مرور برخی رازهای نهان داج وایپر به بهانه اتمام تولید آن؛ مرثیه‌ای برای افعی

به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، موفقیت وایپر در مسابقات و جاده اما برای جلوگیری از مرگ آن کافی نبود و با توجه به کاهش قابل توجه فروش آن در نسل اخیر، در نهایت مدیران گروه خودروسازی فیات-کرایسلر، ماشه را به روی این سمبل مدرن خودروهای آمریکایی کشیدند تا تولید آن در سال جاری میلادی پایان یابد. به بهانه این پایان تلخ و دوری همیشگی وایپر از خط تولید، قصد داریم تا برخی از نکات جالب توجه و ناگفته تاریخچه این خودرو را با شما مرور کنیم.

فرزند خلف شلبی
در دهه 80میلادی، کرول شلبی به طور جدی وارد همکاری با داج و کرایسلر شد و برخی خودروهای جذاب این برندها در آن دوره با نظارت مستقیم وی ساخته شدند. اما رویای بازگشت شلبی کبرا در لوای یک خودرو مدرن اما با همان فلسفه برای کرول شلبی زنده بود و مدیران کرایسلر همانند باب لاتز هم به دنبال بازگشت به دوران غرور آمریکایی دهه 60 میلادی بودند. همین امر سبب شد تا ایده ساخت یک شلبی کبرا مدرن در اواخر دهه 80 میلادی مطرح شود و طرح‌های اولیه با الهام از همین خودرو ترسیم شدند تا آنکه نمونه مفهومی با ظاهری خشن در سال 1989 رونمایی شد. استقبال قابل توجه مردم از این طرح تام گیل سبب شد تا وایپر برای ورود به خط تولید چراغ سبز بگیرد.

ارتباط با وانت‌بارها و لامبورگینی
مدیران کرایسلر گزینه استفاده از پیشرانه 10 سیلندر را برای وایپر با جدیت دنبال کردند و برای این کار، از زیرمجموعه ایتالیایی خود یعنی لامبورگینی کمک گرفتند. در اواخر دهه 80 و ابتدای دهه 90 میلادی، لامبورگینی در تملک کرایسلر بود و به همین دلیل بهترین گزینه برای ساخت یک سوپراسپرت آمریکایی، استفاده از تجربیات این کمپانی مطرح بود. در میان پیشرانه‌های موجود در گروه کرایسلر، بهترین گزینه اما ساخت یک پیشرانه 10سیلندر برپایه پیشرانه کد LA  8سیلندر کرایسلر بود. این پیشرانه با بلوک آلومینیومی در نهایت توسط مهندسان لامبورگینی طراحی و ساخته شد تا قلب تپنده وایپر با 400 اسب بخار متولد شود. پیشرانه LA بیشتر در وانت‌بارهای مشهور گروه همانند داج رم مورد استفاده بود و بعدها نیز یک نمونه از داج رم با همین پیشرانه V10 اما با قدرت کمتر و گشتاور بیشتر، مورد استفاده قرار گرفت.

گذشته 8 سیلندر
علاوه بر اینکه پیشرانه 10 سیلندر نسل اول وایپر برپایه پیشرانه V8 سری LA کرایسلر ساخته شد، پیش‌نمونه اول وایپر نیز با یک پیشرانه V8 و بر مبنای فلسفه شلبی کبرا ساخته شد. این پیش نمونه سفید‌رنگ در حقیقت چیزی بین نمونه نهایی و مفهومی وایپر است و برخی موارد آن با نمونه نهایی، تفاوت قابل توجهی دارند. در ابتدا کرول شلبی نیز به شدت موافق ساخت وایپر با پیشرانه V8 بود، اما بعدها به دلیل بازدهی به‌مراتب بهتر 10سیلندری که لامبورگینی طراحی کرده بود، پیش‌نمونه V10 برای تولید انبوه انتخاب شد. مهم‌ترین فاکتور در برتر بودن عملکرد نمونه V10 اما گشتاور به‌شدت بیشتر آن بود که وایپر را به جد بزرگ خود بسیار شبیه می‌ساخت.

