به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، قبل از فرار رسیدن عصر جدید و رونق شبکه راهها و حمل و نقل به کمک فن آوری نوین، عمده ترین نوع سفرها را سفرهای جاده ای تشکیل می دادند. در این سفرها برخی مسافران با پای پیاده و برخی دیگر که توان مالی داشتند، سوار بر چهارپایان، طی طریق می کردند. براساس شواهد مبتنی بر اسناد تاریخی ، ایران در احداث جاده و کاروان سرا و ایجاد سیستم ارتباطات، پیش قدم بوده است.

با ورود اتومبیل به ایران در اواخر دوره قاجار و متعاقباً گسترش روز افزون تعداد خودروها در دهه های پس از آن، بسیاری از دیگر عرصه های زندگی ایرانیان از جمله شهرسازی و حمل ونقل دستخوش دگرگونی های چشمگیری شد. با ورود خودروها به ناوگان حمل و نقل بین شهری گاراژها عهدار برقراری سفرها شدند.

با افزایش جمعیت شهرها و در نتیجه تقاضای روز افزون سفر، گاراژها پذیرای مراجعین بیشتری شدند و حمل و نقل بین شهری به تدریج به صورت یک معضل شهری ، به ویژه برای شهرهای بزرگ درآمد. از این رو مسئولان امر، به فکر ساماندهی حمل ونقل مسافر در شهرها افتادند.