به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، مطلب پیش رو به بررسی یکی از خاص‌ترین نمونه‌های داج چارجر نسل دوم رترو دیزاین یعنی نمونه پیش از فیس‌لیفت سری LX مدل 2014 می‌پردازد که با کد R/T و مجهز به سیستم دودیفرانسیل دائم AWD است که در ایالات متحده آمریکا به عنوان خودرو عملیاتی پلیس انجام وظیفه می‌کند.

طراحی
پس از پایان تولید سری B Body چارجر (نمونه‌های کلاسیک) در سال 1975، چارجر جدید رترو دیزاین در قالب خودرویی سدان طراحی شد. هرچند این ایده طراحی در نمونه‌های مفهومی ارائه‌شده پیش از آن نیز رویت شده بود اما پس از تولید نیز انتقادات بسیاری به همراه داشت که چرا خودرویی دوست‌داشتنی از سگمنت کوپه به خودرویی سدان تغییر یافت. اما سیاست شرکت داج کاملا واضح بود. چارجر ترکیبی از کرایسلر 300 به عنوان سدانی لوکس با داج چلنجر به عنوان یک اسپرت کوپه موفق بود. نمونه مورد بررسی سری LX از نسل دوم چارجر است که به بیان بسیاری از نشریات تخصصی سری LX پیش از فیس‌لیفت در سال 2015، زیباترین سری چارجرهای نسل نوین به شمار می‌آید. ضعف طراحی در نمای داخلی یکی از بزرگ‌ترین ایرادات خودروسازان آمریکایی تا سال 2011 به شمار می‌آمد. در سال 2012 و به موازات ارائه نسل نوین محصولات خودروسازان آمریکایی، طراحی نمای داخلی تمام خودروهای ساخت این قاره به شدت دگرگون شد و نتیجه آن در زیرمجموعه محصولات کرایسلر بردن جایزه طراحی داخلی از سوی 3 خودرو داج چارجر، کرایسلر 300C و جیپ گرند چروکی WK2 در سال 2012 بود. از این رو به واقع نمی‌توان از نمای داخلی چارجر مدل 2014 ایراد بارزی گرفت.
ابعاد چارجر به ترتیب طول×عرض×ارتفاع برابر است با 5077×1905×1482 میلی‌متر که 3052 میلی‌متر فاصله میان محور‌های آن است. از این جهت اختلاف آن با کرایسلر 300 جزئی و به ابعاد چلنجر نیز بسیار نزدیک است و این مهم خود گویای تلاش گروه کرایسلر برای پر‌کردن خلأ میان 2 خودرو کرایسلر 300 و داج چلنجر است.

قدرتمند اما اقتصادی
پیشرانه چارجر مورد بررسی یک نمونه 345 HEMI V8 با زاویه 90درجه به حجم 5.7 لیتر از نوع پوش راد (2 سوپاپ در سرسیلندر) است که توان 370 اسب بخار در دور 5250 و گشتاور 535 نیوتن‌متر در دور 4200 است که از طریق گیربکس 5 سرعته اتوماتیک مشترک با گروه دایملر-بنز با کد W5A580 در اختیار سیستم دودیفرانسیل دائمی (AWD) خودرو قرار می‌دهد. پیشرانه 5.7 لیتری قدرتمند و تورکی (به معنای دارای گشتاور زیاد) چارجر یکی از برترین پیشرانه‌های نسل سوم همی استاندارد خیابانی (Street HEMI) کرایسلر است که به مدت 6 سال رتبه اول برترین پیشرانه V8 جهان را به خود اختصاص داد. دلیل این برتری در مصرف بسیار پایین خودرو و در عین حال ارائه سطح بالایی از قدرت و گشتاور بود که به‌صورت همزمان در اختیار مالک قرار می‌گیرد. این پیشرانه با تجهیز به دو سیستم الکترونیکی حیاتی EVVT (کنترل‌کننده الکترونیکی عملکرد سوپاپ‌ها) و MDS (تغییر‌دهنده حجم پیشرانه) توانست دو فاکتور پرفورمنس بالا و مصرف سوخت پایین را به‌صورت همزمان ارائه و با پیشرانه‌های همتای اروپایی رقابت کند. به کمک این دو سیستم پیشرانه قادر است با توجه به نیاز و میزان فشار راننده بر پدال گاز ضمن تنظیم تایمینگ و زمان‌بندی سوپاپ‌ها 4 سیلندر پیشرانه را خاموش کرده و یا هر 8 سیلندر آن را به منظور ارائه حداکثر توان روشن نگه‌دارد. این پیشرانه برتر در مدل‌های مختلف چلنجر و چارجر تا کرایسلر 300، وانت‌های رم و شاسی‌بلند‌های مختلف جیپ استفاده می‌شود.

