به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از دنیای اقتصاد،  در کلاس خانوادگی‌ها Eکلاس، سری5 و اِی5 سه هماورد هستند. در کلاس اسپرت‌های سایز متوسط Cکلاس، سری3 و اِی4 را می‌بینیم. دست آخر در کوچک‌ترین اسپرت‌های شرکت را می‌بینیم که مقابل هم صف‌آرایی کرده‌اند. اینها تنها سه خودروی مینی‌سایز نیستند. این سه پرچمدار جسورترین هاچ‌بک‌های دنیا هستند؛ یعنی حتی نامدارانی چون فورد فوکوس، شورولت کروز و هوندا فیت هم یارای تقابل با آنها را ندارند. تازه این یک روی ماجراست. بخش موتوراسپرت هر سه شرکت یعنی ای‌ام‌جی، ام‌پاور و اس لاین تا جایی‌که توانسته‌اند آنها را نزدیک به یک ابرخودرو بالا کشیده‌اند. این تست جاده‌ای، بهترین بهانه برای محک مهندسی است. اینکه چطور می‌شود پیشرانه‌های پرقدرت را درون سینه‌ای کوچک پیوند زد. اینکه چطور می‌شود ها‌چ‌بک‌های ریزاندام را مانند یک سوپراسپرت مسابقه‌ای توانمند کرد.

آئودی S3: هاچ‌بک یعنی این

هنوز مالکیت فولکس بر آئودی نهایی نشده بود و هنوز این غول آلمانی 55/ 99 درصد از سهام ارباب حلقه‌ها را نخریده بود که آئودی به‌عنوان یکی از مطرح‌ترین اسپرت‌سازان آلمان دست به تولید هاچ‌بکی به اسم 3A زد. خودرویی که در دوران شراکت با فولکس تولید شد. به ‌طوری که بخشی از زیرساخت آن با گلف یکی از آب درآمد. نسخه‌های اولیه 3 درب‌ها 5 درب‌های در ظاهر ساده‌ای بودند که همیشه به‌خاطر استفاده از آن پیشرانه 1.8 لیتری توربو مورد توجه قرار می‌گرفتند. آئودی در همان نسل اول بود که راهش را از بقیه جدا کرد. دو سه سالی از عرضه نسخه استاندارد نسل اول نگذشته بود که ویرایش اسپرت‌‌تر یعنی S Line‌ نیز وارد بازی شد. نمونه‌ای با پیشرانه 1.8 لیتری توربو به قدرت 207 اسب‌بخار با سیستم انتقال قدرت 2 محور کواترو. رینگ‌های 17 اینچی، صندلی‌های ریس ریکارو چراغ‌های زنون آن هم در اواخر دهه 90 میلادی برای این خودرو تبدیل به یک موهبت شدند. آئودی با همین موفقیت در سال 2003 نسل دوم را معرفی کرد. نسخه‌ای که به لحاظ کیفی به طرز چشم‌گیری بهتر شده بود. حالا بروکسل نیز به خط تولید آلمان اضافه شد. باز هم نسخه اس3 در این نسل غوغا کرد. یکی از عالی‌ترین پیشرانه‌های 2 لیتری که 265 اسب‌بخار نیرو تولید می‌کرد. این خودرو تا پایان عمرش مدام به‌خاطر ایراد ایمنی که در تصادف با عابران ایجاد می‌کرد، مورد سرزنش منتقدان قرار می‌گرفت. سرانجام سومین نسل از این آئودی‌ها در سال 2012 آمد. خودرویی که آن را یک A7 کوچک‌شده قلمداد می‌کردند. واقعا هم همین‌طور بود. این هاچ‌بک ریزاندام مانند برادر فوق‌لوکس خود بسیار پرآپشن و تجملی بود. جدیدترین ویرایش نسخهS3 برگرفته از خواص اسپرت رویایی شرکت یعنی آر8 تولید شده است.

