ملاقات با رنو لاگونا کوپه 2012؛ استون مارتین فرانسوی!

به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، متاسفانه در بازار محدود و بسته کشور ما با مشکلات فراوان، جای خالی کوپه‌های اسپرت و جذاب و ارزان بسیار حس می‌شود و چاره‌ای جز خرید نمونه‌های کارکرده چند مدل محدود نیست. چندی پیش فرصتی فراهم شد تا با یکی از معدود لاگونا کوپه‌های موجود در کشور ملاقاتی داشته باشیم. این فرصت را مغتنم شمرده و به سراغ آن رفتیم تا ببینیم این استون مارتین فرانسوی چه حرف‌هایی برای گفتن دارد.

تعریف مجدد عبارت کوپه
لاگونا به عنوان جانشین مدل موفق 21، بیانگر رویه و زبان طراحی نوین رنو در سال 1993 بود. دورانی که رنو به‌تدریج از سبک و خط‌مشی طراحی افرادی چون رابرت اوپرون و جورجیو جوجارو فاصله می‌گرفت و در تلاش بود تا مانورهای مدرن‌تری را بر پیکره محصولات خود پیاده کند. ورود پاتریک لکوم به رنو و در دست گرفتن سکان تیم طراحی توسط آن، نقطه عطفی برای رنو بود. لکوم بر اساس خطوط تعریف‌شده جوجارو بر بدنه رنو 21، نسل اول لاگونا را پدید آورد که یک پوست‌اندازی بزرگ برای خانواده کلاس D رنو بود. در طراحی این مدل، لکوم و تیمش گوشه چشمی به سبک رابرت اوپرون در طراحی مدل‌های فوگو و 25 نیز داشتند تا رنو چندان از خطوط و هویت تعریف‌شده توسط طراحان سابقش دور نشود؛ کاری که دقیقا در هنگام توسعه نسل اول سفران نیز انجام داده بودند. لاگونا خودرویی زیبا، خوش‌استیل و جذاب در برابر رقبا بود و تبدیل به جایگزین شایسته 21 شد.
هنگامی که لکوم توانایی‌های خود را با طراحی‌های فضایی خودروهایی همچون توئینگو و اونتایم به نمایش گذاشت و برای بهبود شرایط نیسان، Shiro Nakamura هنرمند را به عنوان رئیس دپارتمان طراحی نیسان انتخاب کرد، بسیاری شروع به مقایسه لکوم با افرادی همچون برونو ساکو و کریس بنگل کردند و وی را روحی تازه در کالبد گروه رنو نیسان دانستند.
سورپرایز لکوم و تیم طراحی وی، کوپه فضایی و خوش‌استیلی بود که بر اساس نسل سوم لاگونا شکل گرفته بود. کانسپت لاگونا کوپه در نمایشگاه بین‌المللی خودرو فرانکفورت در سال 2007، همچون الماس می‌درخشید؛ گویی رنو مجددا لغت کوپه را با خطوط و مانورهای خود تعریف کرده بود. لاگونا کوپه با فرم کشیده خود، شیب سقف و مانور تحسین‌برانگیز ستون C آن ‌روی لبه صندوق که حجمی پله‌ای در کنار خط شانه ایجاد کرده بود و فرم هوشمندانه چراغ‌هایش، به سرعت به استون مارتین فرانسوی معروف شد. نهایتا تولید لاگونا کوپه با کمترین تفاوت نسبت به نمونه کانسپت ‌روی پلت‌فرم D گروه رنو نیسان تولید شد.

برخورد نزدیک با لاگونا
لاگونا کوپه را می‌توان از آن دست خودروهایی دانست که هیچگاه کهنه نمی‌شوند. وقتی آن را مشاهده می‌کنید حس می‌کنید انگار با خودرویی مواجه هستید که به‌تازگی طراحی شده و وارد بازار شده است نه خودرویی که تقریبا 10 سال از طراحی آن می‌گذرد. ظرافت مانورهای بدنه لاگونا در عین سادگی و پرهیز از هرگونه شلوغی و مانورهای تهاجمی، تحسین‌برانگیز است. طراحی آن بسیار خالص و ساده است و گویی قصد دارد عنصر حقیقی و فلسفه اصلی یک کوپه را به نمایش بگذارد. لاگونا در عین مدرن‌بودن بسیار کلاسیک به نظر می‌رسد؛ گویی طراحان آن در حین شکل‌دهی این خودرو بارها کوپه‌های زیبای تاریخ را در ذهن خود مرور کرده‌اند. شاید تصور کنید که این میزان از تعریف و تمجید از طراحی لاگونا کوپه اندکی اغراق‌آمیز و به دور از واقعیت باشد خصوصا برای سلیقه مد‌گرا و تهاجمی‌پسند ما ایرانی‌ها. اما کافی است که 20سال بعد لاگونا را با سایر کوپه‌های موجود در بازار خصوصا هم‌دوره‌ای‌های آسیایی‌اش مقایسه کنید؛ آنگاه می‌توان دید که پختگی در طراحی چه معنایی دارد.

