به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، یک اثر هنری متحرک که خود را در گروهی از افراد رده‌‌بالای جامعه قرار خواهد داد. با این حال سکه روی دیگری هم دارد و آن تولید برخی محصولات ناموفق با مشکلاتی همچون مشکلات شدید کیفی، دردسرهای فنی و نوآوری‌‌های بعضا عجیب و ناکارآمد است. در این نوشتار به معرفی 5 سوپراسپرت که هریک به دلایلی موفق به کسب محبوبیت آنچنانی نشده‌‌اند خواهیم پرداخت؛ خودروهایی که هریک در نوع خود یک فاجعه گران‌‌قیمت به حساب می‌‌آیند.

پنتر سیکس
پنتر سیکس بی‌‌شک لقب عجیب‌‌ترین خودروی این لیست را دریافت می‌‌کند. تولید این کانورتیبل بریتانیایی شش چرخ مجهز به پیشرانه 8‌‌ سیلندر 8.2 لیتری ساخت کادیلاک مجهز به دو توربوشارژر و خروجی 600 اسب‌‌بخار و گیربکس سه‌‌سرعته اتوماتیک در سال 1977 نهایی شد. تنها دو نمونه سفید و مشکی از آن تولید شدند. ترکیب شش‌‌تایی چرخ‌‌ها الهام گرفته‌‌شده از خودروهای مسابقه‌‌ای فرمولاوان تایرل P34 بود. سیکس دارای دو نوع سقف هاردتاپ قابل جداسازی و کانورتیبل تاشو بود و از امکاناتی نظیر تهویه مطبوع، اطفا حریق خودکار، صندلی‌‌ها و شیشه‌‌های برقی، تلفن و تلویزیون بهره می‌‌برد. ادعاهایی در مورد دستیابی پنتر به حداکثر سرعت 322 کیلومتر بر ساعت مطرح شده است که بسیار بعید به نظر می‌‌رسند. همانطور که همگان انتظار داشتند، منابع مالی کمپانی بر سر این پروژه از بین رفت و این محصول هرگز به تولید انبوه نرسید.

لوتک سیریوس
شرکت آلمانی لوتک، تاسیس‌‌شده در 1962 با سابقه کوچک در ساخت قطعات تیونینگ مرسدس‌‌بنز و پورشه، در ابتدای دهه 1990 میلادی برای ورود به بازار سوپراسپرت‌‌ها تلاش کرد. تولید اولین محصول شرکت با نام C1000 ابرخودرویی مخوف با پیشرانه 8 سیلندر 5.6 لیتری تویین توربو ساخت مرسدس‌‌بنز که توانایی تولید 1000 اسب‌‌بخار را دارا بود در 1995 به اتمام رسید. تنها یک دستگاه C1000 به سفارش یکی از شیخ‌‌نشینان خلیج فارس با قیمت 3.4 میلیون دلار ساخته شد. در 2004 لوتک از اولین محصول تولیدانبوه خود رونمایی کرد. سیریوس از بدنه فیبرکربنی و پیشرانه 12سیلندر 6لیتری مرسدس‌‌بنز، که در پاگانی زوندا نیز دیده می‌‌شود، بهره می‌‌برد. محصولات لوتک با وجود توانایی‌‌های بالقوه فنی روی کاغذ بسیار فوق‌‌العاده به نظر می‌‌رسند، ولی مشکلات مالی شرکت و ظاهر زشت سیریوس این برند را به انزوا کشانده است.

