محاصره نماینده امریکا توسط آسیایی‌ها

به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از صمت؛ به عبارتی برخی خودروها شاید از لحاظ عملکرد و فیزیک توانسته باشند در میان مصرف‌کنندگان جایی برای خود باز کنند اما به لحاظ طراحی بد و ظاهری ناهمگون در تاریخ صنعت خودرو ناپدید شوند. به هر حال قرار است، در این بخش 3 خودرویی مقایسه شود که هر 3 آنها در نگاه اول با هم برابرند. به عبارت دیگر طراحی پایه دیفرانسیل جلو همراه با آپشن محبوب سیستم انتقال قدرت AWD رینگ‌های 19 و 20 اینچی آلیاژی این خودروها، چهره‌ای تنومند به آنها بخشیده است. هیوندای سانتافه اسپرت با سیستم تعلیق جدید و تنظیم الکتریکی قدرت فرمان وارد میدان شده است تا در کنار هم‌قاره‌ای خود، نیسان مورانوی پلاتینیوم آخرین نسل کراس‌اورهای با تجربه، نسل دوم فورد اج اسپرت که موتور قدرتمندی زیر کاپوت دارد را محاصره کرده و به چالش بکشد.

فورد «اج» اسپرت AWD
فورد اِج که نسل نخست آن از سال 2007م وارد بازار شده است، برخلاف مورانو بخت و اقبال خوبی نداشته و بیشتر ضرر داشته تا سود و درحال‌حاضر نیز این رویه ادامه دارد.
فورد «اِج» با 3 موتور مختلف عرضه و سواری با آن همراه با 2 موتور 6 سیلندر 3/5 لیتری و 4سیلندر 2/0 لیتری اکوبوست به سواری اسپرتی تبدیل می‌شود. هرچند فورد در این مقایسه در رتبه سوم ایستاده، اما عملکرد موتور 6 سیلندر 2/7 لیتری اکوبوست این خودرو بسیار حیرت‌انگیز است. این موتور همان عملکرد استثنایی در فورد150‌-F را تکرار کرده و باعث شده که «اج» 2تنی تنها در 5/7 ثانیه از سرعت صفر به 96 کیلومتر بر ساعت برسد. این خودرو با چنین موتور قدرتمندی مصرف سوخت معقول 12/7 لیتر در شهر، 9/7 در جاده و 11/36 درحالت ترکیبی را ثبت کرده است.تغییرات به‌وجود آمده در این خودرو باعث شد تا اج، سواری اسپرتی داشته باشد، سخت‌تر شدن 10 درصدی فنرها نسبت به مدل پایه اج، سخت‌تر شدن 15درصدی میله‌های ضد چرخش و تیونینگ مناسب کمک فنرها مثال‌هایی از تغییرات سیستم تعلیق هستند. همان‌طور که انتظار می‌رفت، این خودرو نسبت به سانتافه اسپرت و مورانو، سواری خشک‌تری داشت اما این خودرو در جاده‌های صاف عملکرد انعطاف‌پذیری از خود نشان داده است. همچنین در دست اندازهای جاده هم کابین خودرو واقعا به لرزه می‌افتاد. با این حال نقطه قوت این خودرو موتور قدرتمند آن است و حداقل برای مشتاقان قدرت و سرعت نقطه اتکایی محسوب می‌شود. از برخی جهت‌ها این خودرو را رقیب پورشه ماکان S می‌دانند چرا که این خودرو توانست زمان 26/2 ثانیه‌ای برابر با ماکان S را در آزمون «فیگر ایت» ثبت کند.روکش‌های اسپرت از جنس چرم و جیر صندلی‌های این خودرو را پوشش داده و قابل تنظیم بودن پشتی صندلی همه‌چیز را راحت کرده است. دنده خودرو هم وجهه‌ای شیک دارد که ناخودآگاه شما را به یاد 150- F (بهترین تراک سال) می‌اندازد. البته استفاده از این دنده مشکل و جا زدن آن تا حدی مبهم است که برای انتخاب دنده عقب ممکن است چندین بار خودرو را در حالت خلاص قرار دهید. تعویض دنده بین D و S نیز می‌تواند به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای گیج‌کننده باشد، لحظاتی در رانندگی هم در شهر به‌وجود می‌آید که نسبت فرمان‌پذیری به چرخش از حالت طبیعی خارج می‌شود. بنابراین اِج 44 هزار دلاری عملکرد بسیار عجیبی دارد، چراکه از طرفی با سرعت بالا و سواری لذت بخش، خودرو مناسبی برای مشتریان کوپه‌ها و سدان‌های پر سرعت است اما از طرف دیگر از پس برخی کارهای ساده که یک خودرو انجام می‌دهد، برنمی‌آید.طراحی داخلی و کیفیت مواد به‌کار رفته در کابین این خودرو در کلاس بالایی قرار گرفته است اما استفاده از دکمه‌های کوچک در دوطرف کنسول وسط، بسیار عذاب‌آور است. صفحه نمایش وسط این خودرو هم نسبت به هیوندای و نیسان در سطح پایین‌تری قرار دارد. «کوین جرج»، مدیر بخش طراحی فورد «اِج» درباره طراحی بیرونی خودرو می‌گوید: ما نمی‌خواستیم محصول‌مان را از نو بسازیم، می‌خواستیم قطعات خوب را در کنار هم قرار دهیم.»اما از دیدگاه ما «اِج» طراحی عضلانی و مدرنی دارد که در این طراحی فورد حاضر نشده هیچ ریسکی را در قبال آن به جان بخرد. درنهایت این نسل از «اِج»، بهترین نسل تولید شده از سری این خودرو تا به حال است؛ فضای زیاد و گستره عملکرد این خودرو به‌ویژه در قسمت تعلیق و موتور 6 سیلندر قسمت‌های مورد علاقه ما بود. با این حال اگر پکیج کلی این خودرو هم مثل موتور آن منحصر به فرد بود، خودرو کاملی را پیش روی خود می‌دیدیم.

هیوندای سانتافه اسپرت آلتیمیت AWD
رانندگی با سانتافه اسپرت 2013 با کنترل درهم خودرو و فرمان‌پذیری نه‌چندان مناسب تجربه جالبی نبود؛ اما مدل 2015 این خودرو با ریزپردازنده 32 بایتی الکتریکی فرمان برای فرمان‌پذیری دقیق‌تر، طراحی دوباره جلو و عقب برای سختی جانبی بیشتر و هندسه تعلیق عقب بهبود یافته، نظر ما را به خود جلب کرد.نتیجه این تغییرات، عملکرد بهتر خودرو بود؛ اما این تغییرات باعث نشد که زمان ثبت شده در «مونت پالمر» کاهش یابد، چراکه این تغییرات بیشتر در زمینه ارتباط خودرو با راننده بود و تغییر بزرگی در اعداد و ارقام قدرت موتور حاصل نشده بود. نسل جدید این خودرو مثل مدل قبل این خودرو زمان 27/7 ثانیه را در آزمون «فیگر ایت» ثبت کرد و از لحظه تخته کردن پدال ترمز در سرعت 96 کیلومتر در ساعت تا رسیدن به توقف کامل نیز خودرو 37/19 متر روی آسفالت کشیده می‌شد که حالا در مدل 2015 تبدیل به 37/80 متر شده است. فرمان‌پذیری و رانندگی خودرو چه درگیر آن باشید یا نه، همچنان شما را به خود جذب می‌کند. موتور 4 سیلندر توربوشارژ با 265 اسب بخار نیرو برای شهر و جاده به‌نظر کافی است. این خودرو به خوبی نشان می‌دهد که هندلینگ و دینامیک عالی اولویت اصلی طراحی آن نبوده است.شاید این مسئله، ویژگی خوبی باشد اما به‌نظر ما این ویژگی ناامیدکننده است. مشتریان نسل فعلی و نسل پیشین سانتافه عملکرد رانندگی را در انتهای اولویت‌های خود قرار می‌دهند. ارزش و قیمت از اولویت‌های اصلی سانتافه است، به طوری که قیمت این خودرو نقطه قوت آن محسوب می‌شود. قیمت 38 هزار و370 دلاری این خودرو که امکانات زیادی هم دارد، 5هزار و585 دلار کمتر از مورانو و 6 هزار و490 دلار کمتر از «اج» است. مشتریان این خودرو با پرداخت کمتر از 40 هزار دلار صاحب خودرویی با فضایی بزرگ و ویژگی‌های زیادی می‌شوند؛ صندلی‌های راحت و بلند یکی از ویژگی‌های شاسی‌بلندها و کراس اورهاست که خریداران را برای خرید این خودروها تحریک می‌کند. آگاهی از قیمت خرید، دلیل اصلی خرید این خودرو است و خرید سانتافه که عملکردی مناسب و قابل قبول دارد، کاری معقول و منطقی است. با وجود موتور محدود شده خودرو، ثبت زمان 9/3 ثانیه صفر تا 96 کیلومتر بر ساعت زمان بدی نیست اما بیشتر از 2 کراس‌اور دیگر است. البته سانتافه دیفرانسیل جلو در 8/5 ثانیه به 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسد؛ سانتافه کمی از حالت اسپرت خارج شده اما این خودرو می‌تواند بیشتر از یک خودرو روزمره باشد. سانتافه با مصرف 11/94 لیتر در شهر، 8/88 لیتر در جاده و 10/55 لیتر بنزین به صورت ترکیبی در 100 کیلومتر از لحاظ مصرف در کنار مورانو قرار می‌گیرد. همچنین با 4 هزار و350 دلار دیگر و با پکیج آلتیمیت تمام آیتم‌های این خودرو فراهم می‌شود. صندلی‌های جلو و عقب گرم شونده، سنسورهای پارک، حافظه صندلی راننده و نمایشگر لمسی 8 اینچی ویژگی‌های این خودرو هستند. صندلی‌های این خودرو باوجود ساختار سفت، راحت هستند. کنترل ساده کنسول وسط، فضای زیری مناسب و دید مناسب شیشه‌های جلو کاملا دلپذیر است. کابین خودرو هم از نظر عایق بودن صدا، عملکرد خوبی داشت، به طوری‌که در آزمون تخت گاز تا 96 کیلومتر بر ساعت، صدای 20/7 «دسی بلی» توسط دستگاه درون کابین ثبت شد که 18 درصد پایین‌تر از مورانو و 23 درصد پایین‌تر از اج بود.

نشریه هیوندای درباره طراحی بیرونی این خودرو اعلام کرد که طراحی بیرونی سیال‌گونه خانواده کراس‌اور سانتافه با استناد به تاثیر حرکت سرکش طراحی کانسپت جدید استورم «اج» ساخته شده است. این طرح نشانگر تصویر دینامیک و قدرت طبیعت هنگام تشکیل توفان است. طراحان هیوندای با 3 میله 6 ضلعی در جلوپنجره، چراغ‌های LED جلو قوی، کمربند بالارونده، اسپویلر سقف و چراغ عقب‌های کمانی یک حرکت ثابت را به تصویر کشیدند.اما از دید ما باوجود محافظه کاری افراطی هیوندای، سانتافه طراحی مناسبی دارد که مشابه سایر کراس‌اورها است. جلوپنجره و خطوط روی بدنه، زیبایی خودرو را دوچندان کرده و باعث شده که در نگاه نخست این خودرو نسبت به و مورانو کوچکتر به نظر برسد.
بیشتر اوقات در خرید خودرو باید منطقی‌تر از چیزی باشیم که هستیم و اسیر احساسات این تجربه نشویم. سانتافه جدید نشان داد که می‌تواند انتخابی معقول و به جا باشد.

نیسان مورانو
در گام نخست طراحی بیرونی و ظاهر نسل سوم «مورانو» نگاه‌ها را به خود جلب می‌کند، عملکرد موتور خودرو درست پشت‌سر نسل پیشین آن قرار می‌گیرد اما نسل جدید با کیفیت بهتر، این قضیه را پشت‌سر می‌گذارد.این نخستین‌بار نیست که مورانو جایگاه نخست را از آن خود می‌کند، پیش‌تر «مورانو» در بررسی دیگر «موتورترند»، مورانو میتسوبیشی «اندیور» و تویوتا «هایلندر» را کنار زده و در آن بررسی هم جایگاه نخست را تصاحب کرده بود. مورانو با سواری راحت، کابین آرام و ویژگی‌های دیگر، مخلوط خوبی از همه چیز است که هم از لحاظ کاری مناسب است و هم از لحاظ تفریحی. این خودرو درست مثل نسل نخست در سال 2003م احساس خوب خودرویی اتوماتیک و هندلینگ عالی را به شما القا می‌کند و به طرز جالبی در جاده‌ها شناور می‌شود. این خودرو در پیچ‌ها کمی به مشکل برمی‌خورد و می‌لرزد اما این مشکل به هیچ عنوان کنترل خودرو را سخت نمی‌کند. جالب اینجا بود که حتی با سرعت بالا در پیچ و با ثبت زمان 27/8 ثانیه‌ای در آزمون «فیگر ایت» به مشکل بر نمی‌خوریم. بالا و پایین رفتن از جاده‌های «مونتن پالمر» در کالیفرنیای جنوبی، جایی که این 3 خودرو عملکرد خود را به نمایش گذاشتند، مکانی است که بعضی از خودروها را دچار دردسر می‌کند. با این حال مورانو مثل بیوک لاکراس 2012 یکی از بهترین خودروهای سریع سرگرم‌کننده در این جاده محسوب می‌شود. دینامیک این خودرو بسیار حیرت‌انگیز است و کنترل پایداری مناسب این خودرو گستره مانور آن را بالا می‌برد. این خودرو در مسابقات درگ «زاتا» بالانس خوبی دارد و با گیربکس CVT نیروی 260 اسب بخاری را به چرخ‌ها منتقل می‌کند. مورانو با موتوری 6 سیلندر تنها در 7/4 ثانیه از صفر به 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسد که البته این زمان در مورانو دیفرانسیل جلو به 7/0 ثانیه کاهش می‌یابد. فرمان هیدرولیکی این خودرو که به صورت الکتریکی کنترل می‌شود، با کمی تاخیر عمل می‌کند و باعث می‌شود فرمان سفت‌تر از آن چیزی که انتظار داشتیم، باشد.مورانو در میان رقبا، بهترین طراحی داخلی را دارد و سیستم مسیریابی آن با وجود صفحه نمایش بزرگ و گرافیک مناسب یکی از بهترین سیستم‌های مسیریابی است. صندلی‌های این خودرو بسیار راحت هستند، فضای پا هم بسیار بیشتر از دیگر خودروهاست، به‌طوری که شاید بتوان گفت، هیچ خودروسازی چنین محیطی را برای سرنشین فراهم نمی‌کند. بهترین راه برای مشتریان این خودروها، چک کردن حضوری خودروهاست. تمام این کراس‌اورها فضای بار بزرگی دارند و مورانو در مدل پلاتینیوم صندلی‌های تاشونده‌ای دارد که نسبت به دیگر کراس‌اورها چاق‌تر به نظر می‌رسد و از لحاظ فضای بار در جایگاه مقایسه، برتری نسبی دارد.«شیرو ناکامورا» مدیر خلاق و معاون مدیرعامل نیسان درباره طراحی بیرونی این خودرو اعلام کرد: «یکی از دلایل اصلی طراحی بیرونی و داخلی مورانوی جدید، بالا بردن تجربه راننده است که این امر در تضاد با سنگینی و بزرگی خودروهای سنتی اسپرت و کاربردی است. این طراحی ما را به سمت آیرودینامیک پیشرو و 3 عنصر کلیدی در طراحی‌های آینده هدایت کرد.» با طراحی جلو و عقب V شکل، چراغ‌های مختص نیسان و خطوط سقف شناور، از دید ما شجاعت نیسان و طراحی با اصالت‌اش قابل‌تحسین است اما جلو پنجره مشبک موسوم به نیش دندان، چراغ‌های عقب برجسته یا ستون C غیرضروری این خودرو چنگی به دل نمی‌زند.

جدا از مواد و قطعات عجیب به‌کار رفته در کابین، طراحی داخلی خودرو بسیار مناسب است و نیسان تلاش کرده تا ظاهر بهتر و مواد مرغوب‌تری را در کنار هم قرار دهد. در طراحی مورانو، دید خودرو با ستون A ضخیم و ستون B و ستون C عجیب، فدای طراحی خودرو شده است؛ اما با پرداخت 43 هزار و 955 دلار، مورانو با پکیج فناوری (شامل کروزکنترل تطبیقی، هشدار برخورد جلو با ترمز خودکار و سانروف پانوراما) همراه با سیستم انتقال قدرت AWD و مصرف سوخت 11/59 لیتر در شهر، 8/78 لیتر در جاده و 10/32 لیتر بنزین در حالت ترکیبی در 100 کیلومتر با تمام کاستی‌ها در صدر این مقایسه قرار گیرد. به این ترتیب خودروسازان آسیایی یعنی نیسان مورانو و هیوندای سانتافه به ترتیب برندگان این مقایسه بودند و رقیب‌شان فورد اج را در این آزمون جا گذاشتند.