تجربه سواری
با لمس دستگیره در، شیشه چند میلی‌متر پایین می‌آید تا از کلاف خود آزاد شده و قادر به باز‌کردن در باشیم.  کابین لاگونا نیز متاثر از چهره آن از فلسفه سادگی، نهایت زیبایی بهره می‌برد. مجموعه داشبورد همچون موج آب شکل گرفته و در بخش میانی خود دارای فلزی صیقل خورده بوده که نمایشگر چندمنظوره را در خود جای داده است. فرم کلی مجموعه داشبورد تا حدودی یادآور نسل سوم مگان بوده و حال و هوای نسبتا اسپرتی دارد که با ذات خودرو در تناسب است. کیفیت اجزای کابین از حیث مواد به کار رفته و افکت‌های پیاده‌سازی شده قابل قبول است هرچند در برخی ‌بخش‌ها به نظر می‌رسد که می‌توانست از این بهتر باشد. چیدمان اجزا و تجهیزات و فرم‌دهی قسمت‌های مختلف کاملا ارگونومیک بوده و طراحی کلی مجموعه به صورتی است که انگار در این خودرو قرار است به چیزی جز رانندگی توجه نکنید.
نکته جالب توجه، دوام مناسب مواد به کار رفته نظیر پوشش فرمان، لیور دنده، پدال‌ها و کلیدهای کنترلی است که بعد از 5 سال همچنان مانند روزهای ابتدایی خود باقی مانده‌اند، البته حساسیت مالک آن نیز در حفظ تمیزی و سلامت اجزای خودرو بی‌تاثیر نبوده است. از حیث سطح تجهیزات نیز لاگونا با دارا‌بودن مواردی چون تهویه اتوماتیک دوگانه، سیستم صوتی Bose با ورودی ipod و USB، صندلی‌های چرمی تمام برقی با گرمکن و حافظه و تنظیم در 8 جهت برای راننده، کروز کنترل و محدود‌کننده سرعت، فرمان الکتروهیدرولیکی حساس به سرعت، شیشه‌ها و آینه‌های جانبی برقی با قابلیت خم شدن آینه به پایین به هنگام حرکت رو به عقب، ورود و استارت بدون کلید، 6 ایربگ، کمربندهای پیش‌کشنده با محدود‌کننده فشار، ترمزهای 4 چرخ دیسکی خنک‌شونده با همراهی ترمز پارک برقی، ABS، EBD، EBA و ESP و سنسورهای نور و باران کامل به نظر می‌رسد. لازم به ذکر است که لاگونا با آپشن 4 Control یا چهار‌چرخ فرمان‌پذیر نیز عرضه می‌شده که نمونه مورد آزمایش فاقد آن بود.

