سیب ایتالیایی زیر درخت ژاپنی

به گزارش پایگاه خبری«عصر خودرو» به نقل از عصر ایران، بسیاری از  کارشناسان حوزه خودرو معتقدند خودروی 2017 "فیاتا" چیزی بیشتر ازمجموعه مهندسی مزدا ژاپنی "میاتا" برای ارائه در خود ندارد. تست رانندگی با مدل فیات 124 اسپایدر نشان می‌دهد که بسیاری از بدبینی‌ها در خصوص این خودرو چندان هم درست نیست.

 مدل فیات 124 اسپایدر که با نام "فیاتا" نیز شناخته می‌شود، شباهت زیادی به نسل چهارم مزدا "میاتا" دارد. در این خودرو جنس ورقه فلزی درب موتور تغییر کرده و یک موتور توربوشارژ 1.4 لیتری به جای موتور 2 لیتری با قابلیت تنفس طبیعی مزدا "میاتا"، در زیر کاپوت قرار گرفته است.

در حال حاضر سه مدل از خودروی "فیاتا" وجود دارد که در پایان تابستان سال جاری وارد بازار معاملات می‌شوند. مدل پرفورمنس "آبارث" نیز در پاییز پیش رو در خیابان‌ها مانور خواهد داد.

اولین مدل ورودی "فیاتا" به بازار "کلاسیکا" نام دارد که با قیمت پایه 25 هزار و 990 دلار به فروش خواهد رسید. "لوسو" نام مدل دیگری از "فیاتا"ست که به ایتالیایی‌ها گزینه‌های لوکس‌تری را ارائه می‌دهد. چرخ‌های 17 اینچی، داشبورد چرمی، صندلی‌های تمام چرم، ستون‌های نقره‌‌ای، قاب‌های نواری و اگزوز یکپارچه از این گزینه‌های لوکس هستند.

قیمت پایه "لوسو" از 28 هزار و 490 دلار آغاز می‌شود. نسخه سوم "فیاتا" با قیمت پایه 35 هزار و995 دلار "پریما ادیزون" نام دارد که تقریبا دارای گزینه‌های مدل "لوسو" در رنگ آبی ویژه‌ای به نان "آزارو" در ایتالیاست. اگر قصد خرید این نسخه را دارید، سفارش آن را بدهید چرا که این نسخه تنها در 124 دستگاه ساخته و فروخته خواهد شد.

نسخه آبارث که دیرتر وارد بازار می‌شود، 29 هزار و190 دلار ارزش خواهد داشت. این خودروها به سامانه‌های تعلیق متفاوت و دریچه‌های خروجی هوا برای بیرون راندن سریع حجم حرارتی مجهز شده‌اند.

نسخه‌های "کلاسیکا"، "لوسو" و "آبارث" می‌توانند یکی از سامانه‌های انتقال قدرت 6 سرعته خودکار یا دستی را در زیر کاپوت خود جا دهند. سامانه‌های انتقال قدرت دستی به صورت استاندارد روی این خودروها قرار می‌گیرد، و مدل‌های خودکار (اتوماتیک) آن حدود یک هزار و 395 دلار گران‌تر است.

مدل "پریما ادیزون" تنها با مدل سامانه انتقال قدرت خودکار ارائه خواهد شد. این درحالیست که مدل‌های مزدا "میاتا" با قیمت پایه 25 هزار و 735 دلار فروخته می‌شوند.

در مورد ظاهر این خودرو نیز حرف‌های زیادی برای گفتن وجود دارد. اگر برای دقایقی هم بدبینانه بیندیشیم، خواستار فیس‌لیفت‌های دوباره برای خودرو خواهیم شد. از نظر بسیاری از کارشناسان از ابتدا تا انتهای خودرو چندان دلفریب نیست و روند تغییرات باید ادامه پیدا کند.

چراغ‌ها و LED ها مناسب هستند اما، جلو پنجره قسمت بالا همان شکل قدیمی 6 ضلعی را دارد و قسمت پایین نیز به همان شکل تکراری، طراحی شده است. حرکت بیشتر با این خودرو نشان می‌دهد که پیشرانه‌های توربوشارژ، بیشتر از مدل‌های موجود در "میاتا" نیاز به خنک شدن دارند و در این مدل با فضای زیادی از جلو پنجره مشبک روبه رو هستیم.

زمانی که به ابتدا تا انتهای خودرو نگاه می‌کنید هیچ اثری از نوارهای فلزی یا پلاستیکی نیز دیده نمی‌شود. تمام این موارد ظاهری باعث شده تا نتوان حس خوب یک خودروی ایتالیایی را از "فیاتا" گرفت، که تاثربرانگیز است. اما تمامی این اوصاف پایان یک فرصت از دست رفته نیست.

قسمت‌های جانبی این خودرو چندان بد به نظر نمی‌رسند اما هیجان‌انگیز هم نیستند. رنگ در جذابیت ظاهر خودرو موثر است. قسمت پشت خودرونمای بهتری دارد و شاید بهترین زاویه برای تماشای خودرو به شمار آید، اما همین زاویه به طرز عجیبی شبیه طراحی مدل‌ جدید "وایپر" شرکت خودروسازی دوج است. البته مهارت فلزکاری ایتالیایی‌ها نیز چشم‌گیرتر است. طول "فیاتا" حدود 13 سانتی‌متر بلندتر از "میاتا"ست، اما چرخ‌های آنها دقیقا یکسان است. این طول اضافه از یک سو، به انحنا و ایجاد قوس در خودرو منجر شده و از طرف دیگر به شکل محسوسی به بزرگتر شدن محفظه بار کمک می‌کند.

در نگاهی عمیق شاید، تمام نقص‌های ظاهری "فیاتا" در پلت‌فرم اولیه "میاتا" خلاصه شود، چرا که نسل چهارم "میاتا" در نگاه اول نیز خودروی فوق‌العاده‌ای به نظر نمی‌رسد. اما در ماهیت این خودرو، جذابیت فیات به چشم می‌خورد. خودروهای اسپورت با قابلیت حرکت چرخ‌های عقب می‌تواند آرزوی هر طراح اتومبیلی باشد که در این دو خودرو دیده می‌شود.

در فضای درونی و داخلی خودرو، به وضوح شاهد امکانات و تجهیزات مزدا هستیم. در این بخش فرمان، صفحه نمایشگر ناوبری و کنترل‌گر، صفحات کنترل سرعت و دریچه‌های هوای "میاتا" به کار رفته است. با این وجود فضای بیشتری در "فیاتا" برای سرنشینان به ویژه سرنشینان عقب وجود دارد. صندلی‌ها نیز کمی پهن‌تر و راحت‌تر از "میاتا"هستند.

پیشرانه بزرگترین تفاوت بین این دو اتومبیل است. موتور توربوشارژ "مولتی ایر" Multiair با توان 160 اسب بخار و گشتاور 249 نیوتن متر در "فیاتا" به کار رفته‌ است. در مدل آبارث تولید قدرت کمی بیشتر بوده و به 164 اسب بخار می‌رسد. در فیات 500 آبارث نیز نمونه همین پیشرانه‌ها به کار می‌رود. با این حال در موتورهای "فیاتا" کمی تنبل هستند. استفاده از پیشرانه‌های توربوشارژ در اصلاح و مدیریت موتور نقش دارند. این کوپه 1105 کیلوگرمی به احتمال فراوان با پیشرانه‌هایی قوی‌تر از خواهرش میاتا تولید خواهد شد. البته احتمال می‌دهیم حدود 45 کیلوگرم از مزدا سنگین‌تر باشد. این سنگینی بیشتر باعث حرکت مطمئن‌تر نسبت به "میاتا" می‌شود.

فیات ادعا می‌کند در مدل آبارث شتاب بین صفر تا 100 کیلومتر در ساعت تنها بین 6.8 ثانیه اتفاق می‌افتد. سامانه انتقال قدرت در فیاتا و میاتا یکسان بوده و به صورت یک سیستم 6 سرعته طراحی شده است. به نظر می‌رسد سامانه‌های 6 سرعته بهترین الگو صنایع خودروسازی در این کلاس محسوب می‌شوند.

با تمام این اوصاف رانندگی با "فیاتا" نرم‌تر از "میاتا"ست. در هنگام رانندگی با مدل ایتالیایی، تمرکز و کنترل‌پذیری فرمان را درک خواهید کرد.

برای آگاهی از تازه های جهان خودرو، جدیدترین قیمت ها و بازار خودرو ایران اینستاگرام خودرو امروز را دنبال کنید و جهت دریافت آخرین اخبار از طریق تلگرام به کانال اختصاصی عصر خودرو (https://telegram.me/asrekhodro ) بپیوندید. برای دریافت آخرین نسخه از نرم افزار تلگرام اینجا را کلیک کنید.