کودک پیر و خندان

به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، فرصتی به دست آمد که ساعاتی را با یک رنو 5 بکر و دست‌نخورده بگذرانیم و لذت راندن آن را تجربه کنیم؛ پدیده‌ای که روزی عضوی ثابت از خیابان‌ها و جاده‌های سطح کشور بود و این روزها یکی از غایبان اصلی معابر ایران محسوب می‌شود.

همچنان دوست‌داشتنی
رنو 5 به تعداد بسیار زیادی در کشورمان به تولید رسید اما این روزها به قدری یافتن نمونه‌ای سالم و دست‌نخورده از آن دشوار است که از حیث جلب توجه در سطح شهر دست‌کمی از سایر خودروهای کلاسیک ندارد.  رنو 5 حاصل رویاهای مرد خوش‌ذوقی بود که به خوبی نشان داد چگونه می‌توان روح را به کالبد یک خودروی ارزان و مردمی دمید. میشل بوئه، یکی از کارمندان جوان بخش طراحی رنو در اوقات فراغتش ‌روی طرحی کار می‌کرد که حتی قصد مطرح‌کردنش را نداشت. بوئه یکی از افراد کلیدی در تیم طراحی رنو 16 بود و علاقه زیادی به طراحی‌های مدرن و یونیک از خود نشان می‌داد. از دید بوئه محصولات ارزان‌ رنو نظیر رنو 4، بیش از حد زمخت بودند. وی دلیلی مشاهده نمی‌کرد که یک اتومبیل ارزان‌ الزاما زشت باشد و اتومبیلی که می‌خواست یک اتومبیل مدرن و کوچک بود؛ خودرویی که هم زیبا و مد روز باشد و هم متعلق به همه مردم. بوئه کار خود را با عکاسی از زوایای مختلف رنو 4 و اسکچ‌زنی طرح‌های جدید خود بر اساس آن آغاز کرد. هنگامی که مسئولان رنو به صورت تصادفی از فعالیت‌های بوئه خبردار شدند، از پیشرو بودن طرح‌های وی شگفت‌زده شدند. طراحی‌های بوئه به قدری جلوتر از زمان بود که کار رسمی ‌روی آن با کمترین تغییرات آغاز شد. پس از چند ماه کار ‌روی پروژه، طرح نهایی تقریبا آماده عرضه به بازار بود. متاسفانه میشل بوئه خوش‌ذوق فرصت آن را نیافت که برآورده شدن رویای خودروی مدرن مردمی‌اش را مشاهده کند و چند ماه قبل از عرضه رسمی رنو 5 بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت. تولید رنو 5 از 28 ژانویه 1972 آغاز شد و تولید آن تا سال 1984 ادامه داشت تا با نسل دوم خود جایگزین شود. در طول 12 سال تولید رنو 5، مدل‌های بسیار متنوعی از آن به تولید رسید. رنو 5 با پیشرانه‌های 956 و 1100‌سی‌سی پوشراد به کشورمان راه یافت و توسط سایپا در مدل‌های 3 و 5 در به تولید رسید.
نمونه مورد بررسی ما در سال 1358 به تولید رسیده و 956 سی‌سی با داشبورد نسل یک است.

