عصر خودرو: آلمان‌ها پس از جنگ جهانی دوم بخش زیادی از هنر، علم و تجربه صنعتی خود را نیز در کنار نتیجه جنگ به متفقین واگذار کردند. در صنعت خودرو نیز فردیناند پورشه به فرانسوی‌ها رسید و رنو از وی به نحو احسن استفاده کرد؛ با این حال یکی از داستان‌های جالبی که کمتر کسی در مورد آن شنیده است، داستان دزدی محترمانه از بامو است.
به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، در این مطلب به بررسی سالهای اول برند بریستول و فریزر-نش و ارتباط آنها با بامو جنگ جهانی دوم و همچنین ایران می‌پردازیم.
ملغمه ایتالیایی-انگلیسی با دزدی از آلمان‌ها
فریزر- نش در سال 1922 آغاز به کار کرد. این برند انگلیسی بعدها نماینده رسمی برند بامو شد و در کنار تولید محصولات اسپرت خود، به واردات و خدمت‌رسانی به محصولات کمپانی مشهور باواریایی نیز پرداخت. این برند در سالهای قبل از جنگ به طور مقطعی در مسابقات نیز خوش درخشید و توانست یکی از نام‌های شناخته‌شده بریتانیا در جهان خودرو شود. با این حال جنگ جهانی دوم بسیاری از معادلات را در جهان برهم زد. آلمان و انگلستان دشمنان خونی یکدیگر شدند و دیگر خبری از واردات محصولات باواریایی به انگلستان نبود؛ با این حال فریزر-نش به عنوان خواهرخوانده نیمه رسمی بامو بخشی از تکنولوژی و ظرافت‌های طراحی آن را مورد استفاده قرار داد تا در سالهای پس از جنگ براساس محصولات آن زمان بامو همانند 327 و 328 خودروهایی جدید راهی بازار و مسابقات کند. براساس تجربیات بامو از مدل جاودانه 328، فریزر-نش و همکار جدیدش یعنی کمپانی بریستول انگلستان (برخاسته از کمپانی هواپیماسازی بریستول انگلستان) سری جدیدی از خودروهای سبک را طراحی کرد. محصولات بریستول با نام‌های 400 و بعدها 401 روانه بازار شدند و محصولات فریزر-نش نیز با نام‌هایی گوناگون و پسوندهای متنوع عرضه شدند. فریزر-نش‌ها در مسابقاتی همانند تارگا فلوریو و لمانز توانستند درخششی خیره‌کننده داشته باشند. همین درخشش در کنار کپی‌کاری بی چون و چرای فریزر-نش و بریستول (چه ظاهر و چه باطن خودرو) سبب شد تا بامو به طور رسمی از سوءاستفاده بریتانیایی‌ها از لیسانس قبل جنگ همکاری با بامو شکایت کنند. با این حال فریزر-نش تا سال 1957 به تولید خودروهایی بر اساس شاسی و حتی پیشرانه بامو ادامه داد و با پورشه نیز به طور مقطعی همکاری کرد. بریستول اما در دهه 60 رفته‌رفته ظاهر خودروهایش را تغییر داد و دیگر از اساس آلمانی خود فاصله گرفت. امروزه فریزر-نش به طور مقطعی به گسترش خودروهای اسپرت پاک و سبز مشغل شده است.
بامو انگلیسی در دست شاه مخلوع ایران
در نمایشگاه ژنو سال 1948، فریزر-نش و بریستول در غرفه اختصاصی خود مدلهای جدید خود را رونمایی کردند که در این میان بریستول 401 کوپه و یک فریزر-نش اسپایدر بیش از دیگران جذاب بودند. فریزر-نش اسپایدر سفیدرنگ به شماره شاسی 421 سری E2 و شماره موتور 1056 از بدنه‌ای به سبک بارچتا و کار استودیو مشهور تورینگ میلان بهره می‌برد.
این خودرو به مدد وزن سبک و طراحی آیرودینامیک و سود جستن از ایده‌های خلاقانه فنی بامو 328، با 120 اسب بخار حداکثر سرعتی در حدود 190 کیلومتر در ساعت داشت. تنها چند هفته پس از به نمایش درآمدن این خودرو اما شاه مخلوع ایران آن را خریداری کرده، به ایران آورد. پس از این اما سرنوشت خودرو در هاله‌ای از ابهام است و به احتمال زیاد این فریزر-نش به سرعت از چشم شاه مخلوع افتاده است. با این حال با توجه به مستندات کلوپ رسمی بریستول، این خودرو هنوز هم در ایران در گوشه‌ای گم شده است. متاسفانه هیچ تصویر و یا سندی دال بر وجود این خودرو در ایران در دست نیست.
