نابرده رنج «جای پارک» میسر نمی‌شود!

به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از مهر، هرسال به اسفند ماه که می‌رسیدیم جای تکان خوردن و راه رفتن در خیابان و مترو نبود، اسفندی که گذشت اما حکایت دیگری داشت، متفاوت‌تر از تمام اسفندهایی که آمد و رفت.

جدا از چهره‌ی متفاوت خانم‌ها و آقایان که بدون استثنا دستکش به دست و ماسک زده بودند، متروی دروازه شمیران و امام خمینی تا حدی خلوت شده بود که می‌شد بین صندلی‌های خالی، ده بیست سی چهل کنی و یکی را انتخاب کنی! تازه برای تنوع در ایستگاه بعدی صندلی ات را عوض کنی!

راستش همه از همین جنس شدیم، دروغ نگفتم اگر بگویم همه ترسیدیم که نکند کرونا حنجره ما را هم بگیرد. دل به دریا زدیم و بنزین سه هزار تومانی به خیک خودرو بستیم و با طرحی که مسئولان وضع کردند و ساعات طرح ترافیک را پایین آوردند، خیابان را گز کردیم تا به محل کار برسیم.

اوایل که این طرح اجرا شد، اوضاع خوب و با خیال راحت و دور از چشم کرونا، فضای قرنطینه را در اتومبیل شخصی ایجاد کردیم تا کمتر در اماکن عمومی مثل بی آر تی و مترو و تاکسی باشیم.

کم کم زمانی که احساس خطر جهانی و داخلی نسبت به مسئله‌ی کرونا حادتر شد، ستاد مقابله با ویروس کرونا، طرح ترافیک خودروها را برداشت که تا مادامی که وسایل نقلیه عمومی با وجود شیوع کرونا نمی‌توانند مانند سابق نقش خود را به صورت مطلوب ایفا کنند، مردم از وسایل نقلیه خصوصی استفاده کنند.

اما برداشته شدن طرح خودروها جدا از محاسنی که دارد، معضل بزرگی به نام جای پارک را به خصوص در مرکز پایتخت به وجود آورده است. موضوع جای پارک در این روزها به حدی رسیده است که این بار بازی «صندلی بازی» را با تعداد ماشین‌ها و جای پارک در حوالی و گوشه کنار خیابان‌های انقلاب و ولیعصر و میدان فردوسی تجربه می‌کنیم؛ هر خودرویی زودتر برسد، بازی را برده و کاپ قهرمانی پارک کردن خودرویش را می‌گیرد.

از آنجایی که سالانه 500 هزار خودرو به خودروهای کلانشهر تهران اضافه می‌شود، کمبود چند ده هزاری پارکینگ‌ها نسبت به تعداد خودروها موجب شده تا شهروندان خودروهای خود را دوبله و سوبله در معابر شهری پارک کنند، حتی گاهی در پیاده روها و خیابان فرعی و کوچه پس کوچه‌ها هم جای سوزن انداختن نیست.

پیدا کردن جای پارک باعث سرگردانی و مصرف سوخت شده؛ حتی در صورت بودن پارکینگ طبقاتی یا مسطح یا پارکینگ چرخ و فلکی، باز هم مردم مجبورند وقت خود را در صف خودروها تلف کنند.

یکی دیگر از دلایل تلف شدن وقت کارمندان در این مدت شگفت زده شدن آنهاست از اینکه رانندگی در کوچه و خیابان‌های جدید را تجربه می‌کنند؛ پیش از این روزها، از بس با وسایل حمل و نقل عمومی به محل کار آمده بودند، یا اصلاً این راه را بلد نیستند و یا از سر ذوق با دور دور کردن در کوچه‌ها و خیابان اطراف اداره حداقل دقایقی از وقت خود را سپری می‌کنند و با تأخیر در اداره حضور می‌خورند.

از جایی که معلوم نیست ویروس کرونا تا چه زمانی مهمان ما است و بدجوری هم جا خوش کرده، می‌تواند این عدو، سبب خیر شود تا اقداماتی صورت بگیرد و معضل جای پارک که قبل از این جریان هم خیلی مورد بحث بوده حل شود، مثلاً می‌توان از بافت و اراضی فرسوده نهایت بهره را برد و پارکینگ طبقاتی ایجاد کرد که جای کمتری بگیرد و تعداد بیشتری از خودروها را در دل خودش جا بدهد. در این زمینه باید از ارائه پیشنهادها و راهکارهای سازمان‌های مرتبط و سیاست گذار استفاده کرد و از آنها به عنوان بخش‌های نخبگی و دانشگاهی، برای ارائه ی بهترین راهکارها به دستگاه‌های اجرایی و مجری برنامه‌ها بهره برد.