضه شده که هر یک دارای جایگاهی ویژه در تاریخ صنعت خودرو هستند. به همین دلیل و به بهانه 50 سالگی این خودرو، قصد داریم تا در عین نگاهی مختصر به تاریخچه طولانی آن، برخی‌ نکات جالب و جذاب پیرامون این خودرو را بررسی کنیم.

یک ون با ساختار یک خودرو 
فورد اروپا را به طور کلی می‌توان به 2 بخش مرکزی و حاشیه‌ای تقسیم کرد؛ بخش مرکزی که در کشورهایی همانند بلژیک و آلمان فعال است، تا مدت‌ها به ساخت خودروهای اقتصادی محبوب اروپا مشغول بود. بخش حاشیه‌ای اما که در بریتانیا فعال است، سعی داشت تا به طور مجزا از این بخش عمل کند و بازار خود جزیره را تامین کند. در نهایت اما در دهه 60 میلادی این دو بخش وارد همکاری گسترده‌تری شده، تقریبا همگام شدند. یکی از اولین محصولات این همکاری اما ون ترانزیت بود. تا پیش از آن هر دو بخش اروپایی فورد ون‌های کاربردی خود را داشتند و نمونه آلمانی با نام تانوس ترانزیت به موفقیت نسبی دست یافته بود. اما برای شکست دادن رقیبی سرسخت همانند فولکس واگن T1 به یک خودرو همه فن‌حریف نیاز بود. در نهایت از ابتدای دهه 60 دپارتمان طراحی فورد عزم خود را جزم کرد تا یک محصول کم‌نقص پدید آید. فلسفه اصلی این خودرو اما در یک نکته خلاصه می‌شد؛ محصول نهایی باید یک ون با ساختار و کاراکتری شبیه به یک خودرو سواری باشد، نه یک ون خسته‌کننده. همین مورد سرلوحه طراحان فورد قرار گرفت و در نهایت در سال 1965 ترانزیت زاده شد. برای آنکه این خودرو ظاهر و ساختاری شبیه به یک خودرو سواری داشته باشد، پیشرانه به سمت جلو کابین رانده شد. این مورد سبب شد تا سوار و پیاده‌شدن به کابین بسیار ساده‌تر شده، فضای داخلی نیز جادارتر شود. آپشن درهای کشویی نیز برای کارآمدتر‌شدن فضای داخلی در کنار بزرگ بودن درهای جلویی افزوده شد. نکته دیگر اما استفاده از پیشرانه و متعلقات فنی خودروهای روزمره فورد همانند کورتینا و کورسیر در ترانزیت بود که رفتار آن را تا حد زیادی به یک خودرو سواری نزدیک می‌کرد. به زودی در سراسر بریتانیا، آلمان، بلژیک، هلند، ترکیه و سایر کشورهای اروپایی، این خودرو به عنوان پرفروش‌ترین ون گوی سبقت را از رقیب آلمانی خود ربود.

پرفروش‌ترین در اروپا 
فورد ترانزیت به لطف تبلیغات مناسب، تنوع و گوناگونی مدل‌ها، سادگی تعمیر و نگهداری، ساختار نه‌چندان پیچیده، قیمت مناسب و ظاهر دوست‌داشتنی و جذاب توانست به پرفروش‌ترین ون کاربردی اروپا بدل شود و تقریبا همواره از این عنوان دفاع کند. نسل اول این خودرو که در سال 1965 معرفی شد، تا سال 1978 با تغییراتی اندک در خط تولید ماند و در نهایت با تغییراتی ظاهری و فنی به نسل دومی بدل شد که توسط بسیاری نمونه بهبود‌یافته نسل اول پنداشته می‌شود و تا سال 1986 تولید شد. اندکی پیش از معرفی نسل بعدی (نسل دوم حقیقی) بود که بالاخره تعداد تولید این خودرو به عدد 2 میلیون رسید. تنوع و گوناگونی مدل‌های ترانزیت به تدریج در حال افزایش بود. گونه‌های ساده، کمپر، وانت بار، خودرو حمل زباله، آمبولانس، ون ضد‌گلوله تشریفاتی، ون دو‌در، وانت‌بار کشیده، خودروبر و حتی کامیون سبک براساس پلت‌فرم اصلی ترانزیت ساخته و پرداخته شدند. نسل سوم این خودرو بالاخره در سال 2000 معرفی شد. شاید اصلی‌ترین تغییر در این نسل تغییر از فرم دیفرانسیل عقب به دیفرانسیل جلو، دو‌دیفرانسیل و دیفرانسیل عقب براساس نیاز و گونه ون بود. نسل کنونی یعنی نسل ششم نیز در سال 2013 معرفی شد. از سال 2006 یک گونه خاص نیز برای بازار رو به رشد و پرسود چین معرفی شد که برپایه نسل سوم و با ابعادی بزرگ‌تر، سعی در فتح بازار چین را دارد.

