به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از ایسنا، از ماه فوریه این شهرِ حدود 330 هزار نفره با 1000 دوچرخه مجهز به جی‌پی‌اس از شهروندان خود استقبال می‌کند تا کیلومترهای طی شده توسط راکبان خود را اندازه‌گیری کرده و به ازای هر کیلومتر طی شده مبلغ 0.20 یورو به شخصی که از خانه تا محل کار خود را رکاب زده پرداخت شود. برای سفرهای غیر کاری نیز این مبلغ به 0.04 یورو به ازای هر کیلومتر می‌رسد.

به طور کلی و ماهیانه این مبلغ برای هر فرد به 25 یورو محدود می‌شود که از طریق بانک منتقل به حساب او واریز می‌گردد و برای افرادی که می‌خواهند در مسیری مشخص تردد کنند، گزینه بسیار خوبی به نظر می‌رسد. این طرح توسط شهرداری شهر "باری" مدیریت می‌شود.

با وجود اینکه ممکن است این طرح کمی عجیب به نظر برسد اما می‌تواند برای علاقه‌مندان به دوچرخه‌سواری بسیار مفید باشد. در سال 2014 میلادی نیز فرانسه طرحی مشابه برای تشویق کارمندان به دوچرخه‌سواری اجرا کرده بود که مدیریت آن بر خلاف برنامه شهر "باری" ایتالیا بر عهده یک شرکت خصوصی بود. در ادامه شهر "میلان" نیز سال بعد چنین طرحی را آزمایش کرد.

"پرداخت وجه نقد در ازای دوچرخه‌سواری" به جای استفاده از خودرو در بسیاری دیگر از مناطق اروپا مانند استان "برابانت" هلند اجرا می‌شود. این طرح چنان موفقیت‌آمیز بوده که هلند در نظر دارد آن را در سطح ملی به اجرا بگذارد.

تأثیر افزایش دوچرخه‌سواری بر بهبود سلامت عمومی و کاهش حجم ترافیک روشن است. اما با این حال چنین برنامه‌هایی پیش‌تر نیز در برخی جاها اجرا شده و گاهی مورد استقبال قرار نگرفته است. پس این برنامه‌ها برای استقبال و موفقیت کامل باید چه کارهایی انجام دهند؟

طرح آزمایشی پرداخت وجه نقد به ازای دوچرخه‌سواری در فرانسه مثال خوبی است. این طرح تأثیرات مثبتی داشت اما استقبالی بی نظیر از آن صورت نگرفت. اگرچه بسیاری از شرکت‌ها از افزایش 19 درصدی دوچرخه‌سواری کارکنان خود خبر دادند، اما بیشتر این افراد، پیش‌تر نیز خودرو نداشته و تا محل کار رانندگی نمی‌کرده‌اند. این به معنای کاهش تنها پنج درصدی خودروها در جاده‌ها در بین جامعه کارمندان بود. اگرچه این میزان نیز به خودی خود ارزش‌مند است اما تغییر قابل توجهی محسوب نمی‌شود.

یکی از مواردی که انگیزه کارمندان را برای رانندگی تا محل کار زیاد‬ می‌کند‬، داشتن پارکینگ رایگان در محل کارشان است که‬ تا زمان وجود چنین انگیزه‌هایی ممکن است شاهد کاهش رانندگی نباشیم.

در واقع اگر به شهرهایی که میزان دوچرخه‌سواری در آن محبوب است نگاهی بیاندازیم، متوجه می‌شویم کاهش هزینه‌های حمل و نقل صرفاً نمی‌تواند عامل انگیزشی برای عادات درست در حمل و نقل باشد. در یک بررسی در شهر کپنهاگ که دوچرخه‌سواری در آن رایج است نشان داد تنها 6 درصد از دوچرخه‌سواران به دلیل ارزانی از این وسیله نقلیه استفاده می‌کرده‌اند. بیشتر افراد دلیل استفاده خود از دوچرخه را راحتی آن اعلام کردند. چرا که برای بسیاری از ساکنان پایتخت دانمارک، زیرساخت‌های خوب دوچرخه‌سواری و محدودیت‌های ترافیکی در شهر به این معناست که استفاده از دوچرخه راحت‌ترین و سریع‌ترین راه حمل و نقل شهری است.

از همین رو برنامه دوچرخه‌سواری شهر "باری" در صورتی که بخواهد به تنهایی و جدا از طرح‌های انگیزشی دیگر اجرا شود، بعید است بتواند موفقیت‌آمیز باشد. اما این برنامه یک امتیاز ویژه به نسبت دیگر برنامه‌ها دارد. چرا که در این برنامه که از طرف دولت تأمین مالی می‌شود افراد می‌توانند از بازپرداخت مبلغ 100 یورو برای خرید دوچرخه‌های دست دوم، 150 یورو برای خرید دوچرخه‌های نو و 250 یورو برای خرید دوچرخه‌های برقی بهره‌مند شوند.

در مورد مسیرهای مورد استفاده دوچرخه‌سواران در شهر "باری" نیز جای نگرانی نیست. این شهر مسطح اغلب روزهای سال از هوایی گرم برخوردار است و جاده‌های آن به منظور تسهیل استفاده دوچرخه‌سواران و عابران پیاده مورد تعمیر قرار گرفته‌اند. این شهر هم‌چنین با الهام از کپنهاگ در یک پل بزرگراهی خود، مسیری جداگانه برای دوچرخه‌سواران و عابران پیاده در نظر گرفته است.

اما باید توجه کرد بدون آنکه یک شبکه از راه‌ها در سراسر شهر برای استفاده دوچرخه‌سواران و عابران پیاده ایجاد شود، نمی‌توان امیدی به موفقیت‌آمیز بودن برنامه‌های انگیزشی دوچرخه‌سواری و تبدیل این شهر به "کپنهاگِ ایتالیا" داشت.

بنا بر گزارش سیتی لب، تنها در صورتی می‌توان به موفقیت‌آمیز بودن طرح‌ها و برنامه‌های دوچرخه‌سواری امید داشت که در کنار ارزان بودن حمل و نقل، راحتی و زیرساخت‌های مناسب نیز برای شهروندان فراهم شود.