عصر خودرو- پیش‌تر و در شماره بهار ضمیمه اسپرت، در مطلبی، سعی کردیم برخی از خودروهای اسپرت ناموفق و بد تاریخ را معرفی کنیم؛ خودروهایی که هر یک پتانسیل موفقیت را داشتند، اما به دلایلی اعم از کوتاهی برند سازنده در طراحی و ساخت خودرو و حتی بازاریابی و قیمت‌گذاری، نتوانستند به آنچه لازم بود، دست یابند.
به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، در این مطلب اما سعی داریم به خودروهایی بپردازیم که تنها به خاطر برخی کوتاهی‌های جزئی همانند نامناسب‌بودن زمان عرضه و یا قیمت‌گذاری نادرست، به موفقیت دست نیافتند و امروزه همگی خودروهایی ارزشمند و مهم ارزیابی می‌شوند.
اسمارت رودستر
برند اسمارت توانست با اولین محصول خود بازار خودروهای شهری را به طور کامل متحول کند؛ خودرویی کوچک اما کارا و لوکس که در اروپا غوغایی به پا کرد. مدیران مرسدس بنز اما تصمیم گرفتند تا برپایه این خودرو، محصولی اسپرت طراحی کنند تا طعم موفقیت در بازار خودروهای اسپرت کوچک را نیز بچشند. این خودرو با نام اسمارت رودستر در سال 2003 عرضه شد. متاسفانه پیشرانه 80 اسب بخاری این خودرو، توانایی فنی قابل قبولی برای آن در پی نداشت و همین سبب شد تا ایرادات زیادی به آن وارد شود. علاوه بر این قیمت مدل رودستر از بسیاری از رقبای دست دوم با عملکرد فنی به‌مراتب بهتر، بالاتر بود و خرید آن توجیهی برای علاقه‌مندان خودروهایی همانند مزدا MX-5 نداشت. در نهایت این خودرو بدون هیچ جانشینی صحنه را ترک کرد.
ترایمف TR7
خانواده TR ترایمف از دهه 50 میلادی در صدر خودروهای اسپرت کوچک‌جثه و جسور بریتانیایی بودند اما از اواسط دهه 70 میلادی و با عرضه سوپرمینی‌ها و هاچ‌بک‌های سریع، وضعیت متناسب بازار برای آنها به‌هم ریخت. ترایمف اما در آن دوره سعی کرد تا حداکثر توان خود را صرف طراحی و ساخت یک محصول استثنایی کند. این خودرو با طراحی جذاب و با نام TR7 راهی بازار شد اما متاسفانه همانند بیشتر محصولات گروه بریتیش لیلاند، این خودرو بی‌مشکل نبود و مواردی همانند کیفیت ساخت پایین و نبود گزینه پیشرانه 8 سیلندر، بازار آن را خراب کرد. ترایمف تمامی تلاش خود را برای بهبود این محصول صرف کرد تا مدل TR8 معرفی شود اما مشکلات اقتصادی شدید این برند و ضررهای هنگفت پروژه، در نهایت آن را در اوایل دهه 80 میلادی نابود کرد.
مرکور XR4 Ti
فورد سیه‌را در دهه 80 میلادی در اروپا طوفانی به پا کرد. ظاهر جذاب و فضایی، هندلینگ بی‌نظیر و از آن مهم‌تر، قابلیت‌های فنی مدل‌های اسپرت همانند کازورث توانست آن را به یکی از برترین سدان‌های اسپرت اروپا بدل کند. به همین جهت فورد آمریکا تصمیم گرفت تا این خودرو را به عنوان یک کوپه اسپرت و خاص به آمریکا نیز ببرد. برای این کار برندی با نام مرکور ابداع شد و اولین محصول آن یعنی مدل XR4 توسط نمایندگی‌های مرکوری به آمریکا عرضه شدند. برترین گونه‌های سیه‌را برای عرضه به آمریکا انتخاب شدند و با بهترین تریم و امکانات داخلی به فروش رسیدند. با این حال بازاریابی نادرست مرکور در کنار عجیب بودن ظاهر آن برای بسیاری از آمریکایی‌ها، در کنار قیمت‌گذاری آن، سبب شد تا کمتر کسی در آمریکا نسبت به خرید آن علاقه‌مند شود. در نهایت با وجود شایستگی فراوان، مرکور شکست خورد.
