عصر خودرو- امروز دیگر حجم موتور، فاکتوری برای سنجیدن عیار یک‌هایپرکار نیست؛ Mercedes-AMG Project One که ستاره بی چون و چرای نمایشگاه خودرو فرانکفورت ۲۰۱۷ بود، در حالی سریع تر از بوگاتی شیرون، یعنی در شش ثانیه از ۰ تا ۲۰۰ کیلومتر در ساعت سرعت می‌گیرد که حجم موتور آن، روی کاغذ، تنها ۱.۶ لیتر است.
به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، برای بازتعریف معیار‌های مرسوم در قلمرو ابرخودروها، Project One فناوریهای فرمولا وان را به دنیای خارج از پیست آورده که بارز‌ترین آنها نیز پیشرانه متشکل از موتور V6 توربو 1.6 لیتری خودرو فورمولا وان Mercedes-AMG یعنی W08 EQ Power+ است.
در Mercedes-AMGهای فورمولا وان، یک موتور الکتریکی 161 اسبی موسوم به MGU-K به میل‌لنگ موتور V6 متصل است و جدای از آن، یک موتور الکتریکی دیگر، موسوم به MGU-H با 107 اسب‌بخار قدرت نیز برای توربوچارجر حجیم آن بکار رفته که در کنار کمک به حذف پدیده تاخیر توربوچارجر، از جریان خروجی اگزوز برای شارژ باتری استفاده می‌کند. این پیکربندی، تنها محرک چرخ‌های عقب است اما در Project One، دو موتور الکتریکی 161 اسب‌بخاری نیز به این پیکربندی اضافه شده اند که بصورت مُجزا، مُحرک محور جلو هستند و نه تنها قابلیت ذخیره انرژی حاصل از ترمز و کاهش شتاب را دارند، بلکه به لطف کنترل جداگانه بر روی هر یک از چرخ‌های جلو، امکان توزیع گشتاور متغیر برای ارتقاء فرمان‌پذیری در پیچ‌ها را نیز فراهم می‌کنند. پیشتیبان این موتورهای الکتریکی، همان مجموعه باتری‌های لیتیم-یون و سیستم برق 800 ولت خودروهای فرمولا است، البته در پکیجی بزرگتر. خروجی این مجموعه پیچیده، 1.000 اسب‌بخار قدرت است که در کنار 0 تا 200 شش ثانیه و امکان پیمایش حداکثر 24 کیلومتر در حالت تمام‌الکتریکی، توان دستیابی به حداکثر سرعت 350 کیلومتر در ساعت را به Project One می‌دهد.
بخش دیگر افسون مهندسی‌هایپرکار Mercedes-AMG را باید در شاسی و طراحی هدفمند آن جستجو کرد. انتقال قدرت در Project One بر عهده گیربکس 8 سرعته ترتیبی ساخت Xtrac است که در کنار مکانیزم اتوماتیک، امکان تعویض دنده با اهرم‌های پشت فرمان را هم می‌دهد. فنربندی از اجزای برگرفته از فرمولا وان تشکیل یافته و در دل چرخ‌های آلومینیومی 19/20 اینچ که دارای دیواره بادخور فیبرکربنی هستند و با تایر‌های سفارشی Michelin Pilot Sport Cup 2 پوشش یافته اند، دیسک‌های ترمز کربن سرامیک جا شده اند. همچون خودروهای مسابقه ای، موتور و گیربکس در Project One به عنوان یک عنصر ساختاری و پشتیبان سیستم تعلیق عقب کار می‌کنند. طراحی بدنه هم اگرچه در نگاه اول، آنطور که انتظار می‌رفت خیره‌کننده و متمایز نیست اما سطوح فیبرکربنی آن، از فُرم پوزه A-شکل و تیغه‌های باله مانند در طرفین بدنه گرفته تا بال عقب مخفی دو مرحله ای و هواکش روی سقف برگرفته از فرمولا وان (که به سبکی مهیج، فرم تیغه ای شبیه به بال کوسه به خود می‌گیرد)، کاملا در جهت هدایت بهینه جریان هوا و در نتیجه آن، ارتقاء توان عملکردی فرم گرفته اند.
طبیعی است که با چنین خصوصیاتی، کابین دو سرنشین Project One فاقد هرگونه امکانات، و زرق و برق اضافی است و در عوض، با یک طراحی مینیمال، فیبرکربن عُریان سطوح داخلی، صندلی‌های گود رفته ثابت و به ظاهر یکپارچه با ساختار داخلی اتاق، و فرمان مستطیل شکل برگرفته از خودروهای فرمولاوان، تنها یک هدف دارد و آن هم معطوف ساختن تمرکز راننده بر برانندگی است. تولید Project One از نیمه دوم 2019، با تیراژی محدود به تنها 275 دستگاه آغاز خواهد شد. البته تمامی این 275 دستگاه، پیش از رونمایی رسمی، با قیمتی در محدوده 2.7 میلیون دلار پیش‌فروش شده اند.
گردآوری و نوشته: مجید رقیبی