تجربه رانندگی
شاید با عبور از کنار رنو 5، توجه چندان زیادی به آن نکنید چرا‌که بارها آن را در خیابان دیده‌اید. اما اگر کمی به آن دقت کنید به نکات زیادی پی می‌برید. در طراحی رنو 5 معنای سادگی در نهایت زیبایی را لمس می‌کنید. بدنه جعبه‌ای آن در نهایت سادگی شکل گرفته و مانورهای استادانه فراوانی‌ روی آن به چشم می‌خورد. در نمونه مورد بررسی، رنگ نارنجی جلوه‌ای خاص به آن داده و تزئینات اصلی بدنه ‌روی آن می‌درخشند. چراغ‌های مربعی در ترکیب با سپر حالتی خندان به چهره آن داده است. در وسط این چهره مهربان، نشان الماس رنو با تراش‌های معروفش در آن دوره را مشاهده می‌کنید. در واقع رنو به افتخار تولید مدل 5 و ورود آن به بازار این تراش‌ها را به نشان خود اضافه کرد. رنو 5 یکی از نخستین خودروهای تولید انبوه جهان بود که از سپرهای پلاستیکی سود می‌برد. شاید بسیاری از علاقه‌مندان خودروهای کلاسیک شیفته سپرهای کرومی باشند اما طراحی‌ سپرهای رنو 5 به قدری ساده و استادانه هست که باعث شود آن‌را تحسین کنید. رنو 5 در دورانی متولد شد که هر قطره بنزین با ارزش شده بود و مردم بیش از گذشته به پارامترهای اقتصادی خودرو اهمیت می‌دادند.
سوار شدن بر رنو 5 خاطره‌های فراوانی را زنده می‌کند. یک داشبورد پلاستیکی نرم و راه راه که بسیار ساده و در عین حال زیباست، بخش بزرگی از خاطرات ایرانیان را تشکیل می‌دهد. فضای کابین کاملا برای 4 سرنشین کافی به نظر می‌رسد و میدان دید آکواریومی آن، کابینی شاد و پرنور را به همراه دارد. سوئیچ و کلید درهای خودرو که از نوع اصلی هم هستند خود پدیده‌های تاریخی‌ای محسوب می‌شوند! با روشن‌کردن پیشرانه 956 سی‌سی، صدایی آشنا به گوش می‌رسد. رنو 5 به نرمی پیش می‌رود. حس راندن آن با غربیلک فرمان نازک راه راه، برف‌پاک‌کن‌های استیل و درب موتور نارنجی‌ای که کاملا در دید قرار گرفته بی‌نظیر است. مجموعه صفحه نمایشگر نیز همانند سایر بخش‌های خودرو ساده و زیباست و علائم جالبی دارد. شاید جذاب‌ترین قسمت کابین رنو 5، شیشه‌شور آن باشد که به صورت یک پمپ پدالی بوده و باید با فشردن آن توسط پا، آب را روانه شیشه‌ها کرد! ویژگی‌ای که بعدها توسط تولید‌کننده وطنی با یک پمپ برقی معمول جایگزین شد اما به هیچ عنوان جذابیت‌های مدل پایی را ندارد. از آینه سمت شاگرد هم مطابق رسم آن دوران خبری نیست و برای تعویض لاین نیازمند برگرداندن سر هستید! ترمزهای فاقد بوستر رنو 5 نیز از جمله قسمت‌هایی هستند که سرعت واکنش مغز را به چالش می‌کشند. در واقع باید پیش از آنکه نیاز به ترمز‌گیری باشد پدال ترمز را فشار داده باشید! در نهایت وجود چنین مواردی است که راندن یک خودروی قدیمی را جذاب می‌کند و به خوبی تفکرات مهندسان آن دوران را به ما نمایش می‌دهد. با باز کردن درب پیشرانه نیز باز قسمتی دیگر از خاطرات زنده می‌شود. تایر زاپاس نصب شده در کنار پیشرانه عمودی مشترک با رنو 4 و گیربکسی که در جلو قرار گرفته، سبک طراحی‌ای که از سیتروئن ترکسیون آوان به ارث رسیده است.
رنو 5 نهایتا در دهه 70 شمسی در کشورمان از سایپا به پارس خودرو کوچ کرد و با نام جدید سپند به تولید رسید؛ محصولی که به هیچ عنوان کارایی و کیفیت رنو 5 اصلی را نداشت تا نهایتا با تغییراتی اساسی، ‌روی پلت‌فرم پراید مجددا به خط تولید باز‌گردد و محصولی ناهمگون به نام PK شکل بگیرد.  در پایان از آقای بردیا نیروبخش که خودروی خود را جهت بررسی در اختیار ما قرار دادند، تشکر می‌کنیم.