تجدید میثاق با ژنرال

به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»، نسل پنجم کامارو چشم نواز و قابل تحسین است چرا که برای کاهش وزن و افزایش راندمان، درپوش موتور، درب صندوق عقب، سپرهای جلو و عقب و گلگیر های عقب را از جنس کامپوزیت ساخته اند،‌درست همانند فرزند دیگر شورولت ؛کوروت. نمونه کوپه این خودرو بدنه ای نسبتا پف کرده و بی‌نقص دارد، ابهت آن قابل قبول است و به طور کلی می توان لقب زیبا را به آن بخشید، به خصوص در نمونه‌های غیر فیس لیفت. نمونه کانورتیبل آنچنان که باید در مقایسه با اتاق کوپه ظریف و با سلیقه ساخته نشده است اما جذابیتش غیر قابل انکار است. البته در خودروی مورد نظر ما با مقداری تغییر در کیت بدنه،‌زیبایی و جذابیت طرح دو چندان شده و نسبت به کاماروهای کوپه و کانورتبل معمولی، چشم‌گیر‌تر است. ابعاد و زوایای سقف پارچه ای خوب است اما می توانستند با کمی تغییر، همخوانی کامل تر و بی‌نقصی را با دیگر قسمت ها به ارمغان بیاورند. اجزاء بیرونی از جمله جلو پنجره کشیده، سپرهای کامارو ZL1، رینگ های آلیاژی 20 اینچی با لاستیک های P zero ساخت کمپانی شهیر Pirelli با ابعاد 275/40  در عقب ،اسپویلر کوتاه انتهایی، هواکش های جانبی روی گلگیرهای جلو، کاپوت برجسته و . . . در مجوع ظاهری چشم نواز و قلدر به آن بخشیده اند. در نمای عقب نیز با خودنمایی کیت اگزوز X FORCE این کامارو را در دید ما قدرتمند‌تر از کاماروهایی که از این کیت اگزوز بهره نمی برند، جلوه می‌دهد. نوار LED دور لامپ های جلو نیز در کنار پروژکتورهای روی سپر در شب ظاهری شکیل به کامارو می بخشد که در این نمونه از آنجایی که رنگ بدنه نیز تیره است، زیبایی این چراغ ها بیشتر به چشم می آید. به طور کلی باید بگوییم طراحی کامارو کانورتبل همچنان شاخص و قابل احترام است، حتی در نمونه‌های فیس لیفت که انتقاداتی به آن وارد است اما کمی بی تناسبی و نقص های جزئی در آن دیده می شود که باعث می شود در مقام مقایسه با کلاس کوپه، یک پله پایین تر قرار گیرد. البته به صورت کلی عضلانی های آمریکایی را در نمونه های سقف ثابت زیباتر و هماهنگ تر می دانیم و این موضوع تنها متوجه کامارو نمی شود. با این حال همه چیز به سلیقه بیننده بستگی دارد.

