اندونزی میدان پیکار و نبرد بین پکن و توکیو

به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از سایپانیوز،‌ بعد از رقابت شدید برای صنعت ریلی پر سرعت در اندونزی، رقابت شدیدی بین چین و ژاپن برای سهم بالاتر از صنعت خودروی اندونزی در گرفته است. در آخرین گزارشی که هفته گذشته منتشر شده است، شرکت خودروسازی چینی چری اعلام کرده است که آمادگی لازم را برای بازگشت به بازار اندونزی پیدا کرده است. چری در اوایل 2000 برای حضور در بازار اندونزی اقدام کرده بود اما با موفقیت همراه نشد. این بار چری عزم خود را با محصولات جدیدتر و پیچیده تر جزم کرده است.

بر اساس خبر منتشر شده در روزنامه کنتان KONTAN  که در «چین گَنگ» Qin Gang‌ نماینده ی چری می گوید: «در 2 سال آینده ما 5 مدل جدید در بازار اندونزی عرضه خواهیم کرد که هم خودروی شاسی بلند متعارف [بنزینی] و هم محصولات با انرژی های جدید خواهد بود.» چری در صنعت خودروی اندونزی و در بخش تولید خودرو در این کشور هم سرمایه گذاری خواهد کرد.

فقط چری نیست که سهم از بازار خودروی اندونزی می خواهد. دو شرکت ولینگ Wuling و دانگ فنگ سوکونیندو Dongfeng Sokonindo (DFSK) راه خود را در این بازار پیدا کرده اند. ولینگ در اندونزی شبکه ای متشکل از 100 نمایندگی فروش و خدمات پس از فروش در اندونزی ایجاد کرده است. بر اساس گزارش روزنامه ی کونتان محبوبیت و فروش محصولات ولینگ چین در اندونزی از برندهای ژاپنی نظیر مزدا و نیسان پیشی گرفته است. از ابتدای ژانویه امسال تا ماه ژوئن ولینگ موفق به فروش 10,973 دستگاه خودرو شده و به این ترتیب 2.8 درصد از سهم بازار خودروی اندونزی را تصاحب کرده است. ولینگ اکنون مقام هفتم خودروهای محبوب در این کشور را به خود اختصاص داده است. دانگ فنگ به اندازه ولینگ موفقیت کسب نکرده است.

محصولات چینی به این سادگی جای محصولات ژاپنی را در اندونزی نخواهند گرفت. چون مردم این کشور مدت زمان مدیدی با خودروهای ژاپنی عادت کرده اند. چینی ها برای آن که قلب مردم اندونزی را تصاحب کنند باید خدمات پس از فروش قابل اعتمادی در این کشور ایجاد کنند.

از نظر چینی ها، بازار خودروی اندونزی به 2 دلیل از اهمیت خاصی برخوردار است. دلیل اول: هنوز در بازار خودروی اندونزی نسبت مالکیت خودرو به کل جمعیت بسیار پایین است. به بیان دقیق تر به ازای هر 1000 نفر فقط 99 نفر صاحب خودرو هستند. این یعنی، فضای کار بسیار خوبی برای رشد در این صنعت وجود دارد. دلیل دوم: اندونزی در چند دهه اخیر شاهد رشد خیره کننده ای در زیرساخت ها از جمله راه،‌ بزرگراه، جاده و در نتیجه تقاضا برای خودرو بوده است.

در سال 2019 جوکو ویدودو Joko Widodo  مقررات جدید خودروهای برقی را وضع کرد و از آن به بعد با همکاری سازندگان چینی از جمله بی وای دی و جی آی سی، برخی از عملیات این شرکت ها به کشور اندونزی انتقال یافت. همچنین این مقررات به دانگ فنگ اجازه داد خودروی برقی E3‌ گلوری خود را در اندونزی تولید کند.

از دهه 1970 تا به حال مصرف کنندگان خودرو در اندونزی روی محصولات ژاپن تکیه داشتند. نظرسنجی سی ان ان هم نشان داده است که مردم اندونزی خودروهای ژاپنی را به خودروهای اروپایی، کره جنوبی و چین ترجیح می دهند. اما چون خودروهای برقی گران هستند و در بازار اندونزی جدید به حساب می آیند، چین مزیت نسبی بالاتری نسبت به ژاپن دارد. در حال حاضر کشور چین در زمینه خودروهای برقی در دنیا پیشرو و پیشاهنگ است. در کشور چین فقط 93 کارخانه تولید باتری خودرو وجود دارد و این کشور بیش از 90 درصد بازار عناصری مثل نیکل، کوبالت و لیتیوم را در اختیار دارد.

کاتل CATL‌ بزرگترین تولید کننده باتری های لیتیم-آیون در دنیا است که به کشور چین تعلق دارد. این باتری ساز برنامه ریزی کرده است که تا سال 2024 کارخانه باتری سازی خود در اندونزی را راه اندازی کند. همچنین پارک های صنعتی ودا بی Weda Bay‌ و موروالی Morowali هم که سهام اصلی آن متعلق به چینی ها است در اندونزی ایجاد شده اند.

به دلایل ذکر شده در بالا، منطقی به نظر می رسد که تولید و فروش خودروهای برقی و باتری های آن در اندونزی با همکاری کشور چین رونق پیدا کند. این موضوع سیطره و چیرگی اقتصاد ژاپن بر اندونزی را دچار وقفه مهمی خواهد کرد. تعجبی ندارد که اندونزی به میدان پیکار و نبرد [بدون خون و خون ریزی] بین چین و ژاپن تبدیل شده است. تا به حال که چینی ها در مناقصه ی خط ریلی بین جاکارتا و باندونگ برنده ی این پیکار و رقابت شدید بوده اند. به احتمال زیاد نبرد سهمگینی بین پکن و توکیو بر سر سیطره بر بازار خودروهای برقی در اندونزی شکل خواهد گرفت.