فاسل Facellia
برند فرانسوی فاسل از دهه 50 به ساخت خودروهای اسپرت و لوکس جذاب روی آورد و توانست با مدل Vega به موفقیتی بزرگ دست یابد. با این حال قیمت این کوپه لوکس بسیار بالا بود و فاسل برای موفقیت واقعی، نیازمند یک خودرو اسپرت کوچک با قیمتی مناسب‌تر بود. برای این کار یک نمونه کوچک‌شده از وگا طراحی و ساخته شد و با پیشرانه 4 سیلندر راهی بازار شد. ظاهر دوست‌داشتنی و عملکرد فنی فاسل بسیار خوب بود، اما هندلینگ نامناسب در کنار کیفیت ساخت پایین سبب شد تا نتواند به قدر کافی در بازار موفق باشد. علاوه بر این، مشکلات اقتصادی و بحران شدید در فاسل سبب شد تا وضعیت بدتری برای Facellia رقم بخورد و در نهایت به همراه برند سازنده‌اش، با بازار خداحافظی کند.
مورگان Plus 4 Plus
مورگان تقریبا از دهه 50 میلادی تاکنون اصول و اساس محصولات خود را کمتر تغییر داده است. با این حال تمامی محصولات این خودروساز نتوانستند به حیات طولانی خود ادامه دهند. در این میان مورگان تصمیم گرفت تا محصولی سقف بسته و کاربردی‌تر برای تقاضای موجود برای یک مدل اسپرت لوکس‌تر از محصولات کنونی این خودروساز عرضه کند. این مدل برپایه مدل Plus 4 عرضه شد. ظاهر آن با وجود شباهت به سایر محصولات مورگان، باب طبع همگان نبود و برخی از عدم تناسب آن شکایت داشتند. اما از همه مهم‌تر عدم تطابق قیمت و کیفیت این خودرو بود که در نهایت شکست آن را رقم زد. تعداد انگشت‌شمار Plus 4 Plus تولید شده حتی در قیاس با تیراژ اندک سایر محصولات مورگان نیز بسیار کم و ناچیز است.
جگوار XJ220
در اواخر دهه 80 میلادی، جگوار تصمیم داشت تا برای بزرگداشت موفقیت شگرفش در مسابقات لمانز، یک محصول استثنایی را عرضه کند. این پروژه به سرعت کلید خورد و در نهایت نمونه مفهومی آن با نام XJ220 رونمایی شد. با این حال مشکلات اقتصادی جگوار سبب شد تا پروژه از نیمه راه با مشکلاتی مواجه شود. در نهایت نمونه تولیدی این خودرو در ابعادی کوچک‌تر و بدون در‌‌های بازشونده رو به بالا معرفی شد، در حالی که به جای پیشرانه 12 سیلندر از یک پیشرانه 6 سیلندر توئین توربو بهره می‌برد و خبری از انتقال قدرت به هر چهار چرخ نبود. بحران اقتصادی اوایل دهه90، عرضه مک‌لارن F1 که توانست رکورد سرعت XJ220 را بشکند و لغو بسیاری از پیش‌خریدها سبب شد تا XJ220 یک ناکام بزرگ باشد.
میتسوبیشی FTO
میتسوبیشی در دهه 90 میلادی در اوج بود و موفقیت شگرف محصولات اسپرت ژاپنی در بازار، این خودروساز را وسوسه کرد تا یکی از خودروهایی که تنها برای عرضه در بازار ژاپن طراحی و ساخته شده بود را برای بازار جهانی نیز عرضه کند. این خودرو که در حقیقت با هدف ساخت یک نمونه کوچک شده مدل 3000GT یا همان GTO طراحی و ساخته شده بود، با نام FTO در ژاپن موفق بود. در ابتدا میتسوبیشی تنها مدل پایه این خودرو را در سایر نقاط جهان عرضه کرد که سبب شد تا استقبال زیادی از آن نشود. در ادامه اما قیمت بالاتر آن نسبت به رقبای هم‌تراز و کاهش شدید فروش کوپه‌های اسپرت ژاپنی در بازار جهانی در اواخر دهه 90 سبب شد تا میتسوبیشی این محصول را از بازار جهانی و سپس بازار ژاپن خارج کند. بسیاری معتقدند اگر میتسوبیشی نمونه دو‌دیفرانسیل و پرقدرتی از این خودرو را عرضه می‌کرد، موفقیت آن حتمی بود.
