توکیو-تهران بیست‌وهشت سال پیش!

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی عصرخودرو در بین خودروهای ژاپنی واردشده در دهه‌های هشتاد و نود شمسی، تعدادی از محصولات خاص و دوست‌داشتنی نیز دیده می‌شوند؛ اما غوغایی که این خودروها در سال‌های اخیر به پا کردند، با تأثیر شگرفی که خودروهای ژاپنی خاص در اوایل دهه هفتاد در بازار ایران داشتند، غیرقابل مقایسه است. پس از پایان جنگ تحمیلی، تعداد کمی از خودروهای خاص ژاپنی به ایران آمدند که هر یک به‌نوبه خود رؤیا یک نسل را آفریدند. در این مطلب به معرفی چند نمونه از جذاب‌ترین و خاص‌ترین خودروهای ژاپنی واردشده در آن دوران می‌پردازیم.
تویوتا سوپرا (نسل سوم)

شاید در بین بیشتر علاقه‌مندان، این نسل چهارم تویوتا سوپرا باشد که بیش از همه جذابیت داشته باشد. بااین‌حال نسل سوم سوپرا به‌قدر کافی در ایران جنجالی ظاهر شد! در اوایل دهه هفتاد، شرکت ایرتویا به‌عنوان نمایندگی رسمی تویوتا، اقدام به واردات تعداد انگشت‌شماری از نسل سوم سوپرا (A70) کرد. در آن زمان بیشتر نمونه‌های واردشده سفید بودند و تنها تعداد خیلی کمی از نمونه توربو بودند. بااین‌حال غرش و جولان دادن این سوپراهای کمیاب در معابر پایتخت و سایر شهرهای مهم از یک‌سو و حضور یک نمونه از آن‌ها در مسابقات اتومبیلرانی کشور از سو دیگر، سوپرا را به یک خودرو محبوب و جنجالی بدل کرد. برخی از این سوپراها به لطف پیچیدگی فنی و البته درستکاری‌های مالکین، به‌مرور از شرایط آرمانی خود فاصله گرفتند. بااین‌حال هنوز هم در دهه اخیر در مسابقات درگ کشوری یک نماینده قدرتمند داشتند. برادر کوچک‌تر سوپرا یعنی نسل پنجم سلیکا نیز در تیراژی وسیع‌تر به ایران وارد شد.
مزدا RX7 (نسل دوم)

مزدا RX7 به‌عنوان بهترین خودرو اسپرت مزدا که مجهز به پیشرانه روتاری وانکل بود، در دوران تولیدش همواره یکی از مهم‌ترین خودروهای تولیدی ژاپن تلقی می‌شد. محصولات مزدا باآنکه از دهه پنجاه شمسی به ایران راه یافتند، اما نمونه‌های مجهز به پیشرانه‌های وانکل آن‌ها کمتر به ایران وارد شدند و به‌جز تعدادی انگشت‌شمار، بقیه مجهز به موتورهای بنزینی پیستونی بودند. در اواخر دهه شصت شمسی، شرایط برگشت و یک نمونه RX7 نسل دوم سفیدرنگ به ایران آمد. خودرویی که در نوع خود بسیار خاص و فوق مدرن بود و در زمان خودش به خاطر حضور در معابر و حتی حاشیه مسابقات اتومبیلرانی، بسیار مطرح شد. در آن زمان مزدا کمتر به‌عنوان سازنده خودروهای اسپرت و خاص در ایران شناخته‌شده بود. بااین‌حال همین یک دستگاه RX7 به‌قدری تأثیرگذار بود که توانست در ادامه چهره این برند ژاپنی را دگرگون کند. این RX7 هنوز هم در کشورمان مانده، هرچند از روزهای آرمانی خود فاصله گرفته است.

هوندا CRX/Del Sol

در بین خودروسازان ژاپنی، یکی از برندهایی که از قدیم به‌عنوان سازنده خودروهای اسپرت و جذاب شناخته می‌شد، هوندا بود. هوندا را بیشتر با موتورسیکلت‌هایش می‌شناختند، اما هنگامی‌که در دهه چهل شمسی مدل S800 به ایران آمد، مورد استقبال قرار گرفت. در اوایل دهه هفتاد شمسی که شرکت الماس داران به‌عنوان نمایندگی هوندا فعالیت می‌کرد، مدل‌های سیوک و آکورد محبوبیت بالایی کسب کردند. سیویک از همان زمان در کنار خانواده‌های کوچک نسبتاً مرفه، توانست نظر بسیاری از جوانان ماجراجو را جلب کند. دراین‌بین واردات تعداد کمی از کوپه اسپرتی که از پلتفرم سیویک بهره می‌جست، حاشیه‌های زیادی داشت. در ابتدا تعداد بسیار کمی از مدل CRX (نسل دوم) به ایران آمد که در آن زمان به خاطر طراحی جالب و البته هندلینگ استثنائی‌اش، بسیار موردتوجه قرار گرفت؛ اما این جانشین CRX یعنی مدل Del Sol بود که به ناگهان معادلات را عوض کرد. این خودرو با سقف تارگا و صندوق‌عقب "آسانسوری" خود، از همان ابتدا به یکی از ستارگان ایران بدل شد.
میتسوبیشی 3000GT