اسپرت‌ترین ون کاربردی 
ون محبوب فولکس واگن توانست از خود چهره یک خودرو صلح‌دوست، مخالف جنگ، دوست‌داشتنی و جذاب به یادگار بگذارد و در اذهان به عنوان خودرو هیپی‌ها شناخته شد. فورد نیز با وجود موفقیت روزافزون ترانزیت در طی 4 نسلی که به بازار آمده، همواره سعی داشته تا از آن یک چهره خشن و اسپرت و بادوام به جا بگذارد. به جز استفاده از ظاهر اسپرت و سعی در نزدیک‌ کردن فلسفه ترانزیت به یک خودرو سواری، فورد تصمیم گرفت تا در هر نسل یک سری خاص ترانزیت را تحت عنوان
Supervan معرفی کند که به عنوان یک خودرو تا دندان مسلح، رقبا را به زانو درآورد. اولین سوپرون در سال 1971 روی شاسی یک فورد GT40 و با بدنه یک ترانزیت نسل اول بنا شد که به لطف پیشرانه V8 با 400 اسب بخار قدرت، توانایی رسیدن به حداکثر سرعت 240 کیلومتر در ساعت را داشت. نسل دوم و سوم این خودرو نیز به لطف موفقیت این خودرو در سال‌های 1984 و 1994 معرفی شدند. نمونه سوم با نام
Supervan 3 از پیشرانه 3 لیتری کازورث بهره می‌جست و به طور نمایشی در چند مسابقه شرکت کرد. علاوه بر این، ترانزیت به مناسبت چهلمین سالگرد تولدش در برنامه تاپ‌گیر حضور یافت. در این برنامه یک راننده حرفه‌ای یعنی خانم سابینه اشمیتز سعی کرد تا برای رقابت با جرمی کلارکسون، پیست نوربرگرینگ را در کمتر از 10 دقیقه در یک ترانزیت دیزل طی کند. در نهایت اما وی موفق به انجام این کار نشد و تنها با اختلاف چند ثانیه ناکام ماند.
  محبوب سارقان 
کارایی و موفقیت ترانزیت در بسیاری از کشورها سبب شد تا محبوبیتی دوچندان کسب کند. در این میان اما مردم بریتانیا به دلیل حس وطن‌پرستی و این نکته که بخش اعظم طراحی این خودرو در کشورشان انجام گرفته بود، به ترانزیت به چشم یک خودرو و قهرمان ملی نگاه می‌کردند. مشاغل خرد متعددی در این کشور وجود داشت و روستاییان زیادی در رفاه نسبی در حاشیه شهرها زندگی می‌کردند. همین عوامل به بالا رفتن ارزش و محبوبیت ترانزیت در بریتانیا کمک شایان ذکری کرد.
اما یک مورد خاص سبب شد تا شهرت ترانزیت در بریتانیا دوچندان شود؛ ترانزیت خودرو مورد علاقه سارقان برای سرقت و فرار از صحنه جرم بود! اما علل متعددی زمینه‌ساز این مورد بود. اول از همه اینکه ترانزیت توانایی حمل 1.5 تن بار بدون هیچ مشکلی را داشت و بسیار جادار و راحت بود. دوم اینکه تعداد زیادی از آن در خیابان‌ها وجود داشت که سبب می‌شد تا به‌راحتی در خیابان‌ها و بین سایر خودروها گم شود! سوم اینکه دید آن به بیرون بسیار مناسب بود و ارتفاع آن به قدر کافی بالا بود. مورد آخر نیز عملکرد فنی حیرت‌آور آن بود که از نظر بسیاری با یک سدان خانوادگی قابل رقابت بود. همه این موارد سبب شد تا در دهه‌های 70 و 80 میلادی، در حدود 95 درصد سرقت‌های همراه با تعقیب و گریز توسط یک ترانزیت انجام گیرد!