به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، در ادامه چند نمونه از خودروهای مفهومی که به جرگه فراموش شدگان پیوستند را بررسی می کنیم:

BMW X-Coupe
ب‌ام‌و در سال 2001 و در جریان نمایشگاه خودرو‌ آمریکای شمالی دیترویت از یک اس‌یو‌وی کوپه رونمایی کرد که به نسخه کوپه فعلی X2 شباهت زیادی دارد. این خودرو با پنل‌های آلومینیوم و ‌روی پلت‌فرم X5 ساخته شده است. پیشرانه نصب‌شده‌ روی این خودرو یک موتور 6 سیلندر 3 لیتری توربودیزل با توان تولید 186 اسب بخار قدرت و 450 نیوتن‌متر گشتاور است. هر چند این خودرو هیچ‌گاه وارد خطوط تولید ب‌ام‌و نشد، اما امروز که به آن می‌نگریم، در‌می‌یابیم که فاصله زیاد از زمین به همراه شیب سقف که یک کوپه را تداعی می‌کند، ترکیب جالبی را تشکیل داده و حاصل ظاهری جذاب ‌شده است. برعکس X6 و X4 امروزی که شباهت‌های زیادی با X5 دارند‌، X-Coupe شباهتی با این خودرو ندارد و زبان طراحی خاص خود را دارد. فرم کلی این خودرو بر اساس نخستین نسخه Z4 رودستر طراحی‌شده و شکستگی‌های بدنه روحی خشن را به خودرو القا کرده است. همچنین رینگ‌های 20 اینچی و فرمت قرارگیری صندلی‌های 3+1 به جای 2+2 معمول نیز از جمله ویژگی‌های خاص این خودرو شناخته می‌شود. ب‌ام‌و چند سال پس از نمایش این خودرو ، پروژه X6 را آغاز و سپس روانه بازار کرد.

1992 Yamaha OX99-11
مرسدس بنز مدتی پیش amg project one را با پیشرانه فرمول یک معرفی کرد اما یاماها حدود 25 سال پیش و در زمانی که تامین‌کننده پیشرانه در رقابت‌های فرمول یک بود نیز چنین خودرویی را ساخته بود. یاماها در سال 92 از مدل مفهومی OX99-11 رونمایی کرد که از پیشرانه فرمول یک استفاده شده در Brabham BT60Y مربوط به مارتین براندل بهره می‌برد. این پیشرانه 12 سیلندر 3.5لیتری تنفس طبیعی قدرتی معادل با 400 تا 560 اسب بخار را از طریق گیربکس دستی 6 سرعته به چرخ‌ها منتقل می‌کرد. به لطف شاسی فیبرکربن و بدنه آلومینیومی این خودرو تنها 1150 کیلوگرم وزن دارد و می‌تواند به کمک پیشرانه قدرتمند خود در عرض 3.2 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت دست یابد و تا سرعت 350 کیلومتر بر ساعت نیز به حرکت خود ادامه دهد. فرمت صندلی‌های این خودرو بدین صورت است که در هر ردیف تنها یک صندلی تعبیه شده تا تقسیم وزن در بهترین شکل خود قرار داشته باشد و تعادل به خوبی حفظ شود. این خودرو به‌تنهایی توسط یاماها ساخته نشده ‌و شرکت بریتانیایی IAD نیز نقش مهمی در این روند داشته است. نقشه اولیه برای ساخت این خودرو‌، تولید 3 نسخه اولیه و سپس ورود به مرحله تولید بوده و حتی قیمت نهایی محصول نیز 800 هزار دلار محاسبه شده بود. سرانجام این پروژه به دلیل عدم توافق مالی بین این دو شرکت متوقف شد و OX99-11 هیچ‌گاه به تولید نرسید.

Mercedes F100
هر چند این خودرو از ظاهری در کلاس مرسدس بنز برخوردار نیست اما تکنولوژی‌های نصب شده روی آن همچنان به عنوان یک نوآوری شناخته می‌شوند. در جریان نمایشگاه دیترویت سال 91 مرسدس از کانسپتی رونمایی کرد که در فرمت یک ون چندمنظوره عرضه شده بود و با سایر محصولات این شرکت نیز تفاوت‌هایی داشت. بسیاری از تکنولوژی‌های همراه با F100 هنوز به صورت فابریک ‌روی بسیاری از خودروها نصب نیست. از جمله این امکانات می‌توان به کروزکنترل‌، صندلی‌های برقی‌، تنظیم فرمان برقی‌، سیستم تشخیص صدا و حتی حفظ خودرو بین خطوط اشاره کرد. مرسدس حتی برای ارتقای این خودرو به سطوح بالاتر‌، از یک دوربین دنده عقب به همراه کامپیوتر و دستگاه فکس نیز استفاده کرد تا F100 را به معدن تکنولوژی تبدیل کند. همچنین لامپ‌های زنون برای این خودرو در نظر گرفته شدند اما یک سال بعد ب‌ام‌و سری 7 به عنوان نخستین خودرو رسمی از این تکنولوژی استفاده کرد. برای تامین انرژی لازم جهت استفاده از این تعداد امکانات الکتریکی‌، مرسدس از حدود 2 متر مربع باتری خورشیدی ‌روی سقف استفاده کرده است. این خودرو همچنین از یک صندلی در ردیف اول و 2 صندلی در هر یک از ردیف‌های دوم و سوم برخوردار است و به عنوان نخستین مرسدس دیفرانسیل جلو نیز شناخته می‌شود. یکی دیگر از ویژگی‌های مخصوص این خودرو استفاده از هیدروژن در پیشرانه سوختی است که یکی از آزمایشات مرسدس ‌روی این خودرو بوده است.