مروری بر ۸ ماسل‌کار برتر دهه ۱۹۸۰
بازماندگان دوران انقراض
عصر خودرو - موستانگ، کامارو، باراکودا، چارجر؛ سال‌های ابتدایی دهه ۱۹۷۰ میلادی دوران اوج ماسل‌کارهای آمریکایی به شمار می‌رفت. بسیاری از نمونه‌های ارزشمند امروزی نیز به همین دوران تعلق دارند.
عصر خودرو - موستانگ، کامارو، باراکودا، چارجر؛ سال‌های ابتدایی دهه ۱۹۷۰ میلادی دوران اوج ماسل‌کارهای آمریکایی به شمار می‌رفت. بسیاری از نمونه‌های ارزشمند امروزی نیز به همین دوران تعلق دارند.
به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، اگرچه این دهه معرف برخی از بهترین و باصلابت‌ترین خودروهای این کلاس بود، تصمیم گرفتیم تا در این مطلب نیم‌نگاهی نیز به محصولات دهه 1980 داشته باشیم؛ ستارگانی که تا حدودی نادیده گرفته شدند. بهره‌وری، کاهش وزن و هندلینگ در اولویت اهداف مهندسی این خودروها قرار گرفتند و طراحی آنها نیز از کوپه‌های اسپرت ژاپنی نظیر تویوتا سوپرا و مزدا RX7 الهام‌گرفته شد. با این‌حال تنها تعداد محدودی از آنها موفق به نجات از این برهه زمانی خاص شدند.
پونتیاک گرن‌پری 2+2 1986
پونتیاک در سال‌های ابتدایی دهه 1980 به آرامی در حال از دست دادن هویت اصلی محصولات خود بود، ولی عرضه گرن‌پری 2+2 در 1986 کمی اوضاع را بهبود بخشید. همانند برادر خود، مونت‌کارلو SS، این مدل نیز کمی سریع‌تر و خشن‌تر از کوپه استاندارد بود. گرن‌پری 2+2 در تیراژ محدود 1225 دستگاه با پیشرانه 5لیتری 8سیلندر، کاربراتور چهاردهانه و گیربکس 4سرعته اتوماتیک عرضه شد که به پایان تولیدش در 1987 انجامید.
بیوک رگال گرندنشنال / جی‌ان‌ایکس 1987
عرضه‌شده در 1987، جی‌ان‌ایکس با بهره‌‌مندی از پیشرانه 6سیلندر توربوشارژ با خروجی 276 اسب‌بخار قدرتمندترین اتومبیل در میان رقبا بود و مسافت 400 متر را تنها در 7/12ثانیه و با حداکثر سرعت 182 کیلومتر بر ساعت طی می‌کرد. تنها 547 دستگاه از جی‌ان‌ایکس‌ها با ترکیب رنگ و تودوزی یکسان خط تولید را ترک کردند و این مهر پایانی بر سری مدلهای تقویت‌شده رگال بود. امروزه اگر بخواهید یک جی‌ان‌ایکس زیبا را در گاراژتان داشته باشید، باید خود را برای مبالغی بیش از 100 هزار دلار آماده کنید.
فورد موستانگ 5.0 1987
پس از عرضه ناموفق جهانی نسل دوم، فورد در 1979 تصمیم aجدید، مجموعه‌ای متنوع از پیشرانه‌ها و امید دوباره برای طرفداران موستانگ در سرتاسر دنیا بود. در 1987 فورد با معرفی یک نسخه خاص با طراحی جدید جلوپنجره به همراه پیشرانه 5لیتری 8سیلندر 225 اسب‌بخاری و زمان صفر تا 100معادل 3/6ثانیه توانست نظر بسیاری از علاقه‌مندان را دوباره به سوی خود جلب کند.
