به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از گسترش نیوز،  محمدرضا نجفی‌منش، رئیس انجمن صنایع همگن قطعه‌سازی درباره همکاری با کشورهای روسیه و ترکیه در خودروسازی گفت: برای اولین بار حدود 2 سال قبل در انجمن قطعه‌سازان و خودروسازان ترکیه پیشنهاد همکاری توسط ترک‌ها مطرح شد.

دلیل اصلی این است که سه کشور ایران، روسیه و ترکیه کنار همدیگر هستند و جمعیتی بالغ بر 400 میلیون نفر دارند. علاوه بر آن بازارهای وابسته به این سه کشور نیز حدود 400 میلیون نفر است. لازم به ذکر است که روسیه و ترکیه خودروسازی خاصی ندارند و پیشنهاد این بود که سه کشور به صورت مشترک پلتفرمی را طراحی کنند که حداقل 8 الی 9 مدل را بتوان روی آن سوار کرد و در هر کشور به تعداد مورد نیاز تولید انجام شود.

تبادل قطعه بین سه کشور

وی ادامه داد: بعد از طراحی خودرو، برای قطعات آن نیز باید تقسیم‌های لازم صورت پذیرد؛ به عنوان مثال لنت ترمز را در ایران برای هر سه کشور تولید می‌کند و در مقابل ترکیه نیز ECU را برای همه تولید کند. لازم به ذکر است که یک تعادل قیمتی نیز باید در این برقرار شود و قطعات بین کشورهای ذکر شده مورد تبادل قرار گیرد. در نهایت یک مدل خودرو در هر سه کشور برای بازار خود تولید می‌شود ضمن این که تفاهمی برای صادرات نیز باید انجام شود. این سه کشور اگر تمام امکانات را کنار هم بگذارند توان تولید خودروی مورد نیاز خود و حتی تولید نمونه‌های برقی را دارند. خاصیت این است که با تبادل قطعه بین کشورها، نیازی به سیستم بانکی و انتقال ارز وجود نخواهد داشت و در زمان صادرات نیاز به مجوز سازنده اصلی نخواهد بود.

نجفی‌منش درباره ترکیه و پیشرفت‌های آن در قطعه‌سازی اظهار کرد: ایران از لحاظ طراحی خودرو، محصولات خود را دارد اما ترکیه تاکنون این کار را نکرده است و روسیه نیز یک سری خودروهای قدیمی داشته که به رنو واگذار شده است. در قطعه‌سازی نیز ترکیه پیشرفت خوبی داشته است زیرا قطعه‌سازان اروپایی در این کشور سرمایه‌گذاری کردند. ترکیه تا 12 میلیارد دلار صادرات قطعات به کشورهای اروپایی دارد. اینجا ما می‌توانیم یک بازار جدید ایجاد کنیم و برای این که روان باشد باید طراحی آن را خودمان انجام دهیم. اگر سه کشور با همکاری یکدیگر خودرویی را طراحی کنند، هزینه نیز به شدت پایین می‌آید و این کار را می‌توان با ایجاد مراکز تحقیق و توسعه مشترک انجام داد.

ساخت خودروی اسلامی

وی در پایان گفت: در مورد کشورهای اسلامی که شامل مالزی، اندونزی، پاکستان، ترکیه، بنگلادش و نیجریه می‌شوند نیز قرار بود که یک خودرویی به اسم اسلامی بین این کشورها طراحی شود و به تولید برسد. اما به دلیل این که کشورهای ذکر شده از همدیگر دور هستند شاید این کار به راحتی انجام نشود اما به هر حال این قضیه را نیز می‌توان دنبال کرد. ما باید دنبال این باشیم که خودرویی متعلق به خود داشته باشیم و بتوانیم در آن تغییرات دهیم ضمن این که پتانسیل مورد نیاز در کشور وجود دارد. ما نباید دنبال این باشیم که قطعات را به صورت CKD به کشور وارد کنیم.