به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، چنین نگرانی‌هایی مسلماً در بازار خریدوفروش این خودروها نیز بازتاب جدی خواهد داشت و سرنوشت خودروهای وارداتی را درگیر یک ابهام می‌کند. مشخصاً صنعت روغن ماشین در ایران که درگیر تحریم واردات موارد اولیه است، برای خودروهای وارداتی محل اشکال و سؤال است.

به جهت بررسی موضوع فوق گفت و گویی با جواد امانی جوان، فعال حوزه صنعت روانکار داشتیم که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید.

با توجه به پیشرفت تکنولوژی موتور خودروهای جدید مونتاژی و وارداتی در بازار آیا صنعت روانکار کشور توانسته کیفیت لازم را برای این موتورها تأمین کند؟

در حال حاضر در بخش خصوصی صنعت کشور شاهد آن هستیم که در حوزه خودرو تنها صنعتی که از سایر صنایع مرتبط چندین گام جلوتر است صنعت روانکار است، در پشتیبانی تکنولوژی های روز دنیا، بخش خصوصی نه‌تنها قابلیت برطرف کردن نیازهای داخلی را داراست، بلکه در بازارهای برون مرزی به دستاوردهای قابل‌توجهی در زمینه صادرات فینیش پروداکت (محصول نهایی) رسیده است. این توانمندی در شرایطی رخ داده است که واردات ادتیو ها (مواد افزودنی) به دلیل تحریم‌های ظالمانه، دچار اختلال شده بود .

صنعت‌گران جوان و پرتلاش ایرانی در تمام حوزه‌های صنعت روانکار تکنولوژی روز را در اختیار مصرف‌کننده قرار داده‌اند.

برای نمونه در روغن‌های موتوری نسل جدید SP که گرید روز دنیا می باشد، در حوزه روغن‌های دیزلی نسل جدید CK4 با استانداردهای یورو 6 و در حوزه روغن گیربکس‌های نسل جدید ATF ها و همچنین گیربکس‌های CVT با استانداردهای روز دنیا در کشور در حال تولید می باشد.

تبعات استفاده از روغن‌موتورهای غیراستاندارد برای خودروهای جدید که از موتورهای مدرن‌تر بهره می‌برند چیست؟

متأسفانه در حال حاضر در کشور به دلیل استفاده اکثریت مردم از روغن‌های بی‌کیفیت و یا ارزان‌قیمت نرخ تعمیرات موتوری و گیربکس رو به افزایش است، این افزایش به شکلی است که تعمیرات و باز کردن موتور و  گیربکس در هر دو یا سه سال در کشور ما به فرهنگ تبدیل‌شده و این جمله که هر سه سال یا چهار سال گیربکس و یا موتور نیاز به تعمیر دارد به باور مردم تبدیل‌شده است. این در شرایطی است که اگر روغن باکیفیت مناسب با پیشنهاد دفترچه خودروساز استفاده شود و در کیلومتر مناسب تعویض گردد اصلاً نیاز به تعمیر موتور و یا گیربکس نیست. یک‌جمله‌ای که من همواره استفاده می‌کنم این است که هرچقدر تعویض‌روغنی‌ها خلوت‌تر باشند، مکانیکی‌ها شلوغ‌تر خواهند بود.

یکی از اصلی ترین مشکلات صنعت روانکار عدم تناسب قیمت بین بخش خصوصی و دولتی می باشد، در حال حاضر برای متناسب شدن قیمت در بخش خصوصی حداقل نیاز به افزایش 30 تا 40 درصدی است تا توجیه اقتصادی برای تولیدکننده ایجاد شود.

همسان سازی قیمت محصولات بخش دولتی و خصوصی منجر به افزایش قدرت انتخاب مصرف کننده خواهد شد .

با توجه به‌ گران شدن مواد اولیه و همچنین بالا رفتن هزینه‌های ملزومات تولید روغن در کشور، فکر می‌کنید قیمت روغن چقدر باید افزایش پیدا کند تا حداقل در بخش خصوصی برای تولیدکننده توجیه اقتصادی وجود داشته باشد.

متأسفانه مشکل اصلی، اختلاف قیمت غیر طبیعی بین شرکت‌های خصوصی و دولتی می باشد، که در حال حاضر روند بازار را سردرگم کرده است. اختلافی که مصرف کننده هیچ سودی و نفعی از آن نمی برد وفقط جیب دلال‌ها را پرکرده است.

مضاف اینکه این اختلاف قیمت منجر به کاهش سهم فروش شرکت های خصوصی‌ گردیده که نتیجه آن منجر به بیکاری کارگران بسیاری شده است.

آیا به نظر شما تولیدکننده بخش خصوصی که توانایی صادرات محصول نهایی را با بالاترین کیفیت سطح جهانی دارد با تولیدکننده دولتی که از محل صادرات مواد خام یعنی به‌نوعی فروش منابع این کشور ارتزاق می‌کند برابر است؟

بلای جان صنعت کشور در تمامی حوزه‌ها خام فروشی است.
در شرایطی که تولیدکننده خصوصی با ده‌ها قوانین چالشی دست‌وپنجه نرم می‌کند نسبت به سهم خود از بازار توانسته است بیشترین نرخ اشتغال زایی را  فراهم کند .

نکته آخر:
نکته آخر اینکه از مصرف‌کنندگان عزیز خواهشمندم محاسبه نمایند که در یک سال که به نسبت کیلومتر کار کرد دست کم حدود چهار و یا پنج بار که به اتوسرویس مراجعه می‌نمایند چه میزان هزینه پرداخت می‌کنند ؟
این مبلغ را در هر دو حالت استفاده از روغن های با کیفیت و هم ارزان قیمت محاسبه نمایند .
این اختلاف در سال چقدر می شود ؟
آیا با هزینه های تعمیرات موتور و گیربکس برابری میکند ؟
آیا ارزش ریسک تعمیرات را دارد ؟
آیا بازهم انتخاب روغن‌موتور ارزان‌قیمت و بی‌کیفیت را به دلایل صرفه اقتصادی انتخاب خواهند کرد؟

گفت و گو: امیرحسین جعفری