پلیس نمی‌تواند مدعی شود، در سال‌های گذشته نقاط پرحادثه اصلاح نشده‌اند

به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از اینا، رضا اکبری درباره اظهارات اخیر رییس پلیس راهور مبنی بر اینکه از سال 83 تا 98 تعداد نقاط حادثه‌خیز 5 هزار و 200 نقطه بوده و کم نشده، گفت: اطلاق کلمه حادثه خیز به یک نقطه یا ایجاد این کلمه در ادبیات فنی وزارت راه به دلیل بهینه کردن بودجه‌هایی است که برای ایمنی کردن جاده‌ها مصرف می‌شود. برای اینکه در شبکه راه‌ها بودجه به صورت بهینه مصرف شود، قاعدتا باید نقاطی تعیین شود که تصادفات متعدد در آن نقاط رخ می‌دهد.

وی ادامه داد: شناسایی نقاط حادثه‌خیز سیاست درستی است که از گذشته به اجرا می‌رسد و تمام دنیا این سیاست را دنبال می‌کند و حتی تمام نقاط حادثه‌خیز شناسایی شده را برطرف کنیم باز هم در شبکه راه‌های کشور به دلایل متعدد تصادفات اتفاق می‌افتد. دو علت اصلی که در تصادفات نقش دارند، سرعت و تداخل وسایل نقلیه است. بنابراین هر عاملی که در جاده باعث تداخل وسایل نقلیه می‌شود مانند تقاطع‌ها یا تغییر سرعت در نقاطی مانند قوس‌ها و پیچ‌ها مستعد ایجاد تصادفات هستند و از این نقاط به وفور شاید چیزی حدود 100 هزار نقطه وجود دارد. با ساخت راه‌های جدید این نقاط حادثه‌خیز در حال ایجاد هستند. به همین دلایل اگر لیستی که از نقاط حادثه‌خیز تهیه شده و به تایید پلیس راه هم رسیده، برطرف شوند باز هم  شاهد وقوع تصادفات خواهیم بود.

معاون سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای با بیان اینکه تصور اینکه روزی نقاط حادثه‌خیز به پایان می‌رسند و تمام می‌شود بسیار سخت است، گفت: اینکه پلیس راه اعلام کرده 5 هزار و 200 نقطه حادثه‌خیز از سال‌های گذشته وجود داشته و امروز هم همین تعداد نقطه حادثه‌خیز وجود دارد، را رد نمی‌کنیم اما تایید هم نمی‌کنیم چراکه نقطه حادثه‌خیز یک تعریف استانداردی دارد و طبق مصوبه کمیسیون ایمنی راه‌ها لیستی از نقاط حادثه‌خیز تهیه می‌شود و همان لیست برای پروژه‌های رفع نقاط حادثه‌خیز مبنا می‌گیرد.

اکبری افزود: طبق گزارشی که دستگاه‌های متعدد ارایه می‌دهیم سالانه به طور متوسط 500 نقطه حادثه‌خیز را اصلاح می‌کنیم و با پلیس هم صورت جلسه می‌شود به این معنا که پلیس راه نمی‌تواند مدعی شود که در سال‌های گذشته هیچ اقدامی برای اصلاح رفع نقاط حادثه‌خیز انجام نشده‌است.

وی تاکید کرد: اما درباره آمار تغییر تعداد نقاط حادثه‌خیز از سال 83 نمی‌توان چیزی را بدون کارشناسی شده اعلام کرد و این آمارها باید براساس دستورالعمل‌ها و شاخصی تعیین شود که دستورالعمل کمیسیون ایمنی راه‌ها شاخص کار سازمان راهداری است که براساس همان دستورالعمل 1500 نقطه حادثه‌خیز در راه‌های برون شهری در سال 95 شناسایی و لیست شد که 500 نقطه حادثه‌خیز را اصلاح کردیم که به تایید پلیس راه هم رسید. حدود 250 نقطه حادثه‌خیز از آن لیست هم در حال اصلاح است.

