به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، برلیانس یکی از شرکتهای خودروسازی چین است که در سال‌های اخیر همکاری گسترده‌ای با بی‌.ام‌.و داشته است.

در سال‌های گذشته، خودرو‌های زیادی در کشورمان به تولید می‌رسید و به‌سختی خودروی چینی در بازار دیده می‌شد. اما امروزه، کشورمان یکی از بزرگ‌ترین بازار‌های خودروی چینی محسوب می‌شود. برلیانس نیز یکی از چینی‌های حاضر در بازار کشورمان است که کلاس‌های خودرویی مختلفی را با همکاری پارس‌خودرو مونتاژ می‌کند.

برلیانس H220 نمونه‌ی ارتقاءیافته‌ی برلیانس FSV است. این خودرو در سال 2013 توسط برلیانس رونمایی شد و به فروش خوبی دست یافت که شامل 25 هزار دستگاه در سال 2013 و 53 هزار دستگاه در سال 2014 است. H220 تنها با یک نوع پیشرانه و در کلاس سدان و هاچبک تولید می‌شود و خریداران حق انتخاب بین جعبه‌دنده‌ی دستی یا اتوماتیک دارند. برلیانس H220 در رده‌ی قیمتی حدود 50 میلیون تومان قرار می‌گیرد.

مشخصات فنی
تنها پیشرانه‌ی در دسترس برای خودرو‌های H220 و H320 نسخه‌ی 1.5 لیتری است که حداکثر توان تولیدی این پیشرانه 103 اسب بخار در 5800 دور در دقیقه و حداکثر گشتاور تولیدی 138 نیوتن‌متر در 3800 دور در دقیقه است. حجم دقیق این پیشرانه 1498 سی‌سی است که از نوع 4 سیلندر با آرایش خطی است و در مجموع 16 سوپاپ وظیفه‌ی تخلیه‌ی دود و ورود ترکیب هوا و سوخت را بر عهده دارند. حداکثر سرعتی که برلیانس H220 با این پیشرانه و جعبه دنده‌ی اتوماتیک 4 سرعته قابلیت دستیابی دارد، 170 کیلومتر بر ساعت است. وزن خالص این خودرو 1250 کیلوگرم است که نسبت به ابعاد خودرو کمی زیاد به نظر می‌رسد و می‌تواند عملکرد خودرو را تحت تأثیر قرار دهد.

سیستم تعلیق برلیانس H220 در جلو از نوع مک فرسون و در عقب سیستم نیمه مستقل با فنر پیچشی است. استاندارد آلایندگی پیشرانه‌ی این خودرو یورو 5 و طبق اعلام شرکت سازنده، مصرف سوخت ترکیبی این خودرو 6.7 لیتر در هر 100 کیلومتر است. حجم مخزن سوخت، 55 لیتر است که با توجه به میزان مصرف سوخت، کافی به نظر می‌رسد.

طراحی ظاهری و کابین
اینکه چرا اکثر خودرو‌های برلیانس شباهت زیادی به محصولات بی‌ام‌و دارند، نکته‌ی عجیبی است و تنها دلیل آن شراکت این دو خودروساز در سال‌های اخیر است که باعث شده تا محصولات برلیانس در ظاهر، رنگ و بوی بی‌ام‌و به خود بگیرند. البته این شباهت تنها یک کپی خالص به‌حساب نمی‌آید و برلیانس سعی کرده است زبان طراحی خود را در محصولاتش پیاده‌سازی کند؛ هرچند این زبان شباهت‌های چشمگیری با زبان طراحی بی‌ام‌و دارد. مشهودترین بخش، جلوپنجره‌ی دوقلوی برلیانس است؛ جلوپنجره‌ای که طراحی آن به فرم T است و دو ورودی هوا به شکلی قرینه در زیر بال‌های T قرار گرفته‌اند.

باید به پیشرفت چشمگیر چینی‌ها در عرصه‌ی طراحی اعتراف کنیم؛ بخشی که خودروسازان وطنی بر خلاف چینی‌ها، در سال‌های اخیر هیچ حرکت جدی و روبه‌جلو در آن نداشته‌اند. نمای جلوی خودرو طراحی حجیم و پف‌کرده دارد و مه شکن‌های دایره‌ای به‌خوبی در بین خطوط زیاد پایین سپر جا خوش کرده‌اند. چراغ‌های جلو طراحی هماهنگی با سایر بخش‌های خودرو دارند؛ هرچند جای خالی چراغ‌های روشنایی در روز و همچنین عدسی‌های متمرکز کننده نور در داخل چراغ‌ها به چشم می‌خورد، اما نبود این موارد لطمه‌ای به طراحی این بخش نزده است.

