عصر خودرو: فرمول یک، بستر مناسبی برای رقابت میان بزرگان صنعت خودرو است. در این میدان نبرد تیم ها با نهایت توان خود شرکت می کنند و قابلیت های خود را در معرض دید عموم قرار داده و رقبا را به چالش می کشند.
به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» ، در طول تاریخ تنها چند شرکت انگشت شمار موفق به کسب نتایج قابل قبول در این رقابت ها شده اند و از آن جمله می توان به فراری و مک لارن اشاره کرد. این ورزش در برخی از دوره ها تنها در اختیار ایتالیایی ها ، آلمانی ها و بریتانیایی ها بوده است و سایر کشور ها سهمی در افتخارات آن نداشته اند اما به گذشت زمان ، شرکت های دیگر نیز برای ورود به این مسابقات اظهار تمایل کردند. در حالی که تیم های قدیمی این مسابقات همچنان بر این رقابت ها حکمرانی می کردند ، در سال 77 میلادی برند رنو رسما وارد فرمول یک شد و کار خود را آغاز کرد. امروز 40 سال از شروع فعالیت رنو در مسابقات فرمول یک می گذرد و می توان به بررسی کارنامه عملکرد این برند پرداخت. این شرکت در طول این سال ها در کنار حضور مستقیم در رقابت ها فرمول یک، وظیفه تامین پیشرانه های برخی دیگر از تیم ها را نیز بر عهده داشته و از این جهت نیز موفق به کسب موفقیت های بسیار زیادی شده است.
تاریخچه
شرکت فرانسوی رنو با زیر مجموعه اسپرت خود در سال 77 رسما وارد مسابقات فرمول یک شد. این شرکت در نخستین حضور خود در این مسابقات پیشرانه های توربوشارژر معمولی را معرفی کرد و به عنوان اولین برندی شناخته می شود که از این قوای محرکه بهره برده است. این تیم تنها در پنج رقابت پایانی فصل شرکت کرد و نهایتا نتایج چشمگیری را به دست نیاورد. نخستین خودرو این تیم RS01 نام داشت و توسط یک پیشرانه 1.5 لیتری توربوشارژ شده، حرکت می کرد. از این خودرو برای فصل های 77 تا 79 استفاده شد و در این بازه زمانی رانندگانی مثل ژان پیر ژابوئل و رنه آرنو تنها افرادی بودند که تجربه راندن آن را به دست آوردند. این خودرو مجموعا در 25 رقابت فرمول یک شرکت کرد و هر چند سال 77 با موفقیت چشمگیری مواجه نشد اما در سال 78 موفق به کسب یک مقام چهارمی و پول پوزیشن و در نتیجه نخستین امتیازات تیم رنو در این مسابقات شد. برای فصل 80 مدل RE20 به رقابت ها فرستاده شد که با تغییراتی در نسخه های پیشین مواجه شده بود. رنو در این فصل از توان بسیار بهتری در مقایسه با سابق برخوردار بود و با یک آمادگی کامل وارد مسابقات شد. رنو در فصل 80 موفق به کسب مقام چهارم در جدول نهایی تولید کنندگان شد و به یکی از تیم های اصلی این رقابت ها بدل شد. این خودرو همچنین برای 5 مسابقه از فصل آتی نیز به کار گرفته شد و در میانه فصل RE30 وارد میان نبرد شد. این خودرو برای دو فصل پیاپی مقام سومی را به اردوی تیم رنو هدیه کرد تا به عنوان یک خودرو ماندگار در کارنامه این برند باقی بماند. برای فصل 83 نیز در میانه های فصل RE40 به عنوان خودرو اصلی مورد استفاده قرار گرفت که در نهایت تیم را به مقام دوم این رقابت ها رساند. در فصل های بعدی نیز مدل های RE50 و RE60 مورد استفاده قرار گرفتند که موفقیت های پیشین ار هرگز تکرار نکردند. در پایان فصل 85 مدیر اجرایی تیم رنو تصمیم به خارج کردن تیم اصلی از این رقابت ها گرفت تا رنو تنها به عنوان تامین کننده رنو در مسابقات فعالیت کند. البته این تصمیم گیری تا پایان فصل 76 به خروجی کامل از مسابقات تبدیل شد تا رنو یک خداحافظی زودهنگام را با این رقابت ها انجام دهد.
پس از حدود 24 سال دوری از رقابت های فرمول یک ، رنو در سال 2000 مجددا به این رقابت ها بازگشت و با خریدن تیم بنتون به مبلغ 120 میلیون دلار، فرصت دوباره شرکت در این مسابقات را به دست آورد. بنتون در واقع کار خود را در فصل 81 با نام تالمن آغاز کرده بود که توسط پیشرانه های رنو تامین می شد. در سال 85 این تیم توسط خانواده بنتون خریداری شد و حتی موفق به کسب قهرمانی فصل در سال های 94 و 95 نیز شد. در نهایت این تیم در فصل های 2000 و 2001 با عنوان بنتون وارد رقابت ها شد و طی بیانیه ای اعلام کرد که تا زمان کسب آمادگی لازم برای قرار گرفتن در مقام پیروزی به همین روند ادامه خواهد داد. سرانجام در فصل 2002 رنو دوباره با عنوان اصلی خود به مسابقات بازگشت. این تیم دراین فصل از رانندگانی مانند یارتو ترولی و جنسن باتن بهره می برد اما نتایج ایده آلی را کسب نکرد. برای فصل 2003 ، مدیران تیم باتن را کنار گذاشتند و از آلونسوی اسپانیایی استفاده کردند. وی که از پتانسیل بالایی برای رقابت برخوردار بود ، نتایج مناسبی را در جلسات تمرینی کسب کرده بود و در این فصل موفق به کسب پیروزی در رقابت مجارستان پس از 20 سال برای رنو شد. در این بازه زمانی رنو به لطف طراحی های خلاقانه خود از سایر تیم ها قابل تمایز بوده است. به طور مثال پیشرانه های 111 درجه V شکل 10 سیلندر، در خودروهای این فصل تیم رنو به کار گرفته شد که مرکز ثقل خودرو را تا حدی کاهش می داد و در نتیجه هندلینگ خودرو ارتقا می یافت. فصل 2004 به دلیل بروز برخی مشکلات چندان برای رنو موفقیت آمیز نبود و تنها آلونسو در رده بندی کلی به مقام چهارم فصل دست یافت اما فصل 2005 نقطه عطفی در تاریخ حضور رنو در رقابت های فرمول یک به شمار می رود. در این فصل تیم های مدعی از شرایط مناسبی برخوردار بودند و شوماخر هنوز روی ریل قهرمانی های خود قرار داشت اما آلونسوی جوان در پایان فصل موفق به کسب عنوان قهرمانی با 23 امتیاز اختلاف از نفر دوم شد و نخستین قهرمانی تیم رنو را کسب کرد. از این تاریخ به بعد رنو به عنوان یکی از تیم های توانا در مسابقا تفرمول یک شناخته شد و هر چند تا پیش از این نیز به عنوان تامین کننده پیشرانه های برخی از تیم ها فعالیت می کرد اما رویکرد کارشناسان نسبت به آن تغییر یافت. فصل 2006 شاهد رقابتی نفس گیر میان شوماخر و آلونسو بود. فراری ها کاملا آماده بودند و آلونسو نیز برای تکرار قهرمانی به مسابقات آمده بود.سرانجام در پایان فصل این آلونسو بود که در رقابتی سخت با شوماخر آماده به مقام قهرمانی دست یافت تا افتخارات رنو را دوباره تکرار کند. در فصل های آتی رنو با نام هایی متفاوت راهی رقابت ها شد اما هرگز موفق به تکرار موفقیت های سال های 2005 و 2006 نشد. در سال 2011 تغییراتی در مالکیت تیم رنو به وجود آمد و این تیم با عنوان لوتوس-رنو در رقابت ها شرکت کرد و در فصل بعد نیز حتی نام رنو به طور کامل حذف شد اما پیشرانه های رنو همچنان مورد استفاده قرار گرفتند. پس از افت و خیز های بسیار زیاد، جنگجوهای زردپوش برای فصل 2016 مجددا به صف شدند تا در میدان فرمول یک به رقابت بپردازند. رنو برای حضور دوباره خود در این رقابت ها ، یک بازسازی اساسی را صورت داد و بدون در نظر گرفتن پیشرانه فصل قبل خود ، اقدام به طراحی مجدد یک قوای محرکه کرد. هر چند این تیم در فصل 2016 موفق به کسب عنوان چشمگیری نشد اما 2017 را در رقابت سنگین با تیم تورو روسو با پیروزی به پایان برد و مقام ششم را کسب کرد.
همکاری ها
هر چند رنو در اکثر رقابت های فرمول یک به عنوان مالک اصلی یک تیم حضور داشته اما در کنار این کار ، اقدام به تامین پیشرانه های تیم های دیگر نیز کرده است. این تیم یکی از متخصصین تولید قوای محرکه مخصوص رقابت های فرمول یک است و با خلق پیشرانه های قابل اتکا به عنوان یکی از قابل اعتماد ترین تولید کنندگان این بخش شناخته می شود. شاید بتوان تیم ردبول را موفق ترین و شناخته شده ترین تیمی دانست که از پیشرانه های رنو استفاده می کند. این تیم در فصل های 2010 ، 2011 ، 2012 و 2013 موفق به کسب قهرمانی تیمی و رانندگان شد تا به عنوان موفق ترین تیم در میان مشتریان پیشرانه های رنو شناخته شود.
حضور در ایران
نگین خودرو به عنوان نماینده رسمی رنو در ایران ، برای نخستین بار یکی از خودروهای فرمول یک را به ایران آورده است. این شرکت در طی نمایشگاه خودرو تهران سال 96 وعده حضور یک خودرو فرمول یک تیم رنو را داده بود که خوشبختانه در مراسمی مجلل از این میهمان زرپوش رونمایی شد تا بتوان از نزدیک با یکی از شرکت کنندگان رقابت های فرمول یک دیدار کرد. این خودرو در واقع حاصل 40 سال تجربه رنو در تیم داری و تامین پیشرانه های سایر تیم هاست که به این شکل تجلی پیدا کرده است. رنو به عنوان سومین تیم موفق در رقابت های فرمول یک شناخته می شود و با داشتن 133 برد در مجموع ، یکی از موفق ترین پیشرانه های رقابت های فرمول یک را تولید می کند. این تیم در فصل 2017 نتایج نسبتا خوبی را کسب کرد اما امید می رود بتوان با حضور دو راننده جوان و خلاق این تیم یعنی نیکو هالکنبرگ و کارلوس ساینز در فصل آتی ، شاهد موفقیت های بیشتر آن باشیم.
رنو به تنهایی تا کنون در 344 رقابت به صورت مستقیم حضور داشته و 341 مسابقه را استارت زده است. در مجموع این رقابت ها این تیم تا به امروز موفق به کسب دو عنوان قهرمانی و 35 پیروزی با کسب 1383 امتیاز نیز شده است. خودروهای رنو تا بحال 51 مرتبه موفق به ایستادن در سه رتبه نخست در شروع رقابت بوده اند و 31 بار نیز سریعترین دورها را ثبت کرده اند.
