به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از عصرایران ، ابرخودروها معمولا دستگاه‌های خودخواهی هستند. فضای این خودروها معمولا برای دو نفر تعبیه شده و فضای زیادی برای بار ندارند. بیش از حد سر و صدا راه می‌اندازند و بیش از حد سوخت مصرف می‌کنند. به واسطه آلیاژهای رنگارنگ و نمادهای تجاریشان ثروتشان را به رخ کشیده و با غرور به عابران و رهگذران نگاه می‌کنند.

در سال 2005 گروه خودروسازی لامبورگینی در یک قدم بزرگ ایده ساخت یک ابرخودروی را مطرح کرد.

به کانسپت S لامبورگینی نگاه کنید. تقریبا شبیه اسپایدر گالاردو است. اما کمی تهاجمی‌تر جلوه می‌کند. طراحی به نمایش درآمده این خودرو در پبل بیچ با الهام از یک خودروی مسابقه‌ای تک‌صندلی خودنمایی کرد. در واقع می‌توان گفت در قلمرو لامبورگینی به ندرت شاهد چنین میراثی هستیم. کنسول در این فضا به دو قسمت تبدیل شده و یک لایه جداکننده بین فضای راننده و سرنشین دوم وجود دارد. برای هر سرنشین نیز یک پوشش جداگانه در برابر باد ایجاد شده است.

در میان انتهای دیواره موجود در این مدل مفهومی، دریچه‌های اضافی برای یک موتور 5.2 لیتری سایز متوسط V10 قرار گرفته است. بنابراین اگر سرنشینان قصد صحبت با یکدیگر را داشته باشند، سر و صدای ناشی از موتور 550 اسب‌بخاری این خودرو این امکان را از آنها سلب خواهد کرد. با این وجود به نظر می‌رسد این مدل مفهومی در نسخه تولیدی کاربردی ظاهر می‌شود.

لامبورگینی در این مدل مفهومی دید آینه‌های عقب را از خودرو حذف کرده و با تجمیع مکانیسم های الکتریکی و به روز دید لازم را ایجاد می‌کند.

نسخه تولیدی کانسپت S یک اسپایدر معمولی با سقف و پنجره‌های بزرگ است. در نسخه تولیدی سرنشینان بدون ساختارهای مزاحم می توانند با یکدیگر صحبت کنند.