خطوطی از ستون A در امتداد کاپوت به سمت جلوپنجره کشیده شده است که تأثیر مثبتی بر بیننده می‌گذارد. تنها اِلمان تأثیرگذار در نمای جانبی، خط شانه‌ی برجسته‌ای است که از گلگیر جلو تا چراغ عقب کشیده شده است و با گذر از بالای دستگیره‌ها و درب باک خودرو، بخش جانبی را از یکنواختی هر چه بیشتر نجات داده است. به جز این خط، شاهد طراحی بسیار ساده و محتاطانه هستیم که به دور از هرگونه هیجان و جذابیت است، البته نقش رینگ‌های آلومینیومی و تایر‌های کوچک با عرض 195 میلی‌متر در سادگی این بخش بی‌تأثیر نبوده است.

نمای عقب خودرو طراحی به‌روزی ندارد و بر خلاف طراحی مناسب جلوی خودرو، به نظر می‌رسد کپی از طراحی برخی شرکت‌ها در این بخش تمامی ندارد و شاهد طراحی مشابه آن با نیسان تیانا هستم. چراغ‌های عقب H220 با یک خط افقی پلاستیکی به هم متصل شده‌اند که لوگوی نسبتاً بزرگ پارس‌خودرو را در بر گرفته است. اما نکته‌ی جالب در طراحی سپر عقب، طراحی دوگانه‌ی این بخش است که تداعی‌کننده‌ی دیفیوزر در بخش پایینی سپر است و انتقال چراغ خطر سوم و چراغ‌های دنده عقب روی آن، سپر بزرگ عقب را از حالت یکنواختی دور کرده است.

با نشستن در داخل کابین و نگاهی اجمالی به ادوات و شکل کلی داشبورد، اولین چیزی که در یادمان تداعی می‌شود، شباهت نشان‌دهنده‌ی کیلومتر با مزدا 3 است. طراحی این نشان‌دهنده‌ها در نوع خود جالب است و طرحی 3 بعدی دارد که تو در تو هستند و حس اسپرت بودن را به راننده القا می‌کند. فضای کابین دوست‌داشتنی و دلنشین است. هرچند ارگونومی ادوات و محل جایگیری آن‌ها مناسب است، اما عموم قطعات کیفیت ساخت مناسبی ندارند و اکثراً از پلاستیک خشک ساخته شده‌اند.

تنها تفاوتی که بین H220 و H320 وجود دارد، کلاس متفاوت این دو خودرو است. H320 با توجه به اینکه در کلاس هاچبک‌ها قرار دارد، جثه‌ی به‌مراتب کوچک‌تری نسبت به نسخه‌ی سدان دارد و از این رو، هاچبک H320 گزینه‌ی مناسبی برای استفاده در داخل شهر به شمار می‌رود. زبان کلی طراحی این خودروساز، در نسخه‌ی هاچبک نیز به‌خوبی رعایت شده است و شاهد هماهنگی چراغ‌های عقب و همچنین سپر با سایر اجزای بدنه هستیم. هر دو نسخه کم و بیش شباهت‌هایی در نمای عقب دارند و تنها تفاوت در ساختار و کلاس دو خودرو است. سایر اجزای خودرو از قبیل: نمای کناری و جلو، طراحی یکسانی دارند که شامل خطوط طراحی جلو و کناری کاملاً یکسان در دو نسخه است. فضای سرنشین برای 4 یا 5 سرنشین مطلوب به نظر می‌رسد و آزاردهنده نیست.

با وجود تلاش زیاد برلیانس برای جذاب کردن H220 و H320، این خودرو به‌طور کلی طراحی چشمگیری ندارد و ظاهرا با برای پختگی کامل زبان طراحی این شرکت باید منتظر نسل بعدی این خودرو‌ها باشیم. سایر خودرو‌های چینی اعم از لیفان 820 و آریزو 5 طراحی به‌مراتب جذاب‌تری دارند. حتی دنا نیز به خصوص در بخش جلو، زیبایی و جذابیت بیشتری در مقایسه با H220 دارد. البته این موضوع به معنی طراحی بد خودرو‌های برلیانس نیست.

