به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از مهر، تحقیقات جدید از اداره بهداشت عمومی انتاریو (PHO) و موسسه ارزیابی علوم بالینی (ICES) نشان می­ دهد مردمی که در مجاورت شریان­ های پر ترافیک زندگی می­ کنند، نسبت به افرادی که در فاصله بیشتری از این شریان ­ها سکونت دارند مواجه با ریسک بیشتر ابتلا به جنون و زوال عقل هستند.

این تحقیقات نشان می­ دهد افرادی که  در فاصله ه­ای کمتر از 50 متر از جاده­ های پر ترافیک ساکن هستند، 7 درصد بیش از کسانی که در فاصله بیش از 300 متری جاده­های شلوغ زندگی می­ کنند، در خطر افزایش زوال عقل به سر می­ برند. محققان در این مطالعه سوابق بیش از 6.5 میلیون نفر از ساکنان اونتاریو با سن بین 20 تا 85 سال را با هدف بررسی ارتباط سکونت در مجاورت جاده­ های پر ترافیک و  بروز بیماری ­های زوال عقل، پارکینسون و ام­اس را مورد مطالعه قرار دادند.

دانشمندان در سال­ های 2001 تا 2012، در  حدود 240000 مورد زوال عقل، 32000 مورد پارکینسون و کمتر از 10000 مورد افراد مبتلا  به ام­اس را شناسایی نمودند و با بررسی محل زندگی ای افراد بر روی نقشه و سنجش میزان فاصله تا خیابان ­های پر ازدحام دریافتد فاصله کم تا خیابان­های شلوغ خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش می­دهد ولی در مورد دو بیماری دیگر اختلالات عصبی مهم است.

بنا بر گفته دکتر «هنگ چن»، دانشمند محیط زیست و بهداشت شغلی در PHO  و ICES یافته ها نشان می‌دهد افرادی که نزدیک به جاده­های با ترافیک سنگین روزانه زندگی می کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل هستند و قرار گرفتن در معرض ترافیک و تمایل مردم به زندگی درشهرها، منجر به پیامدهای جدی در بهداشت عمومی می­ شود.  به گزارش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران،  دکتر «ری کوپس» رئیس بهداشت شغلی و محیط زیست PHO  می­ گوید: مطالعه نخست ما درکانادا نشان داد که آلاینده‌های منتشر شده از ترافیک ­های سنگین روزانه، با مشکل زوال عقل در ارتباط است. تحقیقات سابق نشان دادند که آلاینده­ های هوا می­ توانند با ورود به جریان خون منجر به بیماری ­های عروقی و سایر مشکلات نظیر دیابت شود. تحقیق حاضر نشان داد که آلاینده­ های هوا از طریق جریان خون وارد مغز شده و منجر به بروز مشکلات عصبی می­ شود.

این تحقیق نشان داد که خطر بروز زوال  عقل برای کسانی که در فاصله کمتر از 50 متر از جاده های پر ترافیک زندگی می کردند، 7درصد بیشتر از کسانی است که در فاصله 300 متر از جاده ها مشغول زندگی می کردند.  این میزان برای کسانی که بین 50 تا 100متر از خیابان­های پرترافیک زندگی می کردند، به 4 درصد کاهش یافته برای کسانی که بین 100 تا 200متر از این معابر ساکن هستند به دو درصد می­ رسد ودر فواصل بیش از 200 متر، بسیار کمتر خواهد بود.  نویسندگان مقاله حاضر امیدوارند از نتایج آن در زمینه تصمیمات مربوط به شهرسازی و کاربری زمین استفاده شود.