آپریلیا شیور بالغ شد

به گزارش پایگاه خبری«عصر خودرو» به نقل از دنیای اقتصاد، مهم‌ترین اتفاق در شاسی این موتورسیکلت افتاده است. برخلاف سوپربایک‌های شهری که شاسی نیمه دارند و بخش عقب آنها در قالب سیستم تعلیق با شاسی پیوند می‌خورد، این موتورسیکلت دارای شاسی کامل است. اینجا دقیقا همان بخش سخت طراحی است که در مورد آن صحبت کردیم؛ یعنی اینکه هم شاسی کامل داشته باشیم و هم آن را به گونه‌ای پنهان کنیم که شبیه دیگر سوپربایک‌های شهری باشد و ظاهر موتورسیکلت قدیمی جلوه نکند. برای این کار طراحان زین موتورسیکلت را با لبه‌های بلند طراحی کرده‌اند تا روی شاسی را بگیرد، همچنین به جای کمک‌فنر تک، از کمک‌فنر دوبل در زیر زین استفاده شده است تا آن را کاملا بالا ببرد. شاسی به‌طور کامل از آلیاژهای آلومینیوم ساخته شده است تا در عین داشتن مقاومت، سبک هم باشد. در بخش جلو نیز طراحی دوشاخه چرخ عوض شده است.

در این بخش دوشاخه دو اینچ یعنی در حدود 5 سانتیمتر بلندتر شده است. این یعنی دوشاخه موتورسیکلت جای بازی کردن بیشتری دارد و می‌توان از کمک‌های بهتری در آن استفاده کرد. حسن استفاده از کمک فنرهای بلند در موتورهای سنگین به غیر از نرمی این است که کار کنترل وسیله نقلیه را برای آماتورها آسانتر می‌کند، دلیل آن هم این است که در موتورسیکلت‌های سنگین به دلیل قدرت بالای موتور، هنگام شتاب‌گیری جلوی موتورسیکلت میل به کنده‌شدن از زمین دارد. زمانی که کمک‌های جلو بلند باشد و جای بازی کردن بیشتری داشته باشد، بخش بالای دوشاخه و کمک بالا می‌آید اما چرخ همچنان روی زمین باقی می‌ماند، به این ترتیب شانس کنترل موتورسیکلت برای یک آماتور بیشتر می‌شود.

یکی دیگر از مهم‌ترین‌ تغییرات در بخش موتور یا همان انجین رخ داده است؛ جایی که آپریلیا بالاخره تصمیم خودش را گرفته و مدل شیور را از یک نیمه‌سنگین به سنگین تبدیل کرده است تا قبل از مدل جدید، شیور با موتور 750 سی‌سی دو سیلندر تولید می‌شد اما اکنون آن را با موتور 900 سی‌سی چهار سیلندر تولید کرده‌اند. این موتور می‌تواند کمی بیشتر از 95 اسب‌بخار قدرت تولید کند. البته در مقایسه با رقبایش در شرکت‌هایی مانند دوکاتی یا هوندا قدرت زیادی نیست اما برای تبدیل کردن آن به یک سوپربایک شهری کافی به‌نظر می‌رسد. گشتاور تولیدی در این موتور هم 90 نیوتن‌متر است. نکته مهم این است که شیور می‌تواند این گشتاور حداکثری خود را در دورهای پایین موتور تولید کند و همین باعث می‌شود در شیب‌ها هم یک موتورسیکلت چالاک باشد. یک دلیل اینکه قدرت موتور آن چندان بالا نیست به دور موتورش باز‌می‌گردد. دور موتور برای محدوده 10 هزار دور در دقیقه تنظیم شده است که در سوپربایک‌ها دور موتور چندان بالایی به‌حساب نمی‌آید. دوره طراحی اگزوز در کناره‌ها به‌سر رسیده است. معمولا اگزوز سوپربایک‌ها را در زیر زین قرار می‌دهند.

به همین دلیل دیگر کمتر در طراحی‌های مدرن موتورسیکلت شاهد دو یا چهار اگزوز هستیم، البته به غیر از هارلی دیویدسون‌ها و دیگر موتورهایی که شهرتشان در طراحی کلاسیک آنها است. در آپریلیا‌شیور نیز وضعیت به همین‌گونه است. به غیر از زیبایی و تغییراتی که الزاما برای ایجاد تنوع در مدل‌ها باید اعمال شود، قرار‌دادن اگزوز در زیر زین یک دلیل ایمنی هم دارد. اگزوز در بغل موتورسیکلت هنگام تصادف می‌تواند باعث بروز جراحت یا سوختگی شود اما زمانی که زیر زین قرار می‌گیرد محلش کاملا ایمن است. تغییراتی که در آلیاژها داده شده، کاملا مفید بوده است چرا‌که با آنکه بلوک انجین موتورسیکلت بزرگ‌تر شده، اما وزن نهایی آن سبک‌تر است. این موتور‌سیکلت 168 کیلوگرم وزن دارد که تقریبا 3 کیلوگرم سبکتر از مدل 750 سی‌سی قبلی است. طراحی این موتورسیکلت مانند اکثر سوپربایک‌ها برای یک نفر است و اگر‌چه محلی برای نشستن ترک‌نشین دیده شده است اما محل راحتی نیست و صرفا برای مواقع ضروری می‌تواند کاربرد داشته باشد. شتاب صفر تا 100 این موتور سیکلت حدود 1/ 3 ثانیه است اما هنوز سرعت نهایی آن اعلام نشده است.