گرانروی؛ عامل تعیین‌کننده روانکار

به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، گرانروی به ساختار سیال و نوع ارتباط مولکولی آن مربوط است و معمولا با افزایش دما، این فاکتور به سمت پایین سقوط می‌کند. همین خاصیت باعث می‌شود تا روغنی که فاقد کیفیت مناسب است، در دمای کاری بالا نتواند کیفیت خود را به حد لازم حفظ کند و در نتیجه روانکاری به خوبی انجام نشود. پس بهتر است تا روغن موتوری که استفاده می‌کنیم متناسب با نوع پیشرانه خودرو باشد و لزجت اعلام شده آن در همان محدوده‌ای باشد که کمپانی سازنده موتور پیشنهاد داده است. روغن‌های امروزی از نظر گرانروی، چند ویسکوزیته هستند که با افزودنی‌هایی که به آنها اضافه می‌شوند به این خاصیت می‌رسند و به اصطلاح چهار فصل می‌شوند. وقتی گرانروی روغنی به صورت 5w40 معرفی شده است، به این معنی خواهد بود که ویسکوزیته این روغن در سرد‌ترین حالت از 5 و در گرم‌ترین حالت از 40 تجاوز نمی‌کند. به این ترتیب اگر برای پیشرانه خودرویی که روغن 10w30 پیشنهاد شده است روغن گفته شده در بالا را بریزیم، این مشکل پیش خواهد آمد که در هوای سرد می‌تواند منجر به عدم جاری شدن روغن در تمام مجاری روانکاری در لحظات اولیه روشن شدن موتور شود و در هوای گرم نیز این روغن برای پیشرانه گفته شده زیادی روان خواهد بود که باز هم ممکن است منجر به بروز مشکلاتی مثل کاویتاسیون در مجاری روانکاری یا پاره شدن لایه‌های نازک روغن در حین کار آن شود. قابل ذکر است که حرف W موجود در طبقه‌بندی گرانروی از کلمه winter گرفته شده است که فقط اشاره به شرایط تست براساس دمای زمستانی بوده و به معنی روغن مناسب برای فصل سرد نیست!