پورسانت؛ بلای جان تولیدکننده های روغن موتور ایرانی

به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از نفت ما، اگر همیشه به یک جایگاه ثابت و مجاز مراجعه نمی کنید، با نقل قول های متعدد و گاه متضاد روبه رو می شوید و اگر کمی وسواس هم داشته باشید، عطای روغن موتور ایرانی را به لقای قیمت ارزانش می فروشید و یک برند خوش آب و رنگ و خوش سیمای خارجی را انتخاب می کنید. شاید ندانید، اما تاثیری که حروف لاتین درج شده روی بسته بندی روغن موتور بر خریدار دارد، از تاثیر تبلیغات رنگارنگ و مهیج تلویزیونی روغن موتورهای ایرانی بیشتر است.

عادت گاه قابل توجیه ما ایرانی ها به خرید برندهای خارجی و اعتماد نداشتن به تولید داخل، هرچند در برخی حوزه ها حتی قابل دفاع است، اما در زمینه فراورده های پالایشگاهی برای کشوری که یکی از غنی ترین کشورها در تامین خوراک پالایشگاه هاست، یک قیاس نابه جاست که ما را به بیراهه می کشاند. در حال حاضر چند برند بسیار مرغوب روغن موتور داخلی در بازار ایران وجود دارند و عمدتا به کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز صادر می شوند. کشورهایی که عمده خودرو هایشان نه محصولات ایران خودرو و سایپا و نه خودروهای ساخت چین است.

گزارش خبرنگار نفت ما حاکیست،اما روغن موتورهای ایرانی در مقیاس قابل توجه به این کشورها صادر و مورد استفاده قرار می گیرد. در بازار پر رونق روغن موتورهای ایران، محصولاتی وجود دارند که به لحاظ کیفیت و استاندارد نه تنها با نمونه های درجه یک خارجی برابری می کنند، بلکه مزیت قیمت ارزان تر را نیز نسبت به نمونه های خارجی دارند. اما در بسیاری از موارد فروشندگان به خاطر پورسانت بیشتری که از واردکننده می گیرند، خریداران را تشویق می کنند تا از نمونه خارجی استفاده کنند.

هرچند شرکت های داخلی حاضر به پرداخت پورسانت بیشتر به اتوسرویس ها یا همان تعویض روغنی ها هستند، اما سازمان حمایت از تولیدکننده و مصرف کننده اجازه افزایش قیمت به شرکت های داخلی را نمی دهد و نتیجه اش می شود افزایش تقاضا برای مصرف روغن موتور با برند خارجی و حذف روغن های داخلی از چرخه مصرف. این در حالی است که طبق گفته مدیر عامل پالایشگاه نفت پارس، نود درصد روغن موتورهایی که به نام برند خارجی در بازار وجود دارد، تولید داخل هستند. تولیداتی که گاه منشا ساخت آن ها مشخص نیست و لزوما از کیفیت بالا برخوردار نیستند. همچنین به خاطر دور زدن تحریم ها، بسیاری از محصولات صادراتی ایران نیز به عنوان یک برند خارجی صادر می شوند. آن چه در این بازار مبهم صراحت دارد، این است که چند برند معتبر و شناخته شده ایرانی هستند که کیفیت بالا را با قیمت پایین و با نام تولید داخل عرضه می کنند، ولی به خاطر سود بیشتر برخی فروشندگان، کمتر از استحقاق شان به مصرف می رسند.