سوار بر قوچ
با نشستن پشت فرمان چارجر اولین نکته‌ای که جلب توجه می‌کند بزرگ و دربرگیرنده‌بودن صندلی‌های اسپرت و بزرگ‌بودن ابعاد خودرو است که عادت کردن به آن هنگام رانندگی آن هم در شهر تهران کمی زمان برد. با فشردن کلید استارتر پیشرانه با غرشی کمتر از آنچه انتظار می‌رفت روشن شد. سیستم MDS ‌هنگام روشن‌شدن پیشرانه و ‌هنگام کروز (حرکت با دور و سرعت ثابت) وارد مدار می‌شود تا با خاموش‌کردن 4 سیلندر بهبود سوخت 10 تا 20 درصدی را به همراه داشته و معادل یک پیشرانه V6 پنتا‌استار سوخت مصرف کند. حتی با فشردن پدال گاز نیز صدای وهم‌انگیزی از اگزوزهای مستقل چارجر خارج نمی‌شود چرا که پیشرانه به محدد‌کننده دورموتور مجهز است و اجازه عبور از 4000 دور در دقیقه را ‌هنگام گاز خلاصی نمی‌دهد. با درگیر کردن حالت D، خودرو به آرامی به حرکت می‌افتد. با اعمال فشار بر پدال گاز و با ذهنیت تجهیز‌بودن خودرو به سیستم دریچه گاز الکترونیکی و این حقیقت که واکنش این سیستم بسیار کندتر از دریچه گاز مکانیکی است، درست برخلاف انتظار شاهد واکنش دقیق و سریع دریچه گاز و دورگیری خشن پیشرانه تا خط قرمز 5500 بودیم. شتابگیری چارجر بسیار خیره‌کننده و حیرت‌آور است و با مد نظر قرار دادن چند نکته حیاتی و مهم بر ابعاد این حیرت‌زدگی نیز افزوده می‌شود. اول آنکه پیشرانه 5.7 لیتری چارجر پس از پیشرانه 6.4 لیتری 395 اسب بخاری
392 HEMI V8، در دومین رده از پیشرانه‌های تنفس طبیعی کرایسلر قرار دارد و همین نکته باعث می‌شود یک حس تقریبی از توان حرکتی نمونه‌های SRT392 چارجر داشته باشیم. نکته دوم در قدیمی‌ و کم‌دنده‌بودن گیربکس 5 سرعته اتوماتیک چارجر نهفته است. این پیشرانه در سال 2015 با نمونه‌های 8 سرعت اتوماتیک ZF 8HP45 مجهز به پدال‌های تعویض دنده از پشت فرمان (Paddle Speed Shift) جایگزین شد که تا‌ثیر مشهودی بر شتابگیری و راندمان عملکرد خودرو گذاشت. نکته سوم وزن 2018 کیلوگرمی چارجر AWD است که درعین سنگین‌تر‌کردن خودرو در مقایسه با نمونه‌های استاندارد تک‌دیفرانسیل، موجبات پایداری و کشش به‌مراتب بیشتر را فراهم آورده است. با خاموش‌کردن سیستم کنترل کشش (TSC) خودرو که به‌سادگی تنها با فشردن یک کلید انجام می‌شود، اقدام به رهاسازی 535 نیوتن‌متر گشتاور کردیم که به خیالمان باعث می‌شود خودرو بدون هیچ زحمتی از مسیر خود خارج شده و سر بخورد. اما با اعمال فشار‌های بسیار زیاد به خودرو با تکیه بر زیربندی قدرتمند و مهندسی شده جناغی دوبل در جلو، مولتی‌لینک در عقب و همچنین سواری بر تایرهای پهن 245 استاندارد کمپانی، چارجر رام‌نشدنی به محکمی به زمین چنگ زده و از مسیر خود خارج نمی‌شود. تنها زمانی که برآیند نیروها از توان تحمل خودروخارج است، سیستم کنترل کشش ثانویه‌ با چراغ چک مجزا وارد مدار شده و به منظور جلوگیری از بروز حادثه و پیشگیری از وارد آمدن آسیب به سیستم انتقال نیرو دو‌دیفرانسیل از سر خوردن خودرو جلوگیری می‌کند که اجرای این حرکت با جیغ‌های منقطع تایرها همراه است که ‌متاسفانه به مذاق کلانتری محل تست خودرو خوش نیامده و وقفه‌ای نیم‌ساعته در تست فنی را موجب شد.
با تکیه بر چنین مجموعه فنی شتاب صفر تا 100کیلومتر بر ساعت چارجر R/T AWD برابر با 5.8 ثانیه است که تنها با نگاهی به وزن 2 تنی این غول 5 متری رقم کاملا محترمی است. تصور اینکه این خودرو با عرض نزدیک به 2 متر بتواند همچون خودرویی مثل آلفارومئو 4C یک تنی در لا‌به‌لای ترافیک شهری تهران مانورد بدهد، کاملا از تصور خارج است اما مانوردهی دقیقا رفتاری است که چارجر برای آن ساخته و پرداخته شده است و بی‌دلیل نیست که ناوگان خودروهای عملیاتی پلیس ایالات متحده آمریکا با نمونه‌های V6 و V8 از نوع AWD چارجر تجهیز شده‌اند. همه ویژگی‌های برتر چارجر درحالی است که این خودرو بین 10 تا 15 لیتر در هر 100‌کیلومتر سوخت مصرف می‌کند که میزان مصرف متوسط آن در حدود صدی 13 لیتر است که در نمونه‌های مجهز به گیربکس 8 سرعته بهبود بیشتری احساس می‌شود. باید توجه داشت که به دلیل بالا بودن حجم پیشرانه نحوه رانندگی با خودرو تاثیر مستقیمی بر میزان سوخت مصرفی آن خواهد گذارد.