وکتور W8
کمپانی آمریکایی وکتور در سال 1971 توسط جرالد ویگرت تاسیس شد. با نیم‌نگاهی به محصولات مشهور وکتور مانند W2 و W8 و روبرو شدن با بدنه و کابین عجیب آن‌‌ها، عدم موفقیت این برند دیگر برایتان تعجب‌‌آور نخواهد بود! ویگرت در 1980 قول تولید یک سوپراسپرت تمام‌‌عیار با پیشرانه 650 اسب‌‌بخاری شورولت و حداکثر سرعت 370 کیلومتر در ساعت تا سال بعد را به مطبوعات داد! محصولی که نه‌‌تنها 9 سال بعد در 1989 به دست مشتریان خود رسید، بلکه هیچ‌‌گاه نتوانست از اعداد و ارقامی که ادعا می‌‌کرد می‌‌تواند به آن‌‌ها دست پیدا کند نیز دفاع کند. W8 تنها به تعداد 22 دستگاه و با قیمت پایه 125 هزار دلاری تولید شد و تنها دلیل منطقی برای خرید آن، ظاهر متفاوتش بود که آن را  حتی از عجیب‌‌ترین طراحی‌‌های آن دوران مانند لامبورگینی کونتاش نیز خاص‌‌تر جلوه می‌‌دهد.

دلورین DMC-12
DMC-12 که تنها محصول کمپانی آمریکایی دلورین به شمار می‌‌آید، در نگاه اول خودرویی جذاب و زیباست که با درهای گالوینگ و بدنه‌‌ای از جنس استیل ضدزنگ پلیش‌‌شده و طراحی شده توسط جیوجیارو افسانه‌‌ای، خود را در میان دیگر به خودرویی منحصربفرد بدل می‌‌سازد. از طرفی محبوبیت DMC-12 با نقش‌‌آفرینی به عنوان ستاره اصلی مجموعه فیلم‌‌های سینمایی بازگشت به آینده افزایش قابل‌‌توجهی یافت. ویژگی‌‌های مثبت دلورین همینجا به اتمام می‌‌رسد، زیرا با نشستن پشت فرمان آن هیچ‌‌یک از انتظارات شما برآورده نخواهد شد. قوای محرکه از طریق پیشرانه 6سیلندر خورجینی ساخت گروه پژو، رنو و ولوو با خروجی 130 اسب‌‌بخار تامین می‌‌شود. این مجموعه در ترکیب با گیربکس اتوماتیک نه‌‌چندان پیشرفته باعث ثبت زمان 0-100 کیلومتر بر ساعت 10.5 ثانیه ای و حداکثر سرعت 177 کیلومتر بر ساعت می‌‌شود، این ارقام حتی قادر به غلبه بر اسپرت‌‌های کوچکی مانند نسل اول مزدا میاتا نیز نیستند. در نهایت کمپانی موفق به بازگرداندن بودجه 175 میلیون‌‌دلاری این پروژه نشد و با دستگیری جان دلورین در 1982 به جرم قاچاق مواد مخدر، این برند به کام ورشکستگی کشانده شد.

میتسوکا اوروچی
این محصول که توسط خودروسازی به همین نام در ژاپن به تولید می‌‌رسد، ابتدا در سال 2001 به عنوان یک کانسپت رونمایی شد. اوروچی در 2006 روی خط تولید قرار گرفته و به واسطه ظاهر عجیبش مورد توجه رسانه‌‌های خودرویی جهان واقع شد. نام آن در فرهنگ ژاپنی به اژدهایی افسانه‌‌ای با 8 سر اشاره دارد و شرکت سازنده آن را یک سوپراسپرت مطابق با مد روز خطاب می کند، عنوانی که چندان با طراحی ناهماهنگ و بسیار زشت آن همخوانی ندارد. اوروچی در مبحث توانایی‌‌های فنی نیز یک شکست تمام‌‌عیار بود. پیشرانه 6سیلندر 3.3 لیتری متعلق به تویوتا کمری با حداکثر توان 225 اسب‌‌بخار در ترکیب با گیربکس 5سرعته اتوماتیک و وزن خالص نزدیک به 1.6 تنی به وخامت بیشتر اوضاع می‌‌افزاید. با این حال این ژاپنی گمنام توانست نظر مجریان برنامه تاپ‌‌گیر را در انتخاب زشت‌‌ترین خودروی تمام دوران به خود جلب کند!

نویسنده: سید امیرحسین شکوهی