به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، با آغاز دهه 1970، فراری تحت فشار موفقیت غیرقابل‌تصور لامبورگینی با مدل موتوروسط میورا بود و این برای برندی که همواره مشهور به پیشروی در تکنولوژی و عملکرد است، امری مهلک محسوب می‌شد. ترکیب موتوروسط امری عادی در سوپراسپرت‌های امروزی است، ولی انزو فراری علی‌رغم تشنگی بازار برای چنین محصولی، با تولید برلینتا باکسر مخالفت می‌کرد! او معتقد بود فراری‌های موتوروسط مناسب استفاده شهری نیستند و در درازمدت مشکلات زیادی را برای مالک به وجود می‌آورند. با این وجود 365GT4 BB در سال 1971 برای رقابت با لامبورگینی میورا و مدل جدید کانتاش، که به زودی راهی بازار می‌شد، طراحی و در اتوشو تورین رونمایی شد. برلینتا باکسر با آغاز سال 1973 در نمایشگاه اتومبیل ژنو به عنوان جانشین مدل موفق دایتونا روی خط تولید قرار گرفت و خط‌مشی طراحی بسیاری از مدل‌های نمادین فراری تا سال 1990 را تعیین کرد. در 1976، این مدل با مجموعه‌ای از بهسازی‌ها و افزایش حجم پیشرانه، تحت نام جدید 512BB به خیابان‌ها قدم گذاشت. 512BB با وجود اینکه هرگز به بازار داخلی آمریکا صادر نشد، توانست با توانایی دستیابی به حداکثر سرعت بیش از 300 کیلومتر بر ساعت، تا پایان تولیدش در سال 1985 به خوبی از پس رقبای خود بربیاید.

شاسی و سیستم انتقال قدرت
شاسی لوله ای مونوکوک استیل در دل خود پیشرانه ای 12سیلندر تخت با 4 کاربراتور وبر به حجم دقیق 4390سی‌سی را جای داده است که حداکثر قدرت 360 اسب بخار را تولید می‌کند. به علت ارتفاع بسیار کم پیشرانه، گیربکس 5سرعته دستی نیز در زیر آن قرار گرفته‌ که اگرچه باعث صرفه‌جویی در فضا می‌شود، اما روی هندلینگ آن تاثیر منفی گذاشته است. قرارگیری پیشرانه به صورت طولی، مزایایی مانند صداگیری بهتر کابین و دسترسی بهتر در هنگام تعمیرات و سرویس‌های دوره ای را به همراه داشت. حداکثر سرعت قابل دستیابی برای 512BB و 365GT4 BB، به ترتیب 302 و 281 کیلومتربرساعت و شتاب صفرتاصد آنها 4/5ثانیه است. مدل جدیدتر 512BB در بحث فنی، از پیشرانه مشترک با 365GT4 BB بهره می‌برد که با افزایش حجم تا 4943سی‌سی روبه‌رو شده و نیروی تولیدی آن همان360 اسب بخار معمول است که با افزایش گشتاور و به رهگیری از صفحه کلاچ دوبل عملکرد بهتری از خود به نمایش می‌گذارد. شاسی در 512BB فاقد هرگونه تغییر جدیدی بود و تنها محور عقب به واسطه استفاده از تایرهای پهن تر، 63 میلی‌متر عریض‌تر شد. سال 1981، فراری با معرفی 512i، این خودرو را با مجموعه ای از تغییرات مانند سیستم متریک برای اندازه رینگ و تایرها، چراغ‌های کوچک رانندگی در روز، مه شکن‌های جدید در قسمت عقب و سیستم تزریق سوخت انژکتوری ساخت بوش آلمان، که منجر به عملکرد بهتر پیشرانه و کاهش قابل توجه آلایندگی‌ها می‌شد، به بازار فرستاد. 512i تا آغاز سال 1984 روی خط تولید باقی ماند تا جای خود را به مدل جدید تستاروسا بدهد.
بدنه
طراحی بدنه برلینتا باکسر از خطوط بدنه کانسپت P6 پینین‌فارینا که در سال 1968 از آن رونمایی شد، پیروی می‌کند. 365GT4 BB بر‌خلاف لامبورگینی کانتاش، سادگی را مبنای طراحی خود قرار داده است. بدنه به طور کامل از استیل تشکیل شده است، البته درها، محفظه موتور و کاپوت به منظور کاهش وزن بیشتر آلومینیومی هستند. اولین مشخصه ظاهری برلینتا باکسر در نمای جلو، چراغ‌های ثابت با قاب نارنجی یا سفید است، موردی که تمایز دادن آن از دیگر فراری‌ها را تا میزان زیادی آسان می‌کند. کمی بالاتر شاهد حضور چراغ‌های مخفی شونده هستیم. قسمت دماغه با مکانیسمی مشابه لامبورگینی میورا بالا آمده و دسترسی به لاستیک زاپاس را فراهم می‌کند. با نگاهی به نمای کناری، رینگ‌ها با طرح ستارهای و دو‌لچکی که در عقب و جلو، شیشه‌ها را محاصره کرده اند، توجه را به سوی خود جلب می‌کنند. نمای عقب در 365GT4 BB و 512BB دارای تفاوت‌های کوچکی مانند اختلاف تعداد چراغ‌ها و خروجی‌های اگزوز است که در 512BB به دو عدد در هر طرف کاهش یافته اند. دسترسی به پیشرانه و گیربکس نیز با بالارفتن کلی قسمت عقب امکان‌پذیر می‌شود.