طراحی کابین کامارو نسل پنجم همچون بدنه ایراد اساسی ندارد و نمایی چشم‌نواز را به نمایش می‌گذارد هر چند که کمی قدیمی شده است. کامارو در میان هم رده هایش از نظر سن‌و‌سال، به‌واقع یکی از بهترین طراحی و کیفیت‌های داخلی را ارائه می‌کرد اما با آمدن نسل جدید ماستنگ و چلنجر، کفه ترازو از نظر جدید شدن سبک طراحی و القای حس تازگی  و همچنین کیفیت متریال استفاده شده، به نفع آن ها پایین رفته است. کیفیت مونتاژ قطعات داخلی خوب است ولی نه در حد خودروهای آلمانی و هموطنانی چون کدیلاک CTS. ارگونومی خوب و رگه‏ هایی از طراحی نسل های پیشین کامارو، حس مثبتی به سرنشینان از نشستن در فضایی جذاب با کمی چاشنی سنت گرایی می دهد. چهار آمپر ولت سنج باطری، دمای هوای فن، فشار روغن موتور و دمای روغن موتور مابین پنل مرکزی داشبورد و کنسول وسط، نقطه قوت این کابین نسبت به تیپ های پایه است که یکی از المان های کاربردی و تاثیر گذار در القای حس قدرت در هنگام سواری با کامارو هستند. پوشش چرم قرمز صندلی‌ها علاوه بر کیفیت و دوام نسبتا بالایی که دارند، تضاد خوب و مثبتی با رنگ مشکی بدنه ایجاد می کنند و از طرفی هم استفاده از پوشش پلاستیکی شیشه ای مانند قرمز رنگ بر روی برخی از قسمت های داشبورد و رو‌دری‌ها، فضای داخلی را از سادگی خارج کرده‌اند. صندلی‌ها جدا از گرفتن نمره مثبت در بحث ظاهری و کیفیت، در بحث راحتی هم با توجه به ابعاد و طراحی مناسب و مواد پر‌کننده ایده آل ما را راضی می‌کنند و به طور کل یکی از بهترین خودروهای آمریکایی برای رانندگی طولانی مدت با کمترین خستگی، کامارو است به شرطی که روی فضای صندلی های عقب آنچنان حساب باز نکنید. فهرست تجهیزات داخلی  خیلی پر و پیمان نیست اما کمبودی هم حس نمی‌کنید،‌برای مثال سیستم صوتی Boston با وجود کیفیت رضایت‌بخش، برای خودرو متولد 2012 که نمی توان آن را ارزان هم خطاب کرد، عالی و با امکانات متنوع به نظر نمی‌رسد، با این وجود نمی‌شود خیلی زیاد هم به کامارو سخت گرفت زیرا اصل و اساس ساخت عضلانی های آمریکایی، بهره بردن از لذت و قدرت بالای رانندگی با حداقل قیمت ممکن است که خوشبختانه در نسخه های جدید این محصولات، سعی کرده‌اند با حفظ سنت‌های همیشگی، کیفیت ساخت، طراحی و امکانات داخلی را دستخوش یک تحول مثبت کنند. به طور کلی کابین کامارو کیفیت ساخت رضایت بخش و امکانات متوسطی دارد که سازنده در مدل های 2015 نیز آنچنان که باید و شاید به بهینه سازی اساسی آن نپرداخته است تا بیشتر به نسل بعدی آن امید داشته باشیم نه فیس لیفت های موجود در بازار.

کامارو SS 2012 با 426 اسب بخار برای یک رانندگی پر هیجان بسیار مناسب است. عقربه دورسنج  پس از استارت زدن (بدون دکمه استارت استاپ) تا 9 هزار دور در دقیقه و عقربه سرعت سنج تا 300 کیلومتر بر ساعت اوج می گیرند و نهایتا روی 500 دور در دقیقه و صفر کیلومتر ثابت می شوند. صدای آغازین توقع شما را برآورده نمی کند (با وجود افزایش صدا توسط کیت اگزوز) زیرا کامارو برای کاهش آلایندگی و بهینه سازی مصرف سوخت، از تکنولوژی غیر فعال کردن سیلندرها یا همان سیستم سیلندرهای ظرفیت متغیر سود جسته است. در این سیستم در دورهای پایین و آغاز حرکت، تنها چهار سیلندر از هشت سیلندر با مجموع حجم 6162 سی‌سی فعال هستند که به محض بالا رفتن دور، بقیه سیلندرها نیز وارد مدار می شوند تا صدای کسالت‌آور آغازین را با تجربه کردن شتاب صفر تا صد 4.8ثانیه ای