به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از  فارس، مرکز پژوهش‌های مجلس در بررسی اثرات تولید خودروهای دیزلی عنوان کرد که بی‌شک مهمترین عامل مسبب آلودگی هوا بر اساس گزارش‌های سیاهه انتشار، خودروهای دیزلی هستند.

این مهم نه فقط در ایران، بلکه در سایر کشورها مانند کشورهای اروپایی نیز وجود دارد و آلایندگی خودروهای دیزلی در حال تردد در شهرهای بزرگ اروپایی تبدیل به یک بحران سخت شده است. ضمن اشاره به این نکته که هرگونه منبع احتراقی موجب تشدید آلودگی هوا می‌شود، تولید خودروی سواری دیزلی به جای بنزین تأثیرات بسیار مخرب‌تری در تشدید بحران آلودگی هوا دارد. آلاینده‌های عمده منتشره از خودروهای دیزلی در مقایسه با خودروهای بنزینی بسیار خطرناکتر هستند. کنترل آلایندگی خودروهای دیزلی بسیار پیچیده‌تر از خودروهای بنزینی است و در صورتی که این پیچیدگی در طراحی خودرو لحاظ نشود، آلایندگی آن به مراتب بیشتر از شرایط معمولی خواهد شد.

تجهیزات کنترل آلایندگی خودروهای دیزلی نسبت به سوخت مصرفی حساسیت بسیار بیشتری نسبت به کاتالیست سه‌راهه‌ای دارد که در خودروهای بنزینی استفاده می‌شود و این تجهیزات نیازمند صرف هزینه و انرژی برای مراقبت در زمان عملکرد دارند.

توجه به این نکته ضروری است که مشکل اصلی آلودگی خودروهای دیزلی تنها در استاندارد یورو 6 مرتفع شده و استانداردهای ماقبل کارایی لازم را ندارد، ولی برای خودروهای بنزینی این گونه نیست و سطح آلایندگی یورو6 برای آنها تفاوت چندانی با سطوح قبلی نداشته و برای یک خودرو بنزینی استاندارد یورو5 نیز می‌تواند در شرایط فعلی کشور مکفی و قابل اتکا باشد.

همین مسائل باعث شده تا بیشتر کشورها در جهت حذف خودروهای دیزلی از ناوگان خودروهای خود حرکت کنند و به توسعه تولید و استفاده از خودروهای برقی و هیبریدی به عنوان حمل و نقل پاک روی آورند.

در این شرایط حرکت به سمت راهی که کشورهای توسعه یافته سال‌های پیش پیموده‌اند و تغییر مسیر از آن را در پیش گرفته‌اند به هیچ وجه منطقی نیست. درصورت کاهش مصرف سوخت ناوگان خودروهای کشور در نتیجه تولید خودروی سواری دیزلی ممکن است صرفه‌جویی‌هایی از این جهت صورت پذیرد. اما زمانی که سایر جنبه‌ها و معایب تولید خودروهای سواری دیزلی را بررسی کنیم، متوجه خواهیم شد که ضرر ناشی از تولید این خودروها در نتیجه افزایش آلودگی هوا و افزایش هزینه‌های تولید و استفاده از خودروهای دیزلی بسیار بیشتر از صرفه‌جویی اقتصادی صورت گرفته در کاهش مصرف سوخت است، به طوری که ضرر ناشی از افزایش آلودگی هوا در اثر جایگزینی یک خودروی بنزینی با خودروی دیزلی برابر 31.8 دلار آمریکا است.

همچنین همان طور که عنوان شد هزینه‌های تعمیر و نگهداری از تجهیزات کاهنده آلایندگی خودروهای دیزلی بسیار بالاتر از خودروهای بنزینی است. این هزینه بر اساس نوع تجهیزات استفاده شده متغیر است، اما به طور میانگین برابر 146 دلار در سال برای یک خودروی دیزلی تخمین زده می‌شود.

حال با جمع این عدد با ضرر ناشی از افزایش آلودگی هوا به زیان اقتصادی 177.8 دلار در سال می‌رسیم که در قیاس با صرفه‌جویی 161 دلاری در مصرف سوخت عدد بزرگتری است. بنابراین با استفاده از تحلیل هزینه – فایده در می‌یابیم که تولید خودروی سواری دیزلی به لحاظ اقتصادی نیز توجیه‌پذیر نبوده و به شدت زیان‌بار است.

به نظر نمی‌رسد صرف هزینه 50 میلیون دلاری در طراحی این موتور دیزلی دربردارنده مصالح کشور باشد، بلکه انتظار می‌رفت به جای صرف این هزینه‌ها، در جهت طراحی و پیشرفت حمل و نقل پاک قدم برداشته می‌شد.

در شرایط کنونی باید با بهره‌گیری از تجارب سایر کشورها، در جهت توسعه و تولید خودروهای برقی و هیبریدی قدم برداشت تا بدین ترتیب از فاصله تکنولوژی صنعت خودرو داخلی با پیشگامان این صنعت در دنیا کاسته شود. عصر آینده، زمان رشد حمل و نقل پاک خواهد بود و در صنعت خودرو آتی، محصولاتی که تنها از سوخت‌های فسیلی برای پیشرانش خود استفاده می‌کنند، جایی نخواهند داشت.