عصر خودرو - اگر نگاهی به مشخصات فنی ساخته‌های فِراری از ابتدا تا امروز بیاندازید انواعی از پیشرانه‌های ۴، ۶، ۸ و ۱۲ سیلندر را می‌بینید که البته به نسبت اعداد و ارقام امروزی بازدهی کمتری دارند. در این میان اما برخی مدل‌های خاص مربوط به دهه‌های ۷۰ تا ۹۰ میلادی از قلب ۱۲ سیلندر تخت نیرو می‌گرفتند که همگی توسط پینین‌فارینا طراحی شده و تعدادشان به انگشتان یک دست هم نمی‌رسد.
به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، در این نوشتار قصد داریم شما را با این اسب‌های منحصربه‌فرد آشنا کنیم.
1- 365 GT4 BB (1973-1976)
این مدل که نامش از حجم هریک از سیلندرها، کلاس GT، تعداد 4 میل سوپاپ در بالا و مخفف Berlinetta Boxer گرفته شده، سال 1971 در نمایشگاه تورین رونمایی شد و جدای از شاکله پیشرانه وسط و قلب 12 سیلندر تخت که برای اولین بار در یک مدل خیابانی استفاده می‌شد، از شاسی لوله‌ای فولادی، تعلیق مستقل در هردو محور، کلاچ تک صفحه‌ای و ترمزهای دیسکی بهره می‌بُرد و سرجمع 387 دستگاه از آن تولید شد. پیشرانه مذکور دقیقاً 4390 سی‌سی حجم داشته و با تکیه بر جعبه‌دنده 5 سرعته و 2 سوپاپ موجود در هر سیلندر بیشینه قدرت 360 اسب بخار را در 7500 دور بر دقیقه تحویل می‌دهد که برای وزن خشک 1160 کیلوگرمی رقم قابل‌قبولی است.
2- 512 BB (1976-1981)
512 BB میهمان نمایشگاه 1976 پاریس بود و در بخش فنی مشخصاتی مشابه 365 GT4 BB داشت، اما علاوه بر ابعاد بزرگ‌تر، به کلاچ دو صفحه‌ای و مهم‌تر از آن نسخه 4943 سی‌سی بلوک 12 سیلندر تخت مجهز شده بود که همان 360 اسب بخار قدرت را در دور پایین‌تر 6800 تحویل می‌داد اما از طرفی وزن 1400 کیلوگرمی داشت. این خودرو که نامش از تعداد سیلندرها و حجم پیشرانه گرفته شده، از نظر طراحی نیز شباهت زیادی به مدل پیش از خود داشت و تنها با چراغ‌های دوتایی عقب، سر اگزوزهای دوبل و چند تفاوت جزئی بیرونی و داخلی دیگر از آن متمایز می‌شد. 512 BB مجموعاً با تیراژ 929 دستگاه روی خط تولید رفت.
3- 512 BBi (1981-1984)
سومین عضو گروه، 512 BBi است که در نمایشگاه 1981 فرانکفورت متولد شد و مهم‌ترین نکته آن استفاده از انژکتور مکانیکی بود. 512 BBi تغییرات فنی و طراحی ملموسی داشته و علاوه بر وزن 1499 کیلوگرمی، با نگاهی به شاکله و چینش متفاوت سپرها به راحتی از دو مدل قبلی متمایز می‌شود. قلب این اسب پیر که مجموعاً 1007 دستگاه از آن تولید شده، همان نمونه 12 سیلندر تخت 4943 سی‌سی موجود در 512 BB است که با استفاده از انژکتور K.Jetronic ساخت بوش آلمان در دور 6000 حداکثر 340 اسب بخار قدرت تحویل می‌دهد.
4- Testarossa (1984-1991)
سال 1984 تِستاروسا یا همان سر قرمز (بخاطر رنگ قرمز سرسیلندر) با ابعاد بزرگ‌تر، چهره کاملاً جدید و برای اولین بار 4 سوپاپ در هر سیلندر به میدان آمد. خروجی بلوک 12 سیلندر تخت 4943 سی‌سی این بار به 390 اسب بخار در دور 6300 و 490 نیوتن‌متر در دور 4500 رسیده بود که شتاب اولیه 5.8 ثانیه‌ای را برای جثه 1506 کیلوگرمی خودرو رقم می‌زد. تستاروسا از دو رادیاتور در طرفین بدنه بهره می‌بَرد و هوای ورودی از شیارهای کناری پس از تغذیه آن‌ها از فضای بین چراغ‌های عقب خارج می‌شود. همچنین کلیّت سامانه تعلیق، مجموعه انتقال قدرت و ترمزها همانی است که در سه مدل قبلی وجود دارد. فراری موفق شد مجموعاً 7177 دستگاه از تستاروسا بفروشد که در آن زمان رقم قابل‌توجهی بود.
5- 512 TR (1991-1994)
512 TR درواقع همان تستاروسا با بازبینی ظاهری برای بهبود آیرودینامیک و بازطراحی کابین به منظور افزایش راحتی سرنشیان است و برای شناختن آن باید چراغ‌های سپر جلو، رینگ‌ها و سایر جزئیات را دقیق‌تر ببینید. خروجی قلب 12 سیلندر تخت 4943 سی‌سی در 512 TR به 428 اسب بخار در دور 6750 و 491 نیوتن‌متر در دور 5500 بالغ شده که در کنار تعبیه انژکتور جدید Motronic M2.7 الکترونیک بوش، کلاچ تک صفحه‌ای، وزن 1473 کیلوگرمی و شتاب اولیه 4.8 ثانیه‌ای بهسازی‌های فنی این اسب ناآرام را تشکیل می‌دهد. نام این خودرو از حجم 5 لیتری پیشرانه، تعداد سیلندرها و مخفف عبارت تستاروسا گرفته و روی هم رفته 2261 دستگاه از آن از خط تولید خارج شده است.
6- F512 M (1994-1996)
آخرین اسب مجهز به قلب تخت 12 سیلندر به نمایشگاه 1994 پاریس آمد. این مدل که F512 M نام گرفت (حرف M مخفف Modificata به معنی تغییریافته) نخست با چراغ‌های غیرمخفی جلو و شکل تازه چراغ‌های عقب شناخته می‌شُد و بازبینی کلی طراحی، پیشرانه تقویت شده، آئرودینامیک بهبودیافته و... ویژگی‌های اصلی‌اش را تشکیل می‌دادند. بلوک 4943 سی‌سی برای جثه 1455 کیلوگرمی F512 M تقویت اساسی شد و بازدهی آن به 440 اسب بخار در 6750 دور بر دقیقه و 500 نیوتن‌متر در 5500 دور بر دقیقه رسیده بود تا شتاب اولیه‌اش ثانیه 4.7 طول بکشد. فراری در نهایت تنها 501 دستگاه از F512 M فروخت.
*امین قوام