نتیجه‌گیری
چارجر مورد بررسی در سال 2014 قیمتی برابر با 33.4 هزار دلار داشت در حالی که نمونه پایه آن تنها 27 هزار و نمونه فول (392HEMI) 46 هزار دلار فی می‌خورد که با قیمت فول آپشن چارجر در بازار جهانی تنها می‌توان رقبای متوسط و کم‌آپشن اروپایی چون سری 5 ب‌ام‌و، E‌کلاس مرسدس بنز، و یا A6 آئودی را خریداری کرد که یارای رقابت فنی با چارجر را ندارند. این اختلاف قیمت با افزایش قدرت و توان خروجی در مقایسه با رقبای اروپایی به‌مراتب فاحش‌تر نیز می‌شود. به همین دلیل مهم‌ترین رقبای چارجر هموطن‌های آمریکایی خود یعنی شورولت SS و فورد تاروس است که آنها نیز در زیبایی ظاهری از چارجر عقب‌تر می‌ایستند.
با کسب بالاترین امتیاز ایمنی از NHTSA و IIHS آمریکا معادل کسب 5 ستاره ایمنی و داشتن حجم قابل توجهی از امکانات رفاهی چون دوربین دید عقب، 8 کیسه هوا، سیستم تهویه مطبوع دوگانه دیجیتال، سرد‌کن و گرم‌کن در جای جای اتاق، کیفیت بالای متریال داخلی و اتکا به ظاهری خشن و تاریخچه‌ای معتبر در کنار بازه قیمت 120 تا 150 میلیون تومانی همواره یکی از خودروهای خوش‌اقبال مناطق آزاد کشور نیز بوده است چرا‌که با این قیمت تنها می‌توان خودروهای نسبتا تکراری و معمولی چون سری 3 ب‌ام‌و، مرسدس بنز کلاس C و یا نمونه‌های صفر کیا سورنتو و سانتافه را خریداری کرد. چارجر با پر‌کردن خلأ میان 2 محصول محبوب لوکس و اسپرت (کرایسلر 300 و داج چلنجر) کرایسلر خود را به عنوان یک خودرو دورگه یا دو روح در یک بدن در بازار جهانی به خوبی جا انداخته است.

در پایان «هفته‌نامه خودرو امروز» از جناب آقای حسن قاضیان، مالک محترم و وارد‌کننده خودرو و همراهی کوروش و اشکان انیسی که در تهیه این آزمایش فنی ما را یاری کرده‌اند، کمال تشکر را دارد.