پوست‌انداختن افعی
در سری اول وایپر، خبری از دستگیره در، شیشه بالابر برقی و امکانات رفاهی نبود. حتی هیچ سقفی نیز برای آن در نظر گرفته نشده بود و به لطف درخواست مکرر مالکان بود که در نهایت یک سقف ‌هاردتاپ فلزی و یک سقف پارچه‌ای موقتی برای آن عرضه شد که البته هر دو به صورت دستی و با مشقت فراوان قابل نصب و برداشتن بودند و باید پس از باز شدن در پارکینگ خانه باقی می‌ماندند. علاوه بر این، هیچ سیستم کمکی الکترونیکی مدرنی نیز برای رام‌کردن این خودرو قدرتمند در آن تعبیه نشده بود. در اولین به‌روز‌رسانی، نمونه کوپه با کد GTS و با الهام از شلبی کبرا دیتونا کوپه در سال 1996 معرفی شد. این خودرو از نظر کابین و امکانات رفاهی، به‌مراتب بهتر از نمونه اول یعنی RT/10 بود و با وجود قدرت بیشتر پیشرانه، به لطف تجهیزات ایمنی، رام‌شدنی بود. حتی بهبود وایپر به حدی بود که با برند کرایسلر، در اروپا نیز عرضه شد. از این به بعد در معرفی هر نسل وایپر، با وجود افزایش قدرت و بازدهی، امکانات بیشتری برای راحتی بیشتر و ایمنی بالاتر راننده فراهم شد.

ارتباط مرسدسی
در اواسط دهه قبل میلادی بود که پروژه ساخت و طراحی نسل جدید وایپر با همکاری مهندسان مرسدس بنز و AMG شروع شد. این پروژه برای داج از اهمیتی حیاتی برخوردار بود و به همین جهت، همکاری کمپانی خواهر اروپایی یعنی دایملر-بنز که در آن دوره با کرایسلر شراکتی عمده داشت، دستمایه یاری گرفتن از اروپایی‌ها شد. تیم آمریکایی در همان ابتدای راه طراحی شاسی آلومینیومی وایپر جدید، از AMG کمک خواستند و تیمی اروپایی به یاری آنها آمد که در نهایت پروژه مذکور را برای قرار گرفتن به عنوان اساس محصول بعدی مرسدس بنز یعنی SLS مناسب تشخیص دادند. وضعیت بد اقتصادی کرایسلر در کنار قطع همکاری دایملر و این خودروساز، سبب شد تا پروژه وایپر جدید توسط داج نیمه‌کاره رها شود و به‌تنهایی توسط AMG به SLS بدل شود. نسل آخر وایپر بعدها با پلتفرمی جدید و تنها به صورت کوپه، طراحی و ساخته شد.

رکوردهای وایپر
وایپر به عنوان یکی از برترین خودروهای آمریکایی در دوران معاصر، رکوردهای متعددی را به نام خود ثبت کرده است. شاید برترین و شناخته‌شده‌ترین رکوردها، مربوط به زمان‌های متعددی است که در پیست‌های مختلف سراسر جهان از خود به جا گذاشته است. بیشتر این زمان‌ها متعلق به برترین گونه وایپر یعنی نمونه سبک و نیرومند ACR است که در پیست‌هایی همانند لاگوناسکا، ویلواسپرینگز و ویرجینیا رکورد‌دار است و یکی از برترین زمان‌های تاریخ نوربرگ‌رینگ را نیز به نام خود ثبت کرده. اما علاوه بر این، وایپر با تیم‌های تحت نظر داج و کرایسلر چندین بار در مسابقات معتبری همانند لمان نیز مقام‌های قابل توجهی کسب کرده که باید به پیروزی‌های پی‌درپی تیم Orca با وایپر در اواخر دهه 90 و اوایل دهه قبل اشاره کرد.

پیش نمونه سفیدرنگ 8 سیلندر وایپر که ابعاد کوچک‌تری نسبت به نمونه نهایی داشت و امروزه هنوز باقی مانده است.

داج رم را باید نزدیک‌ترین برادر وایپر دانست که به لطف اشتراکات فنی در برخی نمونه‌ها، یک وانت‌بار عضلانی است. نمونه SRT10 در دهه قبل سریع‌ترین وانت‌بار جهان بود.

طرح اولیه وایپر با ظاهری بسیار شبیه به شلبی کبرا که البته برخی از المان‌های آن همانند فرم گلگیر، آینه بغل و کنار خودرو نیز به نمونه نهایی راه یافتند.

وایپر ACR را باید حسن ختام افسانه وایپر بدانیم که با وجود پیشرانه با تنفس طبیعی و گیربکس دستی، پا به پای ابرخودروهای فضایی امروز رکوردشکنی کرد.

مرسدس بنز SLS می‌توانست با پیشرانه‌ای 10سیلندر، در حقیقت نسل جاری داج وایپر باشد. با این حال به یک کوپه خشن آلمانی با پیشرانه 8 سیلندر AMG بدل شد.

وایپر GTS با الهام از شلبی کبرا دیتونا کوپه طراحی شد که المان‌هایی همانند دم بسیار کوتاه، باله عقب، فرم انحنای سقف و حتی نوع رنگ و خط کشی را از آن به ارث برده است.