به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از انتخاب، کتاب «پیکان سرنوشت ما» با گردآوری و نگارش مهدی خیامی توسط نشر نی در سال 97 منتشر شده است. این کتاب، خاطرات احمد خیامی، موسس ایران ناسیونال (ایران خودرو)، فروشگاه‌های کوروش و بانک صنعت و معدن است.

پس از آن، تعدادی پیکان به سرعت و براساس قیمت هر دستگاه پانزده هزار تومان پیش فروش شد. اما در طول سال با مشکلات بسیاری از نظر فروش پیکان مواجه شدیم، زیرا سایر فروشندگان علیه این خودرو تبلیغات فراوانی می‌کردند. مثلاً در ماه‌های اول مردم تصور می‌کردند موتور پیکان جوش می‌آورد و علت این بود که این مدل چون جدید بود ترتیبی در ساخت موتور داده شده بود که حرارت آب در داخل موتور به 120 درجه سانتیگراد می‌رسید.

بالارفتن حرارت داخل موتور از 90 درجه به 120 درجه خواهی نخواهی دمای سرپیستون‌ها را بالا می‌برد و در نتیجه مقدار کمتری بنزین از سوپاپ‌ها خارج می‌شد انفجار بنزین در سطح پیستون‌ها که به حداکثر می‌رسد، به دلیل گرمای بیشتر انفجار کاملتر و قوی‌تری روی می‌دهد و پیستون‌ها با سرعت بیشتری حرکت و قدرت تحرک بیشتری ایجاد می‌کنند این عمل مصرف بنزین را کمتر می‌کند و به دلیل مشتعل شدن بنزین در سر پیستون‌ها و انفجار کامل‌تر حجم گاز کربنیک که باید از اگزوز‌ها خارج شود خیلی کمتر می‌شود و هوای خارج را کمتر آلوده می‌کند، در صورتی که قدرت تحرک موتور بدین ترتیب بالا می‌رود.

این ابتکار برای موتور‌های هیلمن زودتر از سایر اتومبیل‌های انگلستان به کار گرفته شد و در ایران به کلی تازگی داشت حتی اتومبیل‌های سواری که وارد ایران می‌شدند اوایل این امتیاز را نداشتند و اگر هم داشتند درجه حرارت آب که روی داشبورد مقابل راننده بود طوری تنظیم شده بود که درجه را به خط قرمز نرساند در صورتی که در انگلستان این اشکال را در نظر نگرفته بودند و در رادیاتور را طوری ساخته بودند که منفذی نداشت و چون ارتفاع فلات ایران از سطح دریا بیشتر از هزار متر است درجه حرارت آب کمی بالا می‌رفت و در نتیجه درجه به خط قرمز می‌رسید رانندگان هم در رادیاتور را برای کنترل مقدار آب رادیاتور باز می‌کردند و آب جوش فواره می‌زد، این مسأله به جایی رسیده بود که نشریۀ توفیق کاریکاتوری کشیده بود از ماشین پیکان و روی رادیاتور آن سماوری کار گذاشته بود و بخار آب از سماور به آسمان می‌رفت در تصویر قوری چای هم پیدا بود و کسی در استکان چای میریخت. با این که همین اتومبیل در انگلستان به فروش رسیده بود و از این نظر هیچ عیبی نداشت تصمیم گرفتیم به پروانه آن دو پره اضافه و رادیاتور‌ها را نیز قوی‌تر کنیم.

اوایلی که با شکل جوش آوردن موتور پیکان روبه رو شده بودیم متوجه شدیم این مسأله کاملاً جنبه روانی دارد یک روز که به تعمیرگاه رفته بودم به ایرج، سالاری مدیر تعمیرگاه گفتم دستگاه حرارت سنج پیکان را باز کنید و دست‌های را که در داخل حرارت سنج حرکت می‌کند و به درجه قرمز می‌رسد طوری پایین بیاورید که در موقع مسافرت و طی راه طولانی عقربه نشان‌دهنده درجه حرارت به نقطهٔ قرمز نرسد. درجه حرارت سه دستگاه پیکان را پایین آوردیم و آن‌ها را در اختیار سه راننده گذاشتم و گفتم هرکدام اتومبیل را در جاده‌هایی لااقل با سرعت صد کیلومتر راه. برند پس از بازگشت عقربه دستگاه‌ها حتی به نزدیک خط قرمز هم نرسیده بود گفتم با تمام پیکان‌هایی که برای سرویس اولیه می‌آورند همین کار را بکنند.

دیگر مسأله جوش آمدن به کلی منتفی شد و مشتریان کمال رضایت را داشتند اما برادرم چون مقدار زیادی رادیاتور چهارلوله و پروانهٔ شش پره برای سرد کردن بیشتر آب سفارش داده بود زیر بار پایین آوردن عقربه درجه حرارت نمی‌رفت لذا به تعمیرگاه دستور دادم هر اتومبیل پیکانی که برای سرویس اولیه می‌آید این کار را در آن انجام دهند. این که مردم تصور می‌کردند موتور پیکان جوش می‌آورد ناشی از همین مسألهٔ جزئی بود. ضمناً کلاچ پیکان در جاده‌های خاکی ایران خوب کار نمی‌کرد و به مشکلاتی برمیخورد این نواقص را هم با همکاری متخصصان روتس رفع کردیم. شایعات و حرف‌های ناروا روند کار را مشکل‌تر می‌کرد.

اوایل شایعه درست کرده بودند که برای ساخت اتاق پیکان ورقه‌های نازک آهنی به کار می‌رود و تا آن جا پیش رفته بودند که می‌گفتند اتاق پیکان از حلبی‌های قوطی روغن نباتی درست می‌شود در صورتی که برای ما غیر ممکن بود ورقه آهنی نازکتر از آن چه در انگلستان به کار می‌بردند مصرف کنیم زیرا تمام محاسبات برای قالب‌ها و پرس‌ها براساس آن انجام شده بود و نیز ضخامت ورقه در قیمت ساخت چندان تأثیر نداشت موضوع این بود که به دلیل آنکه در ایران تصادف زیاد رخ می‌داد از کارخانه روتس خواسته بودیم آهن میله‌ای که برای محافظت سرنشینان در چهار طرف داخلی اتاق کشیده می‌شود کمی از اندازه معمولی ضخیم‌تر باشد، بنابراین موقعی که ماشین از جلو یا عقب تصادف می‌کرد، تمام فشار به گلگیر‌ها و کاپوت یا قسمت عقب آن وارد می‌آمد و از وارد شدن ضربهٔ مستقیم به سرنشینان جلوگیری می‌شد به همین دلیل، میزان زخمی شدن یا تلفات دادن بر اثر تصادف پیکان‌های ساخت ایران ناسیونال به میزان قابل توجهی از اتومبیل‌های وارداتی یا مونتاژ شده کمتر بود و با قوی شدن سپر‌های جلو و عقب مشکل حل شد.