امکانات رفاهی
برلیانس H220 مجهز به جعبه‌دنده‌ی اتوماتیک، به امکانات رفاهی بیشتری مجهز است که شامل سانروف برقی دوحالته، سیستم تهویه مطبوع خودکار، سنسور دنده عقب، تنظیم برقی آینه‌های جانبی هستند. همچنین در نسخه‌ی اتوماتیک، کلید‌های کنترل سیستم صوتی روی غربیلک فرمان تعبیه شده است. سیستم صوتی در نسخه‌ی اتوماتیک دارای ورودی USB و 6 عدد بلندگو است که نسبت به نسخه‌ی دستی 2 عدد بیشتر است.

از دیگر امکانات رفاهی که در نسخه‌ی اتوماتیک به کار رفته است، می‌توان به بسته شدن پنجره‌ها با ریموت، قابلیت تنظیم صندلی راننده در هشت جهت، چراغ مه شکن جلو، سیستم ورود بدون کلید و استارت دکمه‌ای، روکش چرمی غربیلک فرمان و تنظیم ارتفاع نور چراغ‌های جلو اشاره کرد. حجم صندوق‌بار H220 در حالت عادی 460 لیتر است که حتی برای خانواده‌های پرجمعیت وطنی نیز کافی خواهد بود و با تاشدن صندلی‌های ردیف عقب، این فضا به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد.

در صورتیکه امکانات رفاهی در اولویت خرید شما است، بریلیانس جزو غنی‌ترین گزینه‌های موجود در کلاس خود محسوب می‌شود.

ایمنی
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های هر خودرویی ایمنی آن است که شامل ایمنی در تصادفات، پایداری و عمل ترمزگیری می‌شود. برلیانس H220 در نسخه‌ی اتوماتیک مجهز به ترمز‌های جلو و عقب دیسکی است که سیستم ترمز ضدقفل ABS و سیستم توزیع الکترونیکی نیرو EBD دارد. متأسفانه در نسخه‌ی دستی، ترمز‌های عقب خودرو از نوع کاسه‌ای هستند که بالطبع عملکردی ضعیف‌تر از نوع دیسکی خواهند داشت و حس اعتماد کمتری در ترمز‌های ناگهانی به راننده و سرنشین‌ها القا خواهد کرد. نسخه‌ی مجهز به 4 ترمز دیسکی می‌تواند در مسافتی معادل با 40.2 متر، خودرو را از سرعت 100 کیلومتر بر ساعت به صفر برساند.

اطلاعاتی از استاندارد امنیت این خودرو در دسترس نیست و تنها اطلاعاتی که در این زمینه می‌توان به آن‌ها اشاره کرد، وجود فقط 2 عدد کیسه‌ی هوا در هر دو نسخه است که شامل نمونه‌ی جلوی راننده و سرنشین جلو هستند؛ با توجه به قیمت خودرو، حداقل 4 کیسه‌ی هوا می‌توانست نظرات بیشتری را به سمت این خودرو جلب کند و اطمینان خاطر بیشتری در مواجهه با حوادث به وجود می‌آورد.

کیفیت ساخت
وقتی صحبت از یک خودروی چینی می‌شود، اولین موضوعی که باعث هراس خریداران خواهد شد، کیفیت ساخت قطعات و مونتاژ آن‌ها است. البته این ترس چندان بی‌دلیل نیست و استهلاک بالای برخی از چینی‌های بازار در سال‌های اخیر باعث کاهش دلگرمی نسبت به چینی‌های بازار شده است. بیشتر قطعات استفاده‌شده در داخل کابین و اجزای تشکیل‌دهنده‌ی داشبورد از جنس پلاستیک خشک هستند که دارای برجستگی‌ها و برش‌های تیزی در بعضی قسمت‌ها است و چنگی به دل نمی‌زند. جدای از کیفیت ساخت، کیفیت صدای سیسم صوتی نیز از نکاتی است که چندان راضی‌کننده نیست. البته نکته‌ی مثبتی که مسئولین پارس‌خودرو به آن اشاره کردند، بررسی برلیانس H220 در سخت‌ترین شرایط جاده‌ای، کوهستانی، ترافیک شهری و مسیر‌های خاکی است که در طول 30 هزار کیلومتر صورت گرفته و تمامی معایب و مشکلاتی که در این بررسی‌ها مشاهده شده است، در محصول نهایی رفع شده و مطابق با شرایط آب و هوایی و مسیر‌های کشورمان است.

