به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از ایلنا، مرتضی مصطفوی در مورد احتمال همکاری‌های خودرویی میان ایران و چین اظهار کرد: خودروسازی ما یک عقب‌افتادگی 10 تا 20 ساله نسبت به دنیا داریم، ما به هر میزان که تلاش کنیم که خودروهای به روز بسازیم باز هم نمی‌توانیم به خودروسازی دنیا برسیم‌. اگر تلاش کنیم که مشابه محصولات 2022 هیوندا یا تویوتا را حتی تا 3 سال دیگر بسازیم، آنها در این سه سال دوباره محصولاتی تولید می‌کنند که نمی‌توانیم به آنها برسیم. درست مثل دو دونده که هر چه ما می‌دویم دونده جلوتر با سرعت بیشتری می‌دود و نمی‌توانیم به او برسیم.

وی افزود: اگر ما بخواهیم در صنعت خودروسازی دنیا پیشرفت کنیم نیاز به یک جهش داریم، این جهش در کمیت تولید خودرو نیست بلکه باید در تغییر رویکردها باشد.  برای مثال خودروسازان ما بعد از این 30 درصد از ظرفیت تولیدی خود را برای تولید خودروهای برقی تخصیص دهند. ما می‌توانیم خودروهای برقی یا خودران را تولید کرده و روی خط دانش پیش برویم. از آنجا که تولید این دست خودروها تازه شروع شده می‌توانیم در این حوزه رقابت کنیم.

مصطفوی تصریح کرد: این اتفاق بیافتد می‌توانیم عقب افتادگی که با این ساختار به نظر هم نمی‌رسد که هرگز هم بتوانیم برسیم را به نوعی جبران کنیم. در این نوع خودروها چینی‌ها حرف برای گفتن دارند و خود صاحب تکنولوژی هستند. امروز بسیاری از خودروهای به روز برقی دنیا و همچنین باتری‌های درجه 1، در چین تولید می‌شود.

وی ادامه داد: قرارداد 25 ساله بین ایران و چین این ظرفیت را دارد که اگر تحریم‌ها هم برداشته شده و مذاکرات به نتیجه برسد، در تنفسی که برای اقتصاد ایران در قالب هر یک از این دو مورد ایجاد می‌شود دیگر به سمت مونتاژکاری نرویم بلکه تکنولوژی انتقال دهیم. برای مثال همکاری‌های خودرویی را با چین پیش ببریم اما تکنولوژی خودروهای برقی به داخل کشور منتقل شود. فراخوانی هم برای شرکت‌های دانش‌بنیان از دانشگاه‌های خوب کشور داده شود تا به این کار بپیوندند، انتقال تکنولوژی تعمیق پیدا کرده و صاحب تکنولوژی شویم.

این کارشناس حوزه خودرو گفت: این قرارداد فرصت بسیار خوبی برای جهش در صنعت خودرو است اما برای آن باید دسته‌بندی تولید خودرو را به خودروهای برقی و هیبریدی تغییر دهیم که هم نفع اقتصادی و هم‌ منافع زیست‌محیطی برای کشور دارد. اگر خودروهای برقی در کشور رواج یابند بسیاری از آلایندگی‌ها هم از بین می‌رود.

وی افزود: کشورهایی مانند چین به دنبال منافع اقتصادی خود بوده و برد-برد بازی می‌کنند. البته چینی‌ها سیاس‌تر از دیگر کشورها هستند ولی از چنین پیشنهادی استقبال می‌کنند، اگر چین فکر کند که در قطب شمال هم این کار سود دارد انجامش‌ می‌دهد. به همین دلیل است که بازارهای جهانی پر از محصولات چین شده‌اند.

مصطفوی متذکر شد: قطعا این پیشنهاد برای چینی‌ها سود خواهد داشت. در برخی از قطعاتی که برای تولید قطعات برقی استفاده می‌شود، چین برای تامین نیازهای داخلی خود کمبود دارد. بنابراین آنها هم به دنبال همکاری مشترک در تولید این دسته‌ از خودروها هستند. چین به دنبال صادرات است و تولید و صادرات از ایران بیشتر به نفع این کشور است، به خصوص در مورد کشورهای خاورمیانه و اروپا. از آنجا موقعیت ایران به شکلی است که دسترسی زیادی دارد، ظرفیت خوبی وجود دارد که چین با ایران وارد تولید مشترک شده و ضمن انتقال تکنولوژی، علاوه بر تامین نیاز داخل محصولات تولیدی را به کشورهای دیگر هم صادر کند.

وی افزود: این کار نیاز به جهش در پارادایم‌های ذهنی ما دارد، تصمیم‌سازان و سیاست‌گذاران ما در این حوزه خودرو تغییر پارادایم داده و کاملا از یک مسیر دیگر پیش بروند. حرکت به سمت تولید خودروهای برقی نیاز به جهش فکری دارد. همه چیز به سمت‌های‌تکنولوژی می‌رود و دیگر این شکل از تولیدات سنتی ما فایده‌ای ندارد و مردم هم از سرناچاری مجبور به استفاده هستند.

مصطفوی در پاسخ به این سوال که آیا در مذاکرات بین ایران و چین همکاری‌های خودرویی بین دو کشور انجام شده یا خیر، گفت: تحلیل من این است که در مورد همکاری‌های خودرویی مذاکراتی‌ انجام شده و برنامه‌هایی وجود دارد. چراکه خودرو یکی از حوزه‌هایی است که ما به آن نیاز داریم و به نوعی موتور توسعه ما است. از آنجا که چین ظرفیت خوبی در حوزه خودرو و ما نیز نواقص زیادی داریم؛ منطقی است که مذاکراتی انجام شده باشد تا این صنعت در ایران پیشرفت‌هایی داشته باشد.