دوچرخه‌سواری در کشورهای تولیدکننده مدرن‌ترین خودروها

به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از خبر آنلاین ، چرا در پایتخت کشورهایی چون دانمارک، اتریش، هلند، انگلیس و آلمان همه‌روزه شاهد افزایش شمار دوچرخه‌سوارها در مقایسه با خودروسوارها هستیم؟ چگونه است که آنها در فرایند کاهش آلودگی هوا، ترافیک و ناهنجاری‌های شنیداری، منتظر دولت نشده و از خود شروع کردند؟

همین چندی پیش بود که شهر سئول، پایتخت کره‌جنوبی به مارک‌روته، نخست‌وزیر هلند که ٢٢� دوچرخه به پروژه دوچرخه‌سواری شهری پایتخت هدیه داده بود، نشان شهروند افتخاری را اهدا کرد.
روته در شهریور گذشته، در سومین روز از سفر چهار روزه خود به کره‌جنوبی، از سئول دیدن و با شهردار پایتخت، پارک وون سون برای مذاکره درباره سیاست‌های محیط‌زیست‌گرایانه و توسعه پایدار شهر- پیش از آنکه مراسم اهدای نشان شهروند افتخاری به او برگزار شود- ملاقات کرد. این نخستین سفر مارک روته به سئول پس از انتخاب او به‌عنوان نخست‌وزیر در سال ٢� ١� و به‌دنبال بازدید شهردار پارک وون سون از هلند در مارس ٢� ١٤ است.

دو شخصیت سرشناس دیگر در این سفر، نخست‌وزیر هلند را همراهی می‌کردند: سرمربی تیم‌ملی فوتبال کره‌جنوبی، گاس هیدینک که پس از همراهی تیم فوتبال تا مرحله نیمه‌نهایی جام‌جهانی در سال ٢� � ٢، نشان شهروند افتخاری سئول را دریافت کرده بود و وینی ماس، معمار مشهور هلندی که در برنامه بازسازی شهری، از جمله روگذر Seoul Station شرکت داشت.
پروژه کرایه دوچرخه در سئول، اکتبر سال گذشته برای کمک به بار سنگین رفت‌وآمد و همچنین کاهش آلودگی هوا به اجرا گذاشته شد. این دوچرخه‌ها به رنگ‌های ملی کشور هلند رنگ‌آمیزی می‌شوند تا همبستگی دو کشور را به نمایش بگذارند. مراسم اهدای دوچرخه‌ها در برابر کتابخانه متروپولیتن سئول برگزار شد.

این دوچرخه‌ها ماه گذشته به پنج هزار و ٦� � نمونه دیگر در شهر پیوستند تا در اختیار مردم قرار بگیرند. یکی از مسئولان بخش سیاست دوچرخه‌سواری در سئول به روزنامه تایمز از ابراز توجه عمیق نخست‌وزیر هلند به برنامه دوچرخه‌سواری در سئول اشاره کرده و گفت: «هلند شهرت دارد که شمار دوچرخه‌هایش از تعداد ساکنانش سبقت گرفته، نخستین کشوری است که به پروژه دوچرخه‌سواری کره‌جنوبی کمک می‌کند.»

شما چه فکر می‌کنید؟ چرا در کشوری که تولیدات خودروی آن، نیمی از بازار جهانی را تصاحب کرده و مصرف سوختش به‌طور متوسط چهار لیتر در صد کیلومتر بوده، باز هم سیاست اصلی روی‌آوردن به دوچرخه است؟ همان دوچرخه‌ای که در این سوی آب، برخی از محافل متوهم، آن را مشکوک می‌نگرند! به نظر می‌رسد راه رهایی واقعی از عقوبت آلودگی هوا و ترافیک، مشارکت همه نخبگان، هنرمندان، ورزشکاران و مدیران ارشد کشور است وگرنه همچنان زمان را در پای مصلحت‌اندیشی‌های افیونی تباه می‌کنیم.