به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»، علاوه بر این، ممکن است کمپانی اول دیگر توانایی تکمیل و نهایی‌کردن پروژه را نداشته باشد و به ناچار آن را واگذار کند. در این مطلب قصد داریم تا تعدادی از خودروهایی که توسط یک کمپانی طراحی شده و توسط شرکت دیگری راهی بازار شدند را بشناسیم.

استون مارتین DB7
استون مارتین در حالی در اواخر دهه 80 میلادی توسط فورد خریداری شد که وضعیت بغرنجی داشت و امکان طراحی محصول جدید برایش مهیا نبود. علاوه بر این، جگوار نیز در آن دوره به دنبال ساخت جانشین مدل قدیمی XJS بود که توسط فورد خریداری شد. مدیران فورد تصمیم گرفتند تا سرمایه‌گذاری در جگوار را معطوف به مدل‌های سدان و سوپراسپرت کرده، پروژه جانشین XJS را با اندکی تغییر از جگوار به استون مارتین بدهند. حاصل کار مدل DB7 بود که توانست چهره استون مارتین را دگرگون کرده، ادامه حیات این کمپانی در قرن آتی را تضمین کند.

B Engineering Edonis
وقتی بوگاتی که تازه به حیاتی مجدد رسیده بود، در اواخر دهه 90 میلادی ورشکست شد، عده‌ای از مهندسان سرشناس ایتالیایی این کمپانی، شرکت B Engineering را تاسیس کردند و پروژه نمونه بهبود‌یافته مدل EB110 را در این کمپانی جدید پیگیری کردند. در نهایت محصول نهایی در پایان قرن بیستم با نام ادونیس رونمایی شد. این خودرو دیفرانسیل عقب بوده، پیشرانه آن نیز نمونه بهبود‌یافته پربازده EB110 بود. بنابراین می‌توان ادونیس را حاصل پروژه‌ای دانست که در بوگاتی کلید خورد، اما به خاطر ورشکستگی نیمه‌کاره رها شد.

مرسدس بنز SLS AMG
تصور اینکه مرسدس بنز SLS به عنوان یک سوپراسپرت چموش، دستپخت مرسدس نباشد، اندکی دشوار است. اما در حقیقت مهندسان AMG در اواسط دهه قبل، مشغول همکاری با مهندسان کرایسلر و داج بودند تا نسل جدید داج وایپر را در نهایت در اوایل دهه اخیر معرفی کنند. پلت‌فرم وایپر آتی توسط مهندسان آمریکایی طراحی شده، مهندسان AMG نیز در بهبود آن نقشی حیاتی ایفا کردند. اما ورشکست‌شدن کرایسلر در کنار قطع همکاری دایملر و این کمپانی، سبب شد تا پروژه در دستان AMG بماند و مهندسان این بخش از مرسدس، در نهایت براساس آن SLS را بسازند.

ام جی SVR
در اواخر دوران حیات برند دتوماسو بود که مدل جدیدی با نام منگوستا راهی بازار شد. این رودستر کوچک و سبک، از پیشرانه 5 لیتری فورد بهره می‌جست. به خاطر وضعیت نابسامان دتوماسو، این پروژه به کمپانی تازه‌تاسیسی به نام Qvale سپرده شد که در حقیقت توسط یکی از نمایندگی‌های سابق دتوماسو اداره می‌شد. اما Qvale هم چندان دوام نیاورد و پروژه توسط ام‌جی خریداری شد که برای بهبود اعتبارش، قصد تولید یک محصول اسپرت داشت. در نهایت این خودرو با طراحی جدید و اندکی تغییرات، با نام MG SVR راهی بازار شد، هرچند تیراژش بسیار اندک بود.

پژو 309
کمپانی روتس (پدر معنوی پیکان) انگلستان در اواخر دهه 60 توسط کرایسلر خریداری شد و سپس در اواخر دهه 70 میلادی به پژو رسید. در این میان پژو تصمیم گرفت تا برند تالبوت را احیا کند و محصولات آتی روتس را با این نام راهی بازار کند. در اواسط دهه 80 میلادی بود که تالبوت پروژه محصولی بسیار مدرن با طراحی فضایی را کلید زد که قرار بود با نام سولارا راهی بازار شود. بسته‌شدن برند تالبوت در دهه 80 اما سبب شد تا پژو آن را با تغییراتی با نام 309 راهی بازار کند.

پورشه 924
پورشه یک بار مدل 914 را با همکاری فولکس واگن طراحی کرد و در نهایت به بازار فرستاد تا سابقه تکمیل پروژه یک خودروساز دیگر را در کارنامه داشته باشد. در دهه 70 اما آئودی به سراغ پورشه آمد تا در پروژه ساخت خودرو اسپرت موتور جلو این کمپانی، سهیم باشد. این بار اما آئودی به دلیل مشکلات مالی تصمیم گرفت تا پروژه را رها کند. پورشه تمامی بخش‌ها را نهایی کرد تا در نهایت مدل 924 از دل آن پروژه بیرون بیاید.

رنو اسپاس
رنو اسپاس بدون‌شک یکی از مهم‌ترین خودروهای تمام تاریخ است، چرا‌که سبب شد تا تعریف همگانی از خودرو خانوادگی، برای همیشه دگرگون شود. اما این خودرو در حقیقت نه توسط مهندسان رنو، که توسط مهندسان شرکت ماترا طراحی شد. ماترا در آن زمان وضع مالی مناسبی نداشت و به نحوی غیر‌مستقیم زیر نظر پژو بود. بعد از آنکه رنو همکاری گسترده‌ای را با این شرکت آغاز کرد، نظر مدیران رنو به پروژه مینی ون خانوادگی ماترا جلب شد و تصمیم گرفتند تا برخلاف پژو که این طرح را جدی نگرفته بودند، آن را با نام اسپاس بسازند.