این مقام مسئول ادامه داد: از آنجایی که بیش از سه سال از مدت زمان تهیه آن لیست گذشته است، طبق دستورالعمل کمیسیون ایمنی راه ها یک بار دیگر باید نقاط حادثه‌خیز را شناسایی کنیم و باید آمار تصادفات در سه سال گذشته لحاظ شود تا لیست نقاط حادثه‌خیز را بتوان بازنگری کرد. این اقدامات در 4 ماه گذشته انجام شده و هفته گذشته در این باره با پلیس راه جلسه‌ای برگزار شد حدود 500 تا 550 نقطه به عنوان نقاط حادثه‌خیز جدید شناسایی می‌شود.

وی با بیان اینکه همچنین نقاط قبلی که در سه سال گذشته تصادفات در آن به حد نصاب نرسیده، از دستور کار سازمان راهداری خارج می‌شود، اظهار داشت: برنامه سازمان راهداری و وزارت راه و شهرسازی این است که سالانه 500 تا 600 نقطه حادثه‌خیز را اصلاح و برطرف کند. دستور رییس جمهوری هم این بود که برای این نقاط حادثه‌خیز جدید با حدود 600 نقطه حادثه‌خیز که اصلاح آنها نیمه تمام باقی مانده تامین مالی ویژه صورت بگیرد که تا پایان سال 1402 تمام این هزار نقطه حادثه خیز را اصلاح کنیم.

معاون سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای افزود: البته در سال 1402 باید یک بار دیگر تصادفات شبکه جاده‌ای را مورد تحلیل قرار دهیم و این سلسله همچنان ادامه دارد و تصورم از دیدگاه پلیس راه با توجه به مصاحبه‌هایی که انجام می‌دهند این است که نقاطی که مستعد ایجاد تصادفات هستند یا اینکه تصادفات موردی در آن نقاط رخ داده را هم به عنوان نقاط پرتصادف اعلام می‌کنند که تعداد این نقاط در کشور شاید حدود 20 تا 30 هزار نقطه باشد. کمیسیون ایمنی راه‌ها باید این موضوع را مورد بررسی قرار دهد که آیا این نقاط را هم می‌توان به عنوان نقاط حادثه‌خیز حساب کرد یا اینکه شناسایی براساس دستورالعمل مصوب باید مورد ملاک قرار بگیرد.

اکبری درباره تعریف استاندارد از نقاط  حادثه‌خیز گفت: اگر تصادفات در محدوده 300 تا 500 متری شبکه راهی تکرار شود به این شکل که حداقل دو تصادف فوتی و حداقل 3 تصادف جرحی یا حداقل دو تصادف جرحی و یک تصادف فوتی در طول سه سال رخ دهد، این نقطه کاندیدای معرفی نقطه حادثه‌خیز خواهد بود. این نقاط در شبکه راهی تجمیع شده و بین این نقاط، نقاطی که بالاترین تصادفات را داشته انتخاب و در اولویت قرار می‌دهند. این تعداد تصادفات در سه سال مورد بررسی قرار می‌گیرد و براساس تکرار تصادفات در یک نقطه شاخصی تعیین می‌شود که آن شاخص به صورت عددی محاسبه و بر روی نمودار رفته و نقاطی که از میانگین بالاتر هستند، در اولویت قرار می‌گیرند. در نهایت نقاطی که احتمال تکرار تصادفات در آن بالا است، جزو  نقاط حادثه‌خیز خواهند بود که در محاسبه جدید به حدود 550 نقطه رسیده است.

معاون سازمان راهداری گفت: شاید مد نظر پلیس این است که تمام نقاط داوطلب را باید جزو نقاط حادثه‌خیز حساب کنیم که چنین تعریفی اساسا درست نیست و در دنیا هم چنین تعریفی از نقاط حادثه‌خیز وجود ندارد. ادعای پلیس در سنوات گذشته این بوده که تمام این نقاط داوطلب هستند، به نوعی نقطه حادثه‌خیز محسوب می‌شوند که هر چند این محاسