به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از ایران جیب؛ به‌هرحال... از شکیل بودن می‌گفتیم، «اچ‌آرـوی» به معنی واقعی کلمه زیبا است. از شکل شاسی‌بلند-کوپه با خطوط محکم و خشن و دسته‌های پنهان در روی درهای عقب آن خوشم می‌آید که آن را شبیه به خودروهای سه دره می‌کند. دلیل [عملی] چندانی برای این نوع دستگیره وجود ندارد و استفاده از آن‌ها قدری بد دست است اما به زیبایی اتومبیل می‌افزاید. سپر مشبک این خودرو به رنگ بدنه آن است که درواقع تنها در نوع قرمز آن به‌خاطر درخشان بودن این رنگ توجه را به خود جلب می‌کند.    

داخل این خودرو نیز زیبا و مرتب و منظم و دارای یک مانیتور 15 سانتی‌متری و سایر ابزار و وسایلی باکیفیت بالا است که حس دلپذیر لمس آن معمولا در اتومبیل‌های هوندا وجود دارد. کیفیت بالا از سر و روی آن می‌بارد. هرچند خودروهای هوندا هرگز به جایگاهی «اعلا» نرسیده است، اما تولیدات این شرکت از برخی از رقبای آلمانی‌اش قابل‌اتکاتر و بادوام‌تر بوده است.‌ چیزی نیست که برایش آه بکشید، اما هیچ عیبی هم در آن نمی‌بینید.

خصوصیات
هوندا اچ‌آر- وی

قیمت: 32 هزار و 210 پوند (نوع امتحان شده؛ از 29 هزار و 760 پوند شروع می‌شود)

ظرفیت موتور: 1.5 لیتر بنزین 3- سیلندر + موتورهای برقی، 1- اس پی خودکار

قدرت موتور (پی اس@ آر پی‌ام) [دور موتور در دقیقه]: 131@6400

حداکثر سرعت: 160 کیلومتر

شتاب (در ثانیه): 10.6

مصرف (کیلومتر در ساعت): 63.4

میزان تولید گاز دی‌اکسید کربن (بر اساس مقررات جدید اروپا، 122 گرم در هر کیلومتر)

هوشمندانه‌ترین قسمت این اتومبیل زیر کاپوت و جای پایی آن است که مهندسان هوندا توانایی خود را نشان داده‌اند. اصل اولیه خودروهای هیبریدی ناقص است و در دنیای اتومبیل‌های برقی با کارکرد 320 تا 480 کیلومتر [با هر شارژ]، و نیز با توجه به قیمت بالای اچ آر-وی - مثل آن مدل 32 هزار و 210 پوندی که امتحان کردم - درواقع منسوخ شده‌اند؛ اما باوجوداین، هوندا توانایی‌های این هیبرید را با چند شیوه مبتکرانه به حداکثر رسانده است. هرچه باشد، هوندا همانند کمپانی تویوتا، پیش‌کسوت خودروهای هیبرید در 25 سال گذشته بوده است. برای نمونه، این هوندا دارای دو موتوربرقی است که به‌طور مستقل از یکدیگر برای تکمیل واحد بنزینی 1.5 لیتری خودرو کار می‌کنند که عمدتا برای سرعت‌های بالاتر در نظر گرفته شده است.

در سرعت‌های پائین‌تر، باتری‌ها و موتوربرقی بدون عملکرد مشترک با موتور بنزینی، مستقیما خودرو را می‌رانند که تنها خاص سیستم هوندا است (به آن آی ام ای – یا سیستم کمکی ادغام شده موتور اطلاق می‌شود). این خودرو همانند سایر موتورهای هیبرید احتراق داخلی، برای تولید نیرو از یک «سیکل اتکینسون» استفاده می‌کند که از نظر سوخت مقرون‌به‌صرفه اما نیروی راننده آن کمتر است. درنتیجه این خودرو در سرعت و دنده بالا [که موتور به نیروی کمتری نیاز دارد] خوب عمل می‌کند. باتری‌های لیتیوم یونی این خودرو چسبیده به هم قرار گرفته است که با نوعی سیستم آبی خنک می‌شود. حتما متوجه شده‌اید که لپ‌تاپ یا تلفن هوشمندتان می‌توانند داغ شوند. این اتومبیل حتی دارای سیستم بالارونده از سربالایی است که هرچند محور- جلو است، اما می‌تواند در جاده‌های خاکی و دشوار هم برود.

تنها عیب در فناوری عالی این خودرو گیربکس خودکار آن است که قدری پر سروصدا و در مقایسه با گیربکس خودکار «مبدل گشتاور» که در خودروهای سنتی بنزینی به‌کار می‌رود، بد دست است؛ اما تا هنگامی‌که با الهام از آرمان [محیط‌زیست] سبزتر، اچ آر-وی را با ملایمت برانید، آرام و نرم است.

حقیقتا نمی‌توانم بگویم این هوندا در مقایسه با مدل «جاز» که خصوصیات مشترک بسیاری با آن دارد، جهشی چشمگیر به‌سوی جلو است. این خودرو تنها به خاطر بالاتر بودن صندلی آن حدود 10 هزار پوند بیشتر برایتان تمام می‌شود (و تفاوت چندانی هم میان فضای کابین و ظرفیت صندوق عقب آن نیست – هم مدل جاز و هم اچ آر-وی قابلیت انعطاف بسیاری دارند). درعین‌حال باید آن را در حداکثر سرعت اچ‌آر-وی یعنی حدود 65 تا 80 کیلومتر برانید تا از مهندسی نرم‌افزار، سیستم برقی و مکانیکی آن بهره ببرید. تنها تعداد اندکی از مردم از داشتن یک خودروی هوندا احساس پشیمانی می‌کنند، اما مطمئن نیستم که هوندای اچ آر- وی گزینه خوبی برای همگان باشد.