مرسدس‌بنز A45 AMG: نهایت Aکلاس

کلاس A را یادتان می‌آید؟ همان هاچ‌بک‌های واقعا زشتی که لقب کوچک‌ترین عضو خانواده بزرگ مرسدس‌بنز را یدک می‌کشید. باورتان می‌شود همان خودروی بحث‌برانگیز حالا به چنین سعادتی دست پیدا کرده باشد؟ در حقیقت بنزی‌ها از سال 97 تا پایان سال 2011 طی دو نسل خیلی تلاش کردند تا بتوانند راهی برای تغییرات اساسی در این خودرو پیدا کنند. خودرویی که طی 15 سال با اینکه برند معروف و قیمت پایینی داشت، ولی با تیراژ یک میلیونی‌اش چندان چنگی به دل نمی‌زد. تا اینکه در نمایشگاه ژنو سال 2012 از سومین نسل Aکلاس پرده‌برداری شد. با حفظ همان ابعاد قبلی حالا شاهد یکی از مدرن‌ترین هاچ‌بک‌های 5 درب بنز بودیم. با چهره‌ای هم‌زبان با Cکلاس. اما شرکت دیگر نمی‌خواست نسل جدید مانند نمونه‌های قبلی سرخورده و دست‌پایین باشد. به همین دلیل یک سال بعد از عرضه نسخه استاندارد، سریع سراغ بخش ای‌ام‌جی رفت و A45‌ را روی همان پلت‌فرم خلق کرد. عضو کوچک خانواده، حالا مانند برادران بزرگ‌ترش، اسپرت و جوان‌گرا شده بود. دیگر نمی‌شد روی آن، آپشن‌های معمولی و مکانیزم‌های ساده را مشاهده کرد. A45‌ آمده بود تا جعبه‌دنده مدرن و سیستم تعلیق حرفه‌ای‌اش رقیبی برای مسابقه‌ای‌های بازار باشد. در حقیقت شرکت با این خودرو نه‌تنها سبک جدید طراحی‌اش را عیان کرد بلکه با وسواس بسیار ریسک بزرگ تغییر رویکرد را به جان خرید و البته به‌خوبی هم جوابش را گرفت تا جایی‌که نسخه پایه این خودرو با یک قلب 1.6 لیتری توربو می‌توانست 120 اسب‌بخار نیرو تولید کند. در حال حاضر علاوه‌بر آلمان، این خودرو در مجارستان، فنلاند و خط تولید نیسان در مکزیک نیز ساخته می‌شود. درباره مورد آخر باید به این نکته اشاره کرد که مرسدس‌‌بنز برای توسعه پیشرانه‌های Aکلاس جدید همکاری‌هایی را با رنوی فرانسه استارت زد. خود رنو نیز چندی است که با نیسان ژاپن ادغام شده بود.

ب‌‌ام‌و M135i: فندق ام‌پاور

از سال 2004 به این‌سو با فراگیر شدن تب اسپرت‌های سایز کوچک در دنیا، سلطان باواریا نیز به فکر عرضه یک مدل جدید افتاد. این خودرو سری 1 نام گرفت؛ یک هاچ‌بک بسیار ساده 5 درب که شرکت تا آن روز پلت‌فرم مستقلی برای آن در نظر نگرفته بود. شاید عجیب باشد، ولی سری یک‌های اولیه روی پلت‌فرم تغییر شکل یافته سری 3 تیپ E90 ساخته شده بودند. اما محصول جدید زیادی کوچک بود. در حقیقت اصلا فضایی برای قسمت بار و یا تغییر جهت صندلی‌ها تعبیه نشده بود. به همین دلیل در 2007 شرکت نسخه 2 درب صندوق‌دار سری یک را نیز عرضه کرد. همان سال برای بهتر کردن بازار آن، ویرایش روباز با سقف جمع‌شونده را نیز راهی خیابان کرد. اما ب‌ام‌و فوق یک مشکل عجیب داشت و آن این بود که اصلا در دل مشتریان جای نمی‌گرفت. مهندسان بی‌آنکه وقف و هزینه دیگری را روی این پروژه تلف کنند، سریعا سراغ نسل دوم در سال 2011 رفتند. حالا اوضاع کمی برایش بهتر شده بود. چهره‌ای قابل‌قبول‌تر و مشخصات فنی‌ که برای اولین‌بار جوان‌ترها را نیز تحریک می‌کرد. ورود بخش ام‌پاور به این خودرو، آب پاکی را روی دست رقبا ریخت. حالا سری یک می‌توانست با پیشرانه، جعبه‌دنده، سیستم تعلیق و دو دیفرانسیل به جنگ سوپراسپرت‌های بزرگ‌تر از خودش برود. با تثبیت جایگاه این هاچ‌بک، باواریایی‌ها در 2015 یک فیس‌لیفت زیبا از آن را رونمایی کردند. خودرویی که از نظر طراحی چیزی شبیه به سری 5 گرن‌توریزمو از آب درآمده بود. از نظر آپشن نیز چیزی برای مشتری کم نگذاشته بود. البته از نظر فنی نیز با حضور ویرایش منحصر‌به‌فرد ام135 به راحتی تبدیل به کابوس فولکس‌واگن گلف R شد.