فضای داخلی
درست همانند طراحی بیرونی، با ورود به کابین برلینتا باکسر نیز رگه‌هایی از خط‌مشی مدل‌های پس از آن مانند 288GTO و تستاروسا را خواهید یافت. داشبورد بسیار ساده با احجام مستطیل شکل، فرمان سه شاخه فلزی با دوردوزی چرم و نشان دهنده‌های گرد، دارای پس زمینه مشکی و اعداد نارنجی که خواندن اطلاعات روی آن را بسیار آسان می‌کند. نحوه قرارگیری بلندگوهای سیستم صوتی در گوشه‌های داشبورد و دریچه‌های تهویه هوا در زیر شیشه جلو، جالب و نوآورانه است. کنسول وسط مجموعه‌ای از سوئیچ‌های تنظیمات را در خود جای داده است و شیفتر تعویض دنده کلاسیک، با قاب نقره‌ای رنگ، دقیقا در کنار پای راننده جا خوش می‌کند! صندلی‌ها با اصیل‌ترین چرم ایتالیایی روکش شده‌اند و در میانه‌ها دارای شیارها و سوراخ‌های کوچکی برای تهویه هوا هستند. رودری‌ها فاقد هرگونه خلاقیت بوده و تنها دستگیره در و یک جفت بلندگوی دایره‌ای‌شکل را دربر‌می‌گیرند. کیفیت مواد اولیه و راحتی فضای داخلی یک فراری کلاسیک شاید آن چیزی نباشد که از یک مرسدس بنز یا آستون مارتین انتظار دارید، زیرا تمامی تمرکز این دست از خودروها، ‌روی عملکرد فنی خلاصه شده است و این تخصص ایتالیایی‌هاست.

جایگاه امروزی
بر طبق آمار سال‌های اخیر، قسمت عمده ای از ارزشمندترین و موفق‌ترین خودروهای کلاسیک در زمینه فروش در حراجی‌های جهانی را محصولات ایتالیایی و علی الخصوص فراری‌ها تشکیل می‌دهند. بنابراین شکی در این نیست که خرید یک فراری کلاسیک، آن هم از گونه‌های 12سیلندر یک سرمایه گذاری مناسب و سودده به شمار می‌آید. با آمار تولید بیش از 2300دستگاهی برای نمونه‌های مختلف و نقش بسیار کلیدی این مدل در تاریخ فراری، نمونه‌های سالم و کم کارکرد آن امروزه با مبالغ 100 تا 500 هزار دلار خرید و فروش می‌شوند. با وجود اینکه این میزان برای یک فراری کلاسیک، رقم زیادی به شمار نمی رود، آیا حاضر هستید ریسک تعمیرات و نگهداری دشوار این زیبای ایتالیایی را پذیرفته و آن را در کلکسیون خود قرار دهید؟