عصر خودرو: در این مطلب ۲ موتورسیکلت ساخته کشور نامدار و مشهور در زمینه ساخت موتورسیکلت یعنی ژاپن را به مهمانی دعوت کرده‌ایم؛ موتورسیکلت‌هایی که برای رقابت و فروش بیشتر در بازارهای جهانی پا به پای یکدیگر تلاش خود را می‌کنند تا بهترین عملکرد را درون پیست به نمایش بگذارند. موتورسیکلتهای انتخابی ما در کلاس کراس قرار دارند و به قولی شمشیرها را برای نبرد از رو بسته‌اند.
به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، برای آشنایی بیشتر با این کلاس کافی است بدانید، از نصب هر‌گونه چراغ، جک و ... روی موتورسیکلتها دریغ شده تا با وزن کمتر چابکی بیشتری را در اختیار راننده قرار بدهند. ضیافت ما با 2 مدل بسیار پرطرفدار یاماها و هوندا بر‌پا شده است و میزبان مدل‌هایی چون YZ و CRF در حجم 250 سی‌سی هستیم. موتورکراس‌های انتخابی ما گر چه در حجم 250 سی‌سی قرار دارند و با قیمت‌هایی بسیار نزدیک به هم در بازار خرید و فروش می‌شوند، اما تفاوت‌های بسیار اساسی این دو موتورسیکلت را از هم متمایز کرده که در ادامه به تفصیل به معرفی این دو خواهیم پرداخت، با ما همراه باشید.
کوتاه از تاریخچه این دو موتورسیکلت
از پیشینه هوندا آغاز می‌کنیم. سری CRF برای اولین‌بار در سال 2000 میلادی و به عنوان جانشین بر‌حق سری XR معرفی شد. با تغییر رویکرد هوندا برای جانشینی موتوکراس فول‌سایز خود، نسل جدید موتورسیکلتهای کراس چهار‌زمانه در آن موقع به پیست‌های جهان وارد شد. این مدل بعدها آنقدر معروف شد که نمونه‌های مختلفی از حجم 149 سی‌سی تا 449 سی‌سی در بازار قابل خریداری بودند و نمونه‌های خیابانی آنها نیز بسیار زود در دسترس مشتری‌ها قرار گرفت.
اما در آن سوی میدان رقیب کهنه‌کار CRF به نام YZ حضور دارد. این موتورسیکلت دوزمانه از سال 1974 تا به امروز تولید می‌شود و تغییرات ظاهری آن از 30 سال پیش تا به امروز آنقدر کم است که از روی نمای ظاهری بسیار بعید است که مدل آن را بتوانید حدس بزنید. بر‌‌خلاف تغییر رویکرد هوندا این‌بار یاماهاست که تا همین چند سال پیش بر تولید موتورکراس‌های دوزمانه تاکید می‌کرد که حقیقتا باعث شد جوایز جهانی بی‌شماری را هم با همین نگرش تولید نصیب خود کند.
تفاوت‌های ظاهری
همانطور که پیش‌تر گفتیم هر دو موتورسیکلت در کلاس کراس قرار داشته و برای چابکی هر چه بیشتر، وزن کمتر ملاک اصلی ساخت سازه هر دو موتورسیکلت قرار گرفته است. این موتورسیکلتها هیچ گونه چراغ و جک نگهدارنده ندارند و در ساخت شاسی آنها از آلیاژ آلومینیوم فوق پیشرفته و بسیار سبک استفاده شده است. تا سال 2005 یاماها از استیل برای ساخت شاسی موتورکراس‌های خود بهره می‌برد اما از این سال به بعد با پیشرفت تکنولوژی و استفاده از آلومینیوم فوق سبک توانسته وزن این موتورکراس را به 96 کیلوگرم برساند. به طور کلی موتورکراس‌های یاماها با رنگ آبی تیره شناخته می‌شود و این موتورسیکلت نیز از این قضیه مستثنی نیست. اما در آن طرف پیست CR-F با بهره‌گیری از آلیاژی از آلومینیوم و فولاد قرار دارد که همین امر باعث شده تا وزن خالص آن در حدود 106 کیلوگرم باشد. وزن خالص نماینده هوندا که با فلاپ‌های قرمز و سفید در سرتاسر دنیا قابل تشخیص است در حدود 10 کیلوگرم از نماینده یاماها بیشتر است. نکته دیگری که از نظر ظاهری مهمانان ما را از یکدیگر متمایز میکند، وجود خروجی اگزوز قطور در یاماها و اگزوزهای دوقلوی هونداست که به خوبی در نمای کناری و خصوصا از پشت این خصوصیت قابل تشخیص است.
