به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از فارس،  ترافیک و حمل و نقل عمومی در سطح شهر تهران یکی از مهمترین معضلات شهر تهران است، شهری که هر روز بر جمعیتش افزوده می شود و سفرهای درون شهری اش افزایش پیدا می کند. اگرچه روزانه 8 میلیون سفر به صورت روزانه در زیرزمین انجام می شود اما وضعیت سفرهای روی زمین اصلاً اوضاع مناسبی ندارد.نیاز شهر تهران به اتوبوس، چیزی در بین 9 هزار تا 11 هزار اتوبوس است، اما از 4 هزار اتوبوسی که در زمان شهرداری محمدباقر قالیباف به دوره بعد واگذار شد، دوره مدیریت شهری پنجم، کمتر از 1000 اتوبوس فعال را به دوره کنونی شهرداری تهران واگذار کرد، حالا در این دوره شهرداری تهران توانسته این تعداد را دوبرابر کند اما تا رسیدن به نقطه قابل قبول بیش از 7 هزار اتوبوس نیاز است. از سوی دیگر آلودگی هوای تهران هم اجازه ورود به هر اتوبوسی را نمی دهد و از آن جایی که اتوبوس های دیزلی سهم زیادی در آلودگی هوا دارند، باید حمل و نقل کشور از جمله حمل و نقل عمومی به سمت سوخت پاک و برقی سازی حرکت کند.به همین منظور برای اطلاع ازبرنامه شهرداری تهران در حوزه حمل و نقل و حواشی های ایجاد شده با عبدالمطهر محمدخانی، سخنگوی شهرداری تهران به گفت‌وگو نشستیم. *در خصوص برنامه های مدیریت شهری در حوزه حمل و نقل توضیح دهید.شهرداری تهران اولویت اصلی خود را حمل و نقل عمومی قرار داده به طوری که نزدیک به 45 درصد از بودجه این سال های خود را به امر حمل و نقل اختصاص داده است.

چرا شهرداری تهران برای حل معضل اتوبوس ها به سراغ واردات رفته و به تولید داخل پشت پا زده است؟
اصلاً اینگونه نیست، ما خودمان را پرچمدار حمایت از تولید و کالای ایرانی می دانیم. جهت استحضار مردم پایتخت باید بگویم که ما اگر قرارداد 2500 اتوبوس برقی را با چین را امضا کردیم، بیشتر از آن یعنی 3000 دستگاه اتوبوس را با شرکت های خودروساز داخلی امضا کردیم. البته 500 دستگاه به دلیل مشکلات یکی از تولید کنندگان لغو شد. بعضی از قراردادهایمان هم پس از کشف قیمت در سفر به چین و مشاهده قیمت های واقعی، کاهش دادیم، چرا که ما نباید پول بیت المال را با خرید گرانتر، ضایع کنیم.*برخی از شهروندان می گویند «آیا نمی شد همان 2500 دستگاه اتوبوس برقی را هم از تولید داخل استفاده کرد؟» در این باره توضیح دهید.واقعیت این است که شهر تهران با یک نوع محاسبه حداقل 4500 دستگاه و به روایت دیگر 8000 دستگاه اتوبوس کمبود دارد، در خصوص تولید اتوبوس برقی که عملاً امکان تولید واقعی در داخل وجود ندارد اما اگر همین تعداد را هم قرار بود، از شرکت های داخلی و همین ظرفیت تهیه می کردیم باید یک دهه مردم را معطل نگه می داشتیم، تازه بماند تا آن موقع هم بسیاری از اتوبوس‌های کنونی فرسوده خواهد شد و آن اعداد که گفتم مجدد بیشتر خواهند شد. ما برای شکستن این دور باطل و ایجاد یک جهش در تعداد اتوبوس‌های فعال شهر نیاز به تزریق حدود 5 هزار اتوبوس نو داریم.

خرید اتوبوس از خارج از کشور فقط در این دوره انجام شده است؟
تاکید می کنم نیاز تهران به اتوبوس نیاز فوری است، ما با این ملاحظه از تمام ظرفیت های داخل که البته به دلیل عدم خریداری دوره های گذشته خط تولیدشان از بین رفته بود، استفاده کردیم، اما برای خرید فوری اتوبوس برقی ناگریز به واردات هستیم تا مردم بیش از این اذیت نشوند. استفاده از ظرفیت خارجی در دوره‌های پیشین بسیار مرسوم بوده و آمارهای خرید اتوبوس های خارجی موجود است. با این حال ما بر خلاف ادوار گذشته خرید خارجی را تنها به اتوبوس‌های برقی اختصاص دادیم.*در خصوص خرید واگن و انتقال تکنولوژی در این زمینه توضیح دهید. ما به شدت از ظرفیت تولید واگن های داخلی مترو هم که به تازگی به این مهم دست پیدا کردیم استفاده می کنیم، ما حتی در خرید واگن های مترو هم شرط کردیم که تکنولوژی بوژی ها(بستر کشنده‌ها) حتما باید به داخل ایران وارد شود.