شورولت مونت‌کارلو SS 1983
شورلت در 1983 و پس از غیبتی 12ساله، از نسخه جدید مونت‌کارلو SS پرده‌برداری کرد. در فاصله کمتر از یک‌سال، SS توانست به یکی از انتخاب‌های محبوب رانندگان و تیم‌های حاضر در مسابقات نسکار بدل شود. در سوی دیگر، شورولت در فروش 24000 دستگاه تولیدشده از این مدل در 1984 با مشکل روبه‌رو شده بود، که می‌توان بخشی از بار آن را بر دوش پیشرانه 180 اسب‌بخاری نه‌چندان راضی‌کننده آن قرار داد. مونت‌کارلو SS تا پایان 1988 روی خط تولید باقی ماند و بار دیگر در 1995 توسط شورولت عرضه شد.
شورولت کامارو آیراک-زی 1985
در حالی که پونتیاک فایربرد به ستاره‌ای در دنیای سینما و تلویزیون تبدیل شده بود، نسل سوم کامارو از طریق دیگری برای خود اسم و رسم پیدا کرد. در ابتدای عرضه کامارو 1982، این مدل طرفداران چندانی نداشت ولی تنها 3 سال بعد شورولت آیراک-زی را به این سری اضافه کرد. با اینکه این کامارو الزاما سریع‌ترین یا زیباترین گزینه در میان رقبای خود نبود، به لطف هندلینگ بالا و وزن کم خود توانست به خوبی بدرخشد. شورولت آیراک-زی را تنها با گیربکس اتوماتیک تولید کرد؛ مسئله‌ای که به ناامیدی بسیاری از مشتریان انجامید.
پونتیاک فایربرد ترنزام 1982
نسل جدید فایربرد و کامارو در 1982 به بازار عرضه شد. پرنده آتشین که در نسل دوم خود به لطف هنرنمایی در سری فیلم‌های Smokey And The Bandit محبوبیت خوبی کسب کرده بود، در مدل جدید با کاهش ابعاد و فاصله محوری مواجه شد. همچنین این اولین سال عرضه فایربرد با چراغ‌های مخفی‌شونده بود. ترنزام 1982 قوای خود را از یک موتور 8سیلندر 150 اسب‌بخاری دریافت می‌کرد و در مجموعه تلویزیونی Knight Rider با بازی دیوید هسلهاف حضور یافت.
فورد تاندربرد سوپر کوپه 1989
اصولا هیچ‌کس یک تاندربرد متعلق به دهه 1980 را در دسته‌بندی ماسل‌کارها قرار نمی‌دهد. نسل دهم این کوپه با استفاده از پلت‌فرم مشترک با ماستنگ فاکس‌بادی و پیشرانه 6سیلندر سوپرشارژ 8/3لیتری و خروجی نسبتا قابل‌توجه 210 اسب‌بخار توانست خاطره خوبی از آخرین نسل تاندربرد در ذهن عموم ایجاد کند. عرضه آن با چنان استقبال خوبی از سوی بازار روبه‌رو شد که نشریه موتورترند لقب خودروی سال 1989 را به تاندربرد اعطا کرد؛ گرچه مدیران فورد همواره مهندسان را به خاطر تولید چنین خودرویی سرزنش می‌کردند.
دوج شلبی داکوتا 1989
در 1989 دوج و شلبی همکاری خود را برای عرضه یک پیکاپ قدرتمند آغاز کردند؛ داکوتا با فاصله محوری مناسب خود، بهترین گزینه برای رفتن زیر تیغ جراحی کارول شلبی بود. بلوک 6سیلندر 9/3لیتری استاندارد جای خود را به یک نمونه 8سیلندر 2/5لیتری 175 اسب‌بخاری داد. تا قبل از به بازار آمدن جی‌ام‌سی سایکلون و فورد اف-150 لایتنینگ، شلبی داکوتا سریع‌ترین پیکاپ بازار بود. داج تنها 1475 دستگاه از آن را تولید کرد که 480 نمونه به رنگ سفید و 995 دستگاه قرمزرنگ بودند.
*سیدامیرحسین شکوهی
