به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، طبیعی است که سِنا به عنوان ابرخودرویی تولید محدود، باید استایلی متفاوت و متمایز از دیگر ساخته های فعلی مک لارن داشته باشد اما بخشی از این تمایز را مدیون تلاشی است که طراحان در جهت رسیدن به بهترین آیرودینامیک ممکن داشته اند. سِنا برپایه ساختاری مشترک با 720S توسعه یافته اما با بازنگری هایی که در بخش های مختلف شده، وزن تمامشده به تنها 1.198 کیلوگرم رسیده یعنی 85 کیلوگرم کمتر از 720S. برخلاف دیگر اولتیمِت سری مک لارن یعنی P1، خبری از پیشرانه هایبرید در سِنا نیست و در عوض، از V8 تویینتوربو 4.0 لیتری 720S نیرو می گیرد. در سِنا، خروجی این نیروگاه تویینتوربو به 789 اسببخار قدرت و 800 نیوتنمتر گشتاور بیشینه رسیده است.

هنوز اطلاعات عملکردی از سِنا منتشر نشده اما با توجه به اینکه نسبت قدرت به وزن سِنا (659 اسببخار قدرت در ازای هر تُن وزن)، به مراتب بهینه تر از 553 کیلوگرم در ازای هر تُن وزن 720S است و از 647 اسببخار در ازای هر تُن وزن P1 نیز کمی بالاتر است، انتظار صفر تا صد 2.8 ثانیه و زمان های 6.8 و 16.5 ثانیه برای صفر تا 200 و صفر تا 300 کیلومتر در ساعت، غیرمنطقی نخواهد بود. و جدا از اینکه مک لارن بازنگری هایی در سیستم تعلیق، ترمز ها و تایر ها داشته، برونو سِنا، راننده حرفه ای برزیلی و خواهرزاده آیرتون سِنا هم در فرآیند مهندسی و توسعه خودرو درگیر بوده است. کابین در McLaren Senna فاقد هرگونه امکانات اضافی است و گستره فیبرکربن عریان در جایجای کابین، کاملا از چرایی خلق آن خبر می دهد. اما بارزترین مشخصه این محیط، حذف بخشی از سطح درها، و استفاده از پوشش شیشهای برای این بخشهاست که باعث میشود راننده اشراف کامل بر لبههای مسیر داشته باشد!