به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از همشهری ، هر هفته در برخی خیابان‌های تهران کفی‌های زرد‌رنگ برای توقیف موتورسیکلت‌های متخلف دیده می‌شوند اما برخی از موتورسواران با دیدن آنها مسیر کج نمی‌کنند و بر سرعت خود نمی‌افزایند. در میان موردهای قانونمند موتورسوار، افرادی که وسیله نقلیه‌شان را معاینه فنی می‌برند یا حتی به‌خاطر عدم‌جریمه و تصادف، جایزه گرفته‌اند هم وجود دارد.
شاید با دیدن این افراد بشود امیدوار شد به موتور و معاینه فنی و اصلاح فرهنگ موتورسواری.

طبق قانون همه موتورسواران باید معاینه‌فنی داشته باشند اما گویا یک قرارداد نانوشته است میان 3.5میلیون موتورسوار تهرانی که عمده آنها از این وظیفه قانونی بگریزند.در این میان «علی گرگانی» گرافیست، جزو 150موتورسواری است که هر سال موتورسیکلتش را به معاینه فنی می‌برد و تلاش می‌کند خروجی اگزوز وسیله نقلیه‌اش برای مردم آلاینده نباشد. می‌پرسم معاینه فنی برای چه؟‌‌ می‌گوید هم موتورش را نشان می‌دهم که آلودگی تولید نکند هم اینکه معاینه فنی ترمز و کارکرد موتور را هم بررسی می‌کند تا مشکلی پیش نیاید. فکر می‌کنم این کار علاوه بر رساندن نفع به‌خودم و هزینه کمتر، وظیفه‌ای است که باید همه موتور سوارهای تهران انجام دهند. در همایش موتورسواران قانونمند که هفته پیش پلیس برگزار کرد هم یک لوح تقدیر به من دادند. وی می‌افزاید: چند‌ماه پیش صحبت از ساماندهی موتورسیکلت‌ها توسط شهرداری بود اما یکباره طرح تعطیل شد.

کاش این طرح اجرا شود تا موتورسواران واقعی از بقیه مشخص شوند. «پوریا ماهینی» کارمند یک شرکت می‌گوید: از زمان دانشجویی تا حالا 6سال است که موتورسوارم و هیچ وقت پلیس جریمه‌ام نکرده است. البته چند باری جلوی حرکتم را گرفتند اما هیچ وقت فرار نکردم چون مدارکم کامل بوده و مشکلی نداشتم و پس از کنترل می‌گویند برو.

    دوچرخ بدون محافظ

«لطیف کولیوند» مردی میانسال 58ساله است که پشت چراغ قرمز ایستاده و خط عابر را قطع نکرده است. از وی می‌پرسم چرا از چراغ رد نمی‌شود؟ می‌گوید: موتورسیکلت با دوچرخ، بدون محافظ است و در تصادف به‌شدت آسیب‌ می‌بیند. با همین ایستادن کنار بقیه خودروها، ایمنی خودم را تأمین می‌کنم. در بیشتر چهارراه‌ها دید کم یک موتورسوار توسط رانندگان سایر وسایل نقلیه، در بیشتر مواقع باعث تصادف می‌شود. موتورسیکلت وسیله ترددی کوچکی است و وقت تصادف خسارت بیشتر به‌خودم وارد می‌شود. همین دیروز جلوی چشمم خودرویی با موتورسیکلتی تصادف کرد اما تا چند ثانیه بعد از تصادف، راننده اصلا متوجه موتورسوار نشده بود و یا اصلا آن را ندیده‌ بود. از وقتی که یادش می‌آید، تصادف یا جریمه‌ای نداشته. «اصغر خانی» کارمند با خنده این جمله را ادامه می‌دهد: سال 78به خاطر سرعتی که داشتم تصادف کردم و متأسفانه یک‌سال گرفتار دردسرهای آن بودم.

از آن به بعد طی این 18سال سعی کردم سرعتم را بالا نبرم و همیشه از کلاه ایمنی استفاده کرده‌ام. وی می‌افزاید: هرچقدر هم پشت زین عجله کنی، اختلافش 10دقیقه است و ارزش ندارد با ویراژدادن جان خود و دیگری را به خطر بیندازی. چند سال پیش از طرف بیمه یک کلاه ایمنی به من جایزه دادند و گفتند چون هیچ تصادف و خسارتی نداشتی، این هدیه به تو تعلق می‌گیرد. می‌پرسم اگر در مسیری ترافیک باشد، پیاده‌رو را که ترجیح می‌دهی؟ و می‌گوید: اصلا. در هر پیاده‌رویی عابری در حال راه رفتن است. شاید آن عابر زن و بچه خودم باشد.

    عجله نکنید

از «علی خندان» 55ساله که شغلش آزاد است، درباره علت سرعت کمش می‌پرسم. می‌گویم: در سرپایینی خیابان حافظ خیلی یواش نمی‌روی؟ می‌گوید: اصلا به‌نظرم در این شهر نباید بیشتر از 40-50کیلومتر رفت، حتی اگر خیلی عجله داشته باشی. چون هر آن ممکن است ماشینی یا بچه‌ای از پارکینگ و کوچه بیرون بیاید. بالای 20 سال است که موتورسوارم اما تا الان یک‌بار هم موتورم را نه گرفته‌اند و نه جریمه شده‌ام. همیشه هم کلاه ایمنی می‌گذارم، چه زمستان و چه تابستان.

    کلاس رفتم تا درست برانم

در خیابان منوچهری کنار یک کیف‌فروشی، از یک پیک موتوری که می‌خواهد برود مأموریت و برچسب پیک بادپا روی شیشه موتورش دارد، می‌پرسم تا حالا جریمه شده‌ای؟ «حسین ایمانی» 38ساله می‌گوید: سال 86 بود که گواهینامه‌ام را به‌خاطر لایی کشیدن توقیف کردند. از آن روز با خودم عهد بستم که درست برانم. البته در همان روزها یادم هست که ما را یک‌ماه در یک کلاس درس نشاندند و از صفر همه‌‌چیز را به ما آموزش دادند. آنجا بود که فهمیدم رانندگی موتور، آنقدرها هم که برخی از این جوان‌ها نشان می‌دهند، ‌ساده نیست و برای یک تصادف ساده ممکن است جوانی و عمرت را به زندان بیفتی.

    ریشه رعایت قانون در سابقه فرهنگ

معاون اجتماعی پلیس راهنمایی و رانندگی کشور در گفت‌وگو با همشهری پدیده موتورسواران قانونمدار را یک امر فرهنگی دانست. سرهنگ عین‌الله جهانی در این‌باره گفت: رانندگی بی‌شک به پیشینه فرهنگی بازمی‌گردد. اگر نگرش افراد در رابطه با رعایت هر موضوعی صرفا رفع نیاز باشد، با همین پدیده آشفتگی تردد روبه‌رو می‌شویم. گاهی قانون رعایت کردن فقط برای جریمه نشدن است اما گاه رعایت قانون برای حفظ جان فرد و آرامش خانواده موتورسوار است. حال این فکر باید تبدیل به گفتار و کردار و عادت و فرهنگ شود. در این مسیر هستند افرادی که به قوانین ترددی اهمیت می‌دهند و آن را رعایت می‌کنند. سرهنگ جهانی تصریح کرد: امروز برخی موتورسواران به رعایت‌نکردن قانون عادت کرده‌اند. بنابراین در گفتار و کردارشان هم برای قانون اهمیتی قائل نیستند. آنها در واقع موتور را برای رفع نیاز خود استفاده می‌کنند و در این مسیر هیچ هنجاری برای‌شان اهمیتی ندارد.