رو در روی هم

باید دید ب‌ام‌و به‌عنوان پرچم‌دار جوان‌گرایی در خودروسازان آلمانی در مقابل مرسدس‌بنزی که ادعای بالاترین سطح مهندسی را دارد و همچنین برابر آئودی که خود را استاد اسپرت‌سازی می‌داند، چه عملکردی از خود به نمایش می‌گذارد. باواریایی‌ها هاچ‌بک سایز کوچک خود را به یک قلب 3 لیتری شش سیلندر خطی مجهز کرده‌اند. این موتور بلوک کوچک می‌تواند335 اسب‌بخار نیرو را در 5500 دور در دقیقه و 500 نیوتن‌متر گشتاور را در 4500 دور در دقیقه فراهم کند. بازده پیشرانه فوق 7/ 111 اسب‌بخار قدرت و 7/ 166 نیوتن‌متر گشتاور به ازای هر لیتر از حجم موتور است. البته سیلندرهای 82 میلی‌متری که هر یک 6/ 499 سی‌سی حجم دارند باعث ثبت ضریب تراکم 11 بر یک شده‌اند. در مقابل اشتوتگارتی‌ها سراغ همان ساختار دوست‌‌داشتنی 2 لیتری توربوشارژ رفته‌اند. موتوری که البته در بخش‌هایی از آن از تیم فرمولاوان رنو نیز کمک گرفته شده است. خروجی این پیشرانه 355 اسب‌بخار در 6000 دور در دقیقه و گشتاورش 450 نیوتن‌متر در 5000 دور در دقیقه است. با توجه به حجم پایین این موتور، بازده 3/ 178 اسب‌بخاری و 226 نیوتن‌متری به ازای هر لیتر از حجم موتور عالی است. این خودرو با سیلندرهای 83 میلی‌متری و ظرفیت 7/ 497 سی‌سی به ضریب تراکم 6/ 8 بر یک دست پیدا کرده است.

آئودی حد وسط را گرفته و با انتخاب پیشرانه‌های 5/ 2 لیتری 5 سیلندر خطی توربو، سنت موتورهای پیچیده‌ خود را حفظ کرده است. ارباب حلقه‌ها توانسته 362 اسب‌بخار نیرو را در 6800 دور در دقیقه و 465 نیوتن‌متر گشتاور را در 5550 دور در دقیقه فراهم کند؛ این یعنی هر یک لیتر از حجم موتورش 146 اسب‌بخار نیرو و 5/ 187 نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند. با اینکه سیلندرهای 5/ 82 میلی‌متری‌اش گنجایش بیش از 496 سی‌سی سوخت را ندارند اما ضریب تراکم آن همان 10 بر یک را نشان می‌دهد. اگر می‌گوییم این سه خودرو کوچک‌ترین اسپرت‌های دنیای هاچ‌بک‌ها هستند، بی‌دلیل نیست. ام135 طول، عرض و ارتفاعی معادل 4324، 1765 و 1411 میلی‌متر دارد. ابعاد ای45 نیز به ترتیب 4359، 1780 و 1417 میلی‌متر شده است. دست آخر اس3 را می‌بینیم که ابعادی معادل 4343، 1800 و 1411 میلی‌متر پیدا کرده است. این یعنی طول هیچ‌کدام حتی به 5/ 4 متر نیز نمی‌رسد. فضای قسمت بار در آئودی با 289 لیتر تقریبا هیچ‌ است. مرسدس کمی اوضاعش بهتر است و برای اسباب و اثاثیه مسافران 341 لیتر فضا در نظر گرفته است. طراحی ب‌ام‌و از همه بهتر از آب درآمده و با فراهم کردن فضایی معادل 360 لیتر بالاترین حجم را به خود اختصاص داده است. از نظر وزنی اوضاع ب‌ام‌و از همه بدتر است؛ چراکه با وزن 1615 میلی‌متری‌اش نتوانسته نسبت قدرت به وزنش را به بهتر از 4/ 207 اسب‌بخار به ازای هر تن برساند. در مقابل آئودی با وزن 1595 کیلوگرمی‌اش نسبت 9/ 226 اسب‌بخار به ازای هر تن را ثبت کرده است.