زورآزمایی درون پیست
برای مشخص‌کردن برنده این نبرد، دو شمشیرباز را به درون پیست فرا خواندیم تا قابلیت‌های آنان هر چه بیشتر لمس شود. در ابتدای امر باید گفت YZ ساخته سال 2007 میلادی است و CR-F در سال 2008 تولید شده است. هر دو موتورسیکلت شاسی و فنربندی مستقلی داشته و با قیمتی در حدود 9 تا 15 میلیون تومان در بازار قابل خریداری هستند. اما نکته حائز اهمیت این است که YZ به علت دوزمانه بودن و گشتاور زیاد در کلاس موتورهای 450 سی‌سی باید مسابقه دهد و CR-F نیز در کلاس 250 سی‌سی‌های چهار‌زمانه که همین نکته قبل از آغاز مسابقه روی کاغذ تفاوت‌ها را آشکار میکند.
قبل از شروع مسابقه به علت سرد‌بودن هوا هر دو موتورکراس و به خصوص هوندا بسیار سخت روشن شدند و چون دارای جک و تکیه‌گاه نیستند، هندل‌زدن آنها برای افراد مبتدی و آماتور بسیار امر دشواری است. CR-F مجهز به استارت الکتریکی نیز بود اما سردی هوا ایجاب می‌کرد تا با هندل‌های پی‌در‌پی پیشرانه استارت بخورد. به هر روی هر دو موتورکراس ما روشن شدند و مهمانی به پیست کشیده شد. صدای پر‌طنین پیشرانه‌های هر دو موتورسیکلت بسیار طنین‌انداز بود و حتی در فاصله‌های نزدیک نیز باعث تپش قلب شدید می‌شد.
صدای YZ یک زوزه بسیار کلاسیک و به نوعی نوستالژیک بود و برای هوندا بسیار خط و نشان می‌کشید. اما در عمل قضیه برعکس آنچه که روی کاغذ دیده می‌شد، رقم خورد. در شتاب اولیه 250 متر روی مسیر خاکی دو موتورسیکلت تنها 0.5 ثانیه با هم اختلاف داشتند که گرچه YZ برنده مسابقه بود اما پیش‌بینی می‌شد این فاصله بسیار بیشتر از اینها باشد. گشتاور بیشتر YZ نشان داد در استارت اولیه و اصطلاحا لانچ شدن هرزگردی زیاد اجازه ثبت تایم کم را به نماینده YZ نمی‌دهد و در عوض CR-F با کمترین هرزگردی به سمت خط پایان شلیک شد.
پس از گرم‌شدن پیشرانه‌ها و تست مسیر مستقیمی کوتاه، هر دو موتورسیکلت به پیست اصلی دعوت شدند. در قسمتی که پیست پستی‌بلندهای پی در پی داشت و اصطلاحا قسمت شتری پیست نامیده می‌شد، هر دو موتورسیکلت شانه به شانه یکدیگر حرکت می‌کردند و بازی فنرها و جمع‌شدن هر دو موتورسیکلت هنگام عبور از این مسیر تماشایی بود. شاسی هر دو موتورسیکلت انعطاف‌پذیری قابل توجهی داشت اما YZ در این مقوله برتر از هوندا بود و به خوبی در فشارهای زیاد و قبل از پرش جمع می‌شد. در اینگونه پیست‌ها شتاب‌های اولیه برای موتورهای کراس در اولویت قرار دارند که در این زمینه نیز YZ به لطف وزن کمتر و تولید گشتاور بیشتر بسیار چابک‌تر بود، اما در شتاب‌های ثانویه YZ در برابر نماینده هوندا حرفی برای گفتن نداشت. گرچه این موتورسیکلتها درون پیست هیچ‌گاه به نهایت سرعت خود نمی‌رسند اما جالب است بدانید حداکثر سرعت YZ در حدود 95 کیلومتر بر ساعت و CR-F بیش از 110 کیلومتر بر ساعت است.
در پرش‌های درون پیست YZ به لطف شتاب بیشتر ارتفاع بیشتری می‌گرفت و برای حرکات نمایشی در هوا گزینه بسیار عالی به نظر می‌رسید. CR-F نیز با آنکه از گشتاور بسیار کمتری بهره می‌برد اما چسبندگی و تعادل آن به علت وزن بیشتر در سر پیچ‌ها مثال‌زدنی بود و می‌توان هندلینگ بسیار خوب آن را نکته بارز این موتورکراس عنوان کرد.
کمک‌های هر دو موتورسیکلت و خصوصا کمک وسط در جذب چالش‌های درون پیست و همچنین دست‌اندازها به خوبی جمع می‌شدند و قادر بودند تا 40 سانتی‌متر جمع شده و دوباره به شکل اولیه خود باز‌گردند.
مشخصات فنی
حجم پیشرانه تک‌سیلندر چهار‌زمانه و آب‌خنک CR-F به صورت دقیق 249 سی‌سی است و 42 اسب بخار و 30نیوتن‌متر گشتاور تولید میکند. سیستم سوخت‌رسانی آن کاربراتوری بوده و یک گیربکس 5سرعته با پیشرانه سازگار شده است. سیستم کلاچ آن غوطه‌ور در روغن است و از سیستم Multiple disc بهره می‌برد که از طریق کابل و فشردن دسته کلاچ وارد عمل می‌شود. تایر جلوی آن سایز 21 اینچ است و از لاستیک‌های 19 اینچی در عقب بهره می‌برد. سیستم تعلیق آن از نوع مونوشوک با قابلیت چرخشی است و برای ترمزگیری از دو دیسک 230 میلی‌متری استفاده میکند.
YZ نیز مجهز به پیشرانه تک‌سیلندر دوزمانه آب‌خنک است که حجم دقیق آن 249 سی‌سی بوده و توانایی تولید 48 اسب بخار و 42 نیوتن‌متر گشتاور را دارد. سیستم تعلیق جلو مجهز به سیستم تقسیم فشار روی دوشاخه است و فنر عقب نیز از نوع آنتی‌شوک بوده که عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد. قطر دیسک‌های ترمز عقب و جلو هر کدام به 250 میلی‌متر می‌رسد، ضمن اینکه یک گیربکس 5 سرعته نیز برای انتقال سرعت و نیرو از پیشرانه در نظر گرفته شده است.
سخن پایانی
به عنوان کلام آخر باید گفت امروزه موتورهای کراس یاماها YZ که حکمران پیست‌های کشور هستند، دوزمانه بوده در حالی که عصر چهارزمانه‌های کاربراتوری به پایان رسیده و نمونه‌های انژکتوری در مسابقات روز دنیا حرف اول را می‌زنند. این موتورسیکلت گرچه از استانداردهای آلایندگی به هیچ عنوان پیروی نمی‌کند، اما گشتاور بسیار بالای آن گویی راکب و موتورسیکلت را از زمین کنده و به پرواز در‌می‌آورد. همانطور که پیش‌تر اشاره کردیم در مسیرهای مستقیم این گشتاور فوق‌العاده YZ باعث هرزگردی می‌شود اما در حرکات نمایشی و شتاب‌گیری‌های اولیه عملکرد بالایی دارد. استهلاک قطعات آن به علت دو‌زمانه‌بودن بسیار کم است به طوری که پیشرانه موتورسیکلت دعوت شده ما به گفته مالک حتی یک بار هم تعمیر اساسی نشده و هزینه کمتر قطعات آن نسبت به هوندا قابل ستایش است.
در سوی دیگر میدان اما هوندا با استهلاک بالا و همچنین قطعات گران‌قیمت حضور دارد. از لحاظ آلایندگی موتورکراسِ به‌روزتری است و هوا را کمتر آلوده میکند ضمن آنکه با خرید آن می‌توانید در کلاس 250سی‌سی‌ها مسابقه داده و نگران قدرت بیشتر رقیب‌های دوزمانه نباشید. گرچه قیمت هر دو موتورسیکلت در بازار در یک محدوده است اما کلاس مسابقات، هزینه سرویس و در نهایت عشق و علاقه به یک برند است که در تصمیم نهایی بسیار اثرگذار است.
در آخر نیز از آقایان منصور و ایمان عزیز مالک دو موتورسیکلت جهت انجام این نبرد هیجان‌انگیز بسیار تشکر می‌کنیم و دستان آقای نقابی و مهندس علیداقی را هم جهت هماهنگی این مقایسه به گرمی می‌فشاریم.