طبق بررسی سازمان کیفیت و بررسی استاندارد ایران، برلیانس H220 موفق به دریافت دو ستاره شده است که بدین ترتیب آن را در کنار جک جی 5، رانا، پژو 206 و بالاتر از ام‌وی‌ام ایکس 33، دنا و ام وی‌ام 550 با یک ستاره و پایین‌تر از خودرو‌هایی مانند تندر 90 و

اندرو با 4 چهار ستاره قرار می‌دهد. بدین ترتیب اگر اولویت شما کیفیت بالای تولید و دوام خودرو است، H220 در رده‌ی میانی قرار می‌گیرد و البته گزینه‌های بهتری نیز در دسترس هستند.

تجربه‌ی رانندگی
همانطور که پیش‌تر اشاره کردیم، نسخه‌ی اتوماتیک به سیستم استارت دکمه‌ای مجهز است، بنابراین با در دست داشتن سوئیچ خودرو وارد H220 می‌شویم؛ صدای اندکی با روشن شدن پیشرانه وارد کابین می‌شود، که آزاردهنده نیست. پیشرانه‌ی 103 اسب بخاری با گشتاور 138 نیوتن‌متر در 3800 دور در دقیقه چندان مناسب با جثه‌ی اتومبیل و وزن آن نیست و کمی تنبل به نظر می‌رسد. از این رو عمل شتاب‌گیری به‌کندی صورت می‌گیرد و در بهترین حالت، در مدت زمان تقریبی 16 ثانیه می‌توان از حالت سکون به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت دست یافت که ناامیدکننده به نظر می‌رسد.

با توجه به جعبه‌دنده‌ی تیپ‌ترونیک برلیانس H220، در حالت رانندگی با تعویض دستی دنده، شتاب‌گیری بهتر از حالت اتوماتیک رخ می‌دهد، ولی تفاوت چشمگیری وجود ندارد و شاهد زمانی کمتر از 15 ثانیه نخواهید شد. هرچند شتاب ثانویه بهتر از شتاب اولیه است، اما با این حال در دنده‌های 3 و 4 کمبود گشتاور احساس می‌شود که در مسیر‌های برون‌شهری و بزرگراه‌ها بیشتر به چشم خواهد خورد. جعبه‌دنده وظیفه‌ی خود را به‌خوبی انجام می‌دهد و در شرایط عادی تعویض دنده‌ها به نرمی اتفاق می‌افتد و ضربه‌ای به کابین منتقل نمی‌شود؛ اما در رانندگی هیجانی و پرگاز، کمی ناهماهنگی بین پیشرانه و جعبه‌دنده قابل مشاهده است که قابل اغماض است.

مصرف سوخت در دنیای واقعی و خارج از کاتالوگ خودرو (که به عدد 6.7 لیتر به ازای 100 کیلومتر در سیکل ترکیبی اشاره می‌کند) کمی متفاوت است. مصرف ترکیبی برلیانس اچ 330 در شهر تهران و ترافیک نیمه‌سنگین این شهر، رقمی در حدود 10 لیتر به ازای 100 کیلومتر است، که به میزان قابل توجهی بیشتر از رقم اعلامی برلیانس است. پایداری خودرو در پیچ‌ها، کاملاً مطمئن و خوب است و سیستم ترمز H220 با توجه به دارا بودن ABS و EBD، در زمین‌های خیس نیز عملکرد مناسبی دارد و راضی‌کننده است. سیستم تعلیق نیز در مواجهه با پستی و بلندی‌های مسیر، ضربات را به‌خوبی جذب می‌کند.

اما رانندگی با H320 تفاوت چندانی ندارد و دلیل این امر پیشرانه‌ی یکسان دو نسخه است که حس رانندگی متفاوتی را القا نمی‌کند. با این حال می‌توان به لطف ابعاد کوچک بدنه مانور‌های بهتری داشت و البته باید به این نکته اشاره کنیم که فرمان‌پذیری این نسخه کمی بهتر از نسخه‌ی سدان است و در کل با ارفاق، جذابیت بیشتری نسبت به نسخه‌ی سدان دارد.

رقبا
سدان‌های موجود در بازه‌ی قیمتی حدود 50 میلیون تومان، بسیار محدود و انگشت‌شمار هستند. از این رو انتخاب‌های متعددی پیش روی خریداران قرار ندارد و باید بین چند خودروی داخلی و یا چینی انتخاب خود را انجام دهند. مهم‌ترین رقیب وطنی برلیانس H220، خودروی تندر 90 اتوماتیک، دنا و دنا پلاس است و از رقبای چینی نیز می‌توان ام وی ام 550، جک J5 را نام برد.