در حرکت
لاگونا کوپه هیچگاه نتوانست خودرویی محبوب در بازار کشورمان باشد که علت عمده آن ناشی از قیمت‌گذاری نامناسب ‌هنگام ورود آن هم در برابر رقبایی چون جنسیس کوپه بود که با قیمتی ارزان‌تر، پیشرانه قدرتمندتر و انتقال قدرت به محور عقب را ارائه می‌کردند.
سوالی که پیش از شروع حرکت در ذهن نگارنده وجود داشت، این بود که تجربه راندن یک کوپه دیفرانسیل جلو چگونه می‌تواند باشد؟
بسیاری معتقدند که انتقال قدرت به محور جلو، کاملا با فلسفه لذت رانندگی یک خودرو کوپه در تضاد بوده و این ویژگی لاگونا کوپه را نکته منفی بزرگی می‌دانند. اما حقیقتا اگر از طرفداران بیش‌فرمانی و هرزگردی و جیغ تایرها نباشید و به دنبال مولفه‌هایی همچون تعادل و مانورپذیری بالا در کنار کیفیت سواری بالا باشید، لاگونا کوپه کاملا نظر شما را به خود جلب می‌کند. با فشردن کلید استارت، پیشرانه 6 سیلندر خورجینی 3.5 لیتری 24 سوپاپه با کد VQ35DE از خواب بیدار می‌شود؛ پیشرانه‌ای که مشترکا توسط رنو و نیسان توسعه‌یافته و ‌روی بسیاری از محصولات رنو نیسان نظیر نسل دوم رنو اسپس و ولساتیس، نیسان مورانو و آلتیما مشاهده می‌شود و در لیست 10 پیشرانه برتر جهان از سال 2002 تا 2007 حضور داشته و در سال 2016 نیز مجددا به این لیست بازگشته است. این پیشرانه به لطف سیستم تزریق مستقیم سوخت و زمانبندی متغیر سوپاپ‌ها قادر است حداکثر قدرت 240 اسب بخار در 6 هزار دور بر دقیقه و 330 نیوتن‌متر گشتاور را از 4400 دور بر دقیقه ارائه دهد که توسط گیربکس 6‌سرعته اتوماتیک تیپ‌ترونیک به محور جلو منتقل می‌شود.
300 سی‌سی حجم، 66 اسب بخار و 30  نیوتن‌متر گشتاور کمتر از هیوندای جنسیس کوپه همدوره و انتقال قدرت به محور جلو به جای عقب، آیا همچنان راندن لاگونا کوپه می‌تواند جذاب باشد؟ پاسخ مثبت است.
از همان لحظات ابتدایی می‌توان پی برد که لاگونا کوپه برای راندن نیز خودروی جذابی است. واکنش سریع پیشرانه به پدال گاز جالب توجه است به طوری که در آغاز حرکت اندک فشار اضافی به پدال با هرزگردی چرخ‌ها همراه است (که البته کنترل کشش اجازه تداوم یافتن آن را نمی‌دهد). در حین حرکت با سرعت عادی در ترافیک شهری، لاگونا کوپه کاملا نرم و راحت است به طوری که این نرمی و راحتی برای چنین کلاسی تعجب‌آور است و جالب اینجاست که تعویض رینگ و تایر با ابعاد بزرگ‌تر توسط مالک نیز تغییر آنچنانی در این مقدار نرمی ایجاد نکرده است و اجزای کابین کوچک‌ترین صدای اضافی تولید نمی‌کنند. فشردن پدال گاز جنبه دیگر لاگونا را به نمایش می‌گذارد. صدای پیشرانه هرچند بم و خشن نیست اما جذاب است و راننده را به فشردن پدال گاز تشویق می‌کند هر چند در این زمینه گیربکس چندان شما را همراهی نمی‌کند. نرم‌افزار این گیربکس خصوصا در هنگام رانندگی در موقعیت درایو (D) اشتیاق زیادی به زود سبک کردن دنده‌ها داشته و شل کردن پدال گاز حتی برای لحظه‌ای کوتاه سبک شدن دنده را به همراه دارد و معکوس‌کشی با نوعی تاخیر همراه است. در واقع برای بالا نگه داشتن دور پیشرانه جهت کسب حداکثر گشتاور حتما باید حالت تعویض دستی را انتخاب کنید. هرچند گیربکس آن را نمی‌توان کند خطاب کرد اما به نوعی به نظر می‌رسد که در بسیاری از شرایط رفتار گیربکس محافظه‌کارانه است و برنامه کنترل کشش نیز در کار آن دخالت می‌کند. هرچند واکنش به‌موقع پیشرانه به پدال گاز و ضرایب مناسب دنده‌ها موجب می‌شود که در حالت تعویض دستی با واکنش به‌موقع حتی رقبایی چون جنسیس کوپه را غافلگیر کرده و برای لحظاتی از آن پیشی بگیرید. رفتار سیستم تعلیق، شاسی و فرمان همانقدر که در ترددهای عادی با‌وقار است، در مانورهای سنگین و ناگهانی قابل اطمینان بوده و هیچگاه راننده را در مانورها ناامید نمی‌کند هرچند عملکرد کم‌نقص کنترل کشش و فعال‌بودن دائمی آن (که حتی با خاموش‌کردن نیز با اولین مانور مجددا روشن می‌شود) عملا به شما اجازه به چالش‌کشیدن توانایی‌های واقعی شاسی و تعلیق این خودرو را نمی‌دهد. ‌در پایان، لاگونا را می‌توان خودرویی خاص و متفاوت دانست که در آینده ارزش کلاسیک بالایی به سبب طراحی خاص خود پیدا می‌کند. لاگونا کوپه می‌تواند تجربه مناسبی برای افرادی باشد که به دنبال یک کوپه رام شده با کیفیت سواری و دینامیک حرکتی عالی و قابل استفاده به صورت روزمره هستند و علاقه‌ای به منحرف‌کردن خودرو و دود‌کردن تایرها ندارند. در پایان از مالک خودرو، آقای وحید کرباسی که خودروی خود را جهت بررسی در اختیار ما قرار دادند تشکر می‌کنیم.

آزمایش و نوشته: عارف منظری
عکس: روزبه نوروزیان