به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، روزگاری را زیر ذره‌بین برده‌ایم که هیچ‌کس فکر نمی‌کرد روزی به این شکل ماشین‌دودی‌های آن زمان جای درشکه‌های مستحکم را تصاحب کند و از طرفی به قولی قدیمی‌ها بتوان به لاستیک و آهن پاره اینقدر اعتماد داشت که به‌راحتی انواع آن امروزه به عصای دست آدمی تبدیل شده و حالا کنار گذاشتنش به امری امکان‌ناپذیر بدل شود. با ما همراه باشید با بررسی اولین قدم‌های ماشین‌دودی و مصائبش در ایران و کارخانه‌ها و جاده‌هایی که از خود به جای گذاشت.

اولین خودرو در ایران؛ سواری گرفتن از جادوی بزرگ
در سال 1304 برای اولین‌بار اتومبیل پای به جاده‌های خاکی و ناهموار ایران گذاشت. قیمت آن آنقدر زیاد بود که برای خرید یک اتومبیل باید تا 600 تومان و خرید یک کامیون تا 4 هزار تومان پرداخت می‌کردید که برای مقایسه بد نیست بدانید در حدود 100 سال پیش حقوق یک شخص درباری در ماه به بیش از 7 تومان نمی‌رسید! تا سال 1308 در حدود 8‌دستگاه اتومبیل که همگی ساخته کمپانی فورد آمریکا بودند و با کشتی به ایران می‌رسیدند، در کشورمان فرمانروایی می‌کردند. گفته می‌شود عده‌ای ساعت‌ها در انتظار ورود اتومبیل‌های گذری می‌نشستند و ساعت‌ها نیز به تماشای اتومبیل‌هایی که به هزار و یک دلیل چند ساعت و یا چند روزی را در گاراژ و یا بیرون از آن متوقف می‌شدند، می‌ایستاده‌اند زیرا برای ذهنیت آنها این غول آهنین، حیرت‌انگیز، ماورایی و عجیب ‌و غریب بود. بزرگ‌ترین مشکل ماشین‌دودی‌های وارد شده به ایران تهیه سوخت و عدم تامین قطعات بود که بعد از مدتی 3 دستگاه آن به طور کامل زمینگیر شد.

لیتل دیترویت اندیمشک؛ اولین کارخانه مونتاژ اتومبیل
هجوم نیروهای متفقین به کشورمان به بهانه وجود کارشناسان آلمانی و سرنگونی رضاشاه، با اولین کارخانه تخصصی تولید اتومبیل و هواپیما در ایران همراه بود. متفقین به بهانه ورود نازی‌ها به ایران، ابتدا جنوب کشورمان را تحت تصرف قرار دادند و سپس از میهنمان به عنوان معبری امن برای ارسال مهمات و ادوات نظامی سنگین به اتحادیه جماهیر شوروی استفاده کردند. چندی بعد متفقین دریافتند که احداث کارخانه و فراخواندن تکنیسین‌ها به ایران بسیار به‌صرفه‌تر از انتقال ماشین‌آلات نظامی از آن سر دنیا به ایران است. به این ترتیب در سال 1321 اولین کارخانه مونتاژ جیپ و کامیون‌های نظامی نظیر کماندوکار در ایران تاسیس شد. بعد از اتمام جنگ تجار ایرانی کامیون‌های باقیمانده در انبارهای بزرگ اندیمشک و جیپ‌های جنگی را خریداری کردند و به چندین برابر قیمت به خیابان‌ها فرستادند.

اولین جاده در ایران؛ از سنگفرش تا آسفالت
حقیقت امر این است که برای اولین بار در سال‌های میانی سلطنت ناصرالدین شاه بود که معابری عریض‌تر از کوچه و گذرگاه‌ها به وجود آمدند که توسط منجم‌الدوله که برای سومین بار در آن دوران ‌سعی داشت نقشه تهران را رسم کند، واژه خیابان به این معابر اطلاق شد. اولین خیابان‌های تهران و البته ایران معابر تعریض‌شده‌ای بودند، نظیر خیابان‌های باغ جنت (ولی‌عصر)، باغ انگوری(ولی‌عصر)، جناب وزیر (ولی‌عصر)، امیریه (ولی‌عصر)، امیریه (امام‌خمینی)، باغ‌شاه (امام‌خمینی)، جلو قبرستان (مولوی)، دروازه گمرک (مولوی) و...
برای اولین بار در سال 1230 تعدادی از معابر شهر شیراز به علت تسهیل شدن عبور و مرور شهروندان به دستور امیرکبیر سنگفرش شد و در سال 1310 به مناسبت ورود ملک فیصل پادشاه عربستان به ایران، دولت وقت خیابان کوتاه الماسیه و اولین خیابان لاله‌زار را آسفالت کرد که برای عموم بسیار تعجب‌آور بود.