در آخر مرسدس‌بنز با بهترین رکورد یعنی وزن 1555 کیلوگرمی،‌ نسبت قدرت به وزن 3/ 228 را ثبت کرده است. با توجه به اینکه بخش اسپرت‌سازی هر شرکت به صورت مستقل پشت این خودروها قرار دارند، پس باید مطمئن بود که حتی رینگ و لاستیک‌ آنها نیز اسپرت است. ب‌ام‌و سراغ لاستیک‌های 40/ 225 میلی‌متری در جلو و 35/ 245 میلی‌متری در عقب رفته است. هر دو جفت لاستیک‌ها 18 اینچی هستند. مرسدس‌ ترجیح داده که از چهار حلقه لاستیک 40/ 235 میلی‌متری 18 اینچی استفاده کند و آئودی نیز از تایرهای 235.35 میلی‌متری 19 اینچی بهره گرفته است. در مورد مصرف سوخت، شاید خیال ام135 از همه راحت‌تر باشد؛ چراکه با حجم باک 52 لیتری و مصرف 4/ 7 لیتر در هر 100 کیلومتر، اوضاعی عالی دارد. مرسدس‌ نیز با یک باک 56 لیتری مصرف میانگینی معادل 3/ 8 لیتر در هر 100 کیلومتر دارد. آئودی با انتخاب یک باک 55 لیتری فکر مصرف سوخت 3/ 8 لیتری‌اش را نکرده است. در قسمت شتاب و سرعت ابتدا اجازه بدهید به این نکته اشاره کنیم که هر سه خودرو از سیستم 4WD اختراعی خودشان استفاده می‌کنند؛ یعنی ب‌ام‌و ایکس‌درایو، مرسدس‌بنز 4ماتیک و آئودی کواترو را آورده است.

در این لیست تنها ای45 است که سراغ جعبه‌دنده 7 سرعته اتوماتیک رفته. در حالی‌که اس3 و ام135 هر دو مجهز به گیربکس‌های 8 سرعته هستند. روی کاغذ به نظر می‌رسد که آئودی در شتاب اولیه دو رقیب دیگر را قلع و قمع کند ولی جالب این است که شتاب صفر تا صد او و ب‌ا‌م‌و 4/ 4 ثانیه و شتاب صفر تا صد مرسدس‌ با کمترین میزان حجم موتور 3/ 4 ثانیه است. در شتاب صفر تا 160 حالا آئودی و مرسدس با هم به یک رکورد 2/ 10 ثانیه‌ای دست پیدا می‌کنند و ب‌ا‌م‌و ناگهان با رکورد 7/ 10 ثانیه عقب می‌ماند. در سرعت‌های بالاتر تازه آئودی خودی نشان می‌دهد. شتاب صفر تا 200 کیلومتر در ساعت این خودرو 17 ثانیه، همین شتاب برای ب‌ام‌و و مرسدس به ترتیب 6/ 18 و 4/ 17 میلی‌متر شده است. دست آخر در شتاب صفر تا 250 باز هم آئودی فاصله‌اش را با دو رقیب بیشتر می‌کند و عدد 5/ 35 ثانیه را ثبت می‌کند. مرسدس‌ به عدد 5/ 37 ثانیه رسیده و ب‌ام‌و با اختلافی فاحش 7/ 46 ثانیه را ثبت کرد. در شتاب 400 متر هر سه از نظر ثانیه یکی هستند ولی در دهم ثانیه به اختلاف می‌افتند. ای45 این مسیر را 5/ 12 ثانیه‌ای با سرعت 177 کیلومتر در ساعت می‌پیماید. آئودی مسیر فوق را 6/ 12 ثانیه‌ای با همین سرعت طی می‌کند. سرانجام ب‌ا‌م‌و را می‌بینیم که 400 متر را در 7/ 12 ثانیه با سرعت 171 کیلومتر در ساعت تکمیل می‌کند. دست‌آخر رکوردهای سرعت نهایی هم در نوع خود جالب توجه است. طبیعتا آئودی با حجم موتور و قدرت بالاتر بیشترین سرعت را ثبت کرد و با 278 کیلومتر در ساعت به مقام اول رسید، اما اینکه ب‌ام‌و و مرسدس توانستند هر دو به رکورد 275 کیلومتر در ساعت برسند عجیب است.