میتسوبیشی هنگامی‌که در اواخر دهه هشتاد میلادی سوپر جی تی فوق مدرنش را طراحی می‌کرد، قطعاً انتظار نداشت که در ایران به یک افسانه بدل شود! مدل 3000GT در اوایل دهه هفتاد در تیراژی کم توسط شرکت الماس داران وارد شد. دو نفر از قهرمانان اتومبیلرانی کشورمان برای مدتی سوار بر این خودرو در پیست‌های کشورمان جولان دادند و توانستند به بیش از دو دهه سلطه بی‌چون‌وچرا خودروهایی همانند فورد اسکورت پایان دهند. 3000GT پر از تکنولوژی‌هایی بود که برای ما ایرانیان ناشناخته محسوب می‌شد و پیشرانه توربو و چراغ‌های مخفی شونده آن، جذابیتش را دوچندان می‌کرد. هنوز هم بسیاری از علاقه‌مندان تأثیر شگرفی که این خودرو در عرصه اتومبیلرانی و به‌طورکلی تیونینگ و بازار خودروهای اسپرت ایران به‌جای گذاشت را به یاد دارند. امروزه تعداد کمی از این میتسوها سالم و سرحال هستند و بقیه وضعیت چندان جالبی ندارند که بیشتر به خاطر پیچیدگی‌های فنی خاص آن‌هاست.
نیسان 300ZX

نیسان در دهه‌های چهل و پنجاه شمسی به‌طور نسبی در ایران با نام برند داتسون شناخته شد. در آن زمان مدل‌های اسپرت این شرکت خصوصاً Z توانستند به جایگاه خوبی دست یابند و طرفدارانی برای خودشان دست‌وپا کنند؛ اما سه نیسان که در دهه هفتاد شمسی به ایران آمدند، معادلات را به‌طورکلی دگرگون کردند. یک دستگاه نیسان 300ZX نسل اول (نسل سوم Z) در اواخر دهه هفتاد از گمرک ترخیص و به معابر تهران آمد که در زمان خود هیاهو قابل‌توجهی به پا کرد و هنوز هم خوشبختانه در محافل خودرویی دیده می‌شود؛ اما این خودرو قطعاً در سایه دو برادر پرحاشیه خود کمتر دیده‌شده است. حداقل دو دستگاه از نسل دوم 300ZX (نسل چهارم Z) به ایران آمد که یک نمونه مشکی ساده و یک نمونه سفید بسیار شهرت یافتند. نمونه مشکی بیشتر در معابر تهران دیده می‌شد و هوش از سر علاقه‌مندان و بینندگان می‌ربود؛ اما نمونه سفید به لطف توربو بودند، قدرت بیشتر پیشرانه و البته شرکت در مسابقات اتومبیلرانی دهه هفتاد شمسی، شهرت بسیاری کسب کرد.
لکسوس LS400

فرض کند یک‌عمر در کشورتان خودروهای ژاپنی را نماد دوام و استقامت در کنار قیمت پایین دانسته‌اند و به‌تازگی چند محصول خوب و باکیفیت نیز باقیمتی نزدیک به خودروهای اروپایی در بازار دیده‌اید. قطعاً بازهم تصور این‌که یک برند جدید ژاپنی می‌تواند با اسطوره بازار خودروهای لوکس یعنی مرسدس بنز دربیفتد برایتان دشوار خواهد بود. این شرایطی بود که در اوایل دهه هفتاد پیش آمد و ایران نیز هم‌زمان با سایر کشورهای جهان، از ظهور لکسوس شوکه شد. شرکت ایرتویا در آن زمان اقدام به معرفی زیرمجموعه فوق لوکس تویوتا یعنی لکسوس با تنها مدل آن زمان آن یعنی LS400 کرد. استقبال از لکسوس در ابتدا با شک و تردید همراه بود، چراکه باوجود کیفیت و مشخصات فنی و البته ظاهر جذابش، نمی‌توانست ایرانیان را از محبوب دیرینه خود یعنی بنز جدا کند. چند دستگاه LS400 نسل اول تا پیش از ممنوعیت واردات خودرو به ایران آمد. همین چند نمونه در بین افراد مشهور و ثروتمندان دست‌به‌دست شد تا افسانه لکسوس در ایران نیز ساخته شود.
هوندا پریلود

در کنار شهرتی که سیویک و آکورد در دهه هفتاد شمسی کسب کرده بودند، یک کوپه فوق مدرن نیز توانست هویت برند هوندا را در بازار ایران از نو تعریف کند. پریلود خودرویی بود که در دهه هشتاد میلادی به یک کوپه پیشرو بدل شده بود و واردات آن به ایران انقلابی بزرگ محسوب می‌شد. تعداد انگشت‌شماری از نسل سوم این اتومبیل به ایران وارد شد که اکثر برای مدتی در محله‌های اعیان‌نشین تهران رفت‌وآمد داشتند و به خانواده‌های پرنفوذ و ثروتمند نسبت داده می‌شدند؛ اما پس از مدتی سروکله نسل چهارم پریلود نیز در کشورمان پیدا شد. نسل چهارم پریلود ظاهری بسیار جذاب‌تر داشت و واردات بیشتر آن، سبب شد تا بیشتر شناخته شود. در همان زمان حضور یک نمونه سفیدرنگ مجهز به بادی کیت عجیب، توانست پریلود را بیش‌ازپیش مطرح کند.