حمایت ما از تولید داخل به موضوع حمل و نقل هم محدود نمی شود ما در خصوص پله برقی ها و آسانسورها که پیشتر از خارج خریداری شده بود و به دلیل عدم تامین قطعات مردم گه گاهی برای استفاده از آن دچار مشکل می شدند هم حمایت از تولید داخل را سرلوحه اقدامات مان قرار دادیم. به طوری که حتی چند شرکت داخلی با خریدهای شهرداری توانستند خط تولید راه بیاندازند.*صحبت هایی در خصوص محرمانه بودن قرارداد چینی ها مطرح شده است، بفرمایید واقعاً این قرارداد برای اعضای شورای شهر و نهادهای نظارتی هم محرمانه است؟و اگر محرمانه است چرا تصاویر این قرارداد و لحظه امضا کردن دو طرف ثبت و منتشر شده است؟مهدی چمران رئیس شورای شهر تهران و روسای کمیسیون‌های مرتبط، نسخه‌ای از قرارداد را دارند، از جمله خانم نرجس سلیمانی، رئیس کمیسیون نظارت و حقوقی شورا و طبق ادعای معاون حمل و نقل شهرداری نسخه ای هم به دست آقای تشکری هاشمی رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل رسیده است.در خصوص بخش دوم سوال باید بگویم که محرمانگی یک قرارداد به این معنا نیست که همه در یک جای مخفی به دور از هرگونه وسایل ارتباط جمعی و رسانه ای دور هم جمع شده باشند، بلکه طبق توافق و خواسته طرفین قراداد برای مصون ماندن از تبعات تحریم‌هایی ظالمانه آمریکا، عدم افشای عمومی مفاد قرارداد بود، منظور از محرمانه‌گی در حقیقت پرهیز از انتشار عمومی در رسانه‌هاست. برخی گفتند اگر محرمانه بوده چرا در جلسه امضا قراداد عکس گرفتید! به نظر می‌رسد تصور این دوستان از قراداد محرمانه یک اقدام غیرمعمول و زیرمیزی و یواشکی است! خب این تصور غلط است. بخش‌های قابل توجهی از مذاکرات منتهی به قراداد از طرف ما فیلم‌برداری شده است.

از تمام مذاکرات تخصصی و کارگروه‌ها تصویر موجود است. خود قراداد هم که به مراجع ذیصلاح داخلی داده شده و بانک مرکزی، وزارت‌خانه‌های اقتصاد، صمت، نفت و امورخارجه هم در جریان این قراداد قرار گرفته‌اند.اما این که تصویر لحظه امضا قراداد به چه صورت منتشر شده هم به دنبال آن هستیم. این امر از سوی ما و چینی‌ها صورت نگرفته است. اما اینکه فردی که مدعی خبرنگاری تحقیقی است چگونه اطلاعات جزئی قراداد و تصویر آن به صورت یکجا در اختیارش قرارگذاشته شده و او هم با هشتک انگلیسی طوری که برای رصدگران فعالیت‌های اقتصادی بین‌المللی ایران در وزارت خزانه‌داری آمریکا افشا شود، اسم کامل شرکت را پایین متن دیکته شده‌اش می‌نویسد، موضوعی که دستگاه های امنیتی به آن ورود کنند؟*آیا این کار به قصد برهم زدن قرارداد بوده است؟ من فعلا نمی توانم به صورت قطع نظر بدهم اما چه هدف دیگری می توان از این کار او متصور شد؟ چرا باید یک خبرنگار برای معرفی متن فارسی خود به موتورهای جستجو از هشتگ انگلیسی آن هم نام کامل شرکت دور زننده تحریم استفاده کند.*این که گفته می شود، قرارداد با یک شرکت ساختمانی چینی بوده و حتی برای این موضوع ترک تشریفات شده است، صحت دارد؟دوستان گویا نمی دانند که شرایط خرید در تحریم چه شرایطی دارد، ما حتماً موضوع را با نهادهای بالادستی و نظارتی هماهنگ کردیم و آن ها در بخش بخش این موضوع حضور داشتند.

اما همانطور هم که قبلاً اعلام کردیم آن شرکت چینی بخشی از یک هلدینگ بزرگ اقتصادی است که صرفاً تامین کننده مالی است، همانطور که تامین کننده مالی خط 1، 2 و 3 متروی تهران یک شرکت نظامی چینی بوده است. شرکت‌های تولیدکننده از مشهورترین و بنام ترین شرکت های تولید وسایل حمل ونقل عمومی در جهان هستند.این قرارداد با توجه به حواشی که برای آن پیش آمده آیا به سرانجام خواهد رسید؟واقعاً ما به عنوان مجموعه تیم ایرانی متشکل از وزارت کشور، صمت، نفت، امورخارجه و نهادهای نظارتی و حقوقی امیدواریم که علی رغم تمام هجمه ها و طراحی‌های ضدامنیتی خدشه‌ای به قرارداد وارد نشود و طرف چینی تا پایان قرارداد بماند و شیرینی استفاده از اتوبوس های برقی و با کیفیت نو را مردم تهران به زودی بچشند.