کمی نادیده بگیرید. گیربکس اتوماتیک تعامل خوبی با موتور برقرار می کنید و سرعت تعویض قابل قبولی دارد، ولی چنین قدرتی با کمک گیربکس دستی، بدون شک نتیجه بهتری داشت. به لطف قدرت 426 اسب بخاری و گشتاور 569 نیوتون‌متری، کشش این خودرو بسیار خوب است و هیچ کمبودی احساس نمی‌کنید اما با وجود برخی تغییراتی که در خودرو مورد نظر ایجاد شده است ؛ از جمله استفاده از سیستم اگزوز حرفه ای برای خروج بهتر دود، استفاده از فیلتر هوای بهتر و برخی تغییرات جزئی دیگر در مجموعه فنی، نفس موتور خوش ساخت شورولت بیشتر باز شده و قدرت و راندمان خروجی نسبت به نمونه های استاندارد مقداری افزایش داشته است که در زمان رانندگی و مقایسه با SS‌های استاندارد که پیش از این تست کرده ایم، می‌توان تا حدودی به این نکته پی برد و شاهد کارکرد روان‌تر و با کیفیت‌تر موتور باشیم اما از آنجایی که قدرت خروجی توسط دستگاه اندازه‌گیری نشده تا ببینیم بر روی کاغذ نیز افزایش اسب بخار، گشتاور و همچنین شتابی صورت گرفته یا خیر و اگر صورت گرفته مقدار دقیق آن ها چقدر است، به ذکر رقم های اعلام شده توسط سازنده اکتفا می کنیم. وقتی پدال را فشار می دهید، چند لحظه زمان می برد تا قدرت موتور آزاد شود اما با در اختیار گرفتن تمام توان که چرخ های عقب وظیفه انتقال آن به آسفالت را عهده دار بودند، کیفیت بالای رانندگی را لمس خواهید کرد. کامارو از مکانیزم فرمان دنده شانه‌ای استفاده کرده که با وجود دقت بالا در گردش و انتقال حال و هوای مسیر به دستان راننده ، در عبور از برخی دست‌انداز‌ها مقداری ضربه به دستان راننده منتقل می کند. در هنگام رانندگی دو نکته منفی دیگر نیز دیده می شود، یکی نقاط کور به توجه به طراحی ضخیم ستون ها و فرم کلی کابین و بدنه، دیگری خشکی سیستم تعلیق که خوشبختانه صندلی های راحت تا حد زیادی آن را خنثی می کنند. کامارو خودرویی است کاملا در اختیار راننده که اگر زیاده روی نکنید، می توانید بدون دخالت سیستم کنترل پایداری، حسابی گرد و خاک به پا کنید. در عبور از پیچ ها با سرعت بالا نسبت به ماستنگ ایمنی بیشتری دارید و به طور کلی بر خلاف ماستنگ که برای حفظ ایمنی در سریع رفتن و حرکات نمایشی به تبهر نسبتا بالای راننده نیاز دارد، سواری با کامارو راحت تر است. خشک بودن سیستم تعلیق را نیز اینگونه توجیه می کنیم که کامارو هم همچون هر خودرو اسپرت دیگری برای حفظ تعادل و پایداری،سیستم تعلیق نسبتا خشک نیاز دارد. این مجموعه شامل تعلیق چند اتصالی و بازوهای تعادلی در جلو و تعلیق مستقل چند اتصالی با سیستم ضد شوک و بازوهای تعادلی در عقب می شود. تحرک و پویایی در رانندگی با کامارو بالاست، چسبندگی خیلی خوب است اما گاهی مقداری حس شناور بودن به سرنشینان دست می دهد. در هنگام ترمز گیری مشکلی وجود ندارد، هرچند سازنده می توانست باز هم قوی تر عمل کند. کامارو SS کانورتبل 2012 با وجود استفاده از سیستم غیر‌فعال‌کردن سیلندرها در دورهای پایین، همچنان با مصرف بیش از 13 لیتر در هر صد کیلومتر  به صورت ترکیبی، یک خودرو پر مصرف به شمار می رود، حال تصور کنید که اگر این سیستم وجود نداشت مصرف چقدر بود ! در پایان از آقایان عِمران و پویا احمدی که وقت و خودروی خود را در اختیار ما قرار دادند و همچنین دوست عزیزمان آقای داریوش نوذری و دیگر دوستانی که زحمات هماهنگی و همراهی ما را به عهده داشتند، کمال تشکر و قدردانی را داریم.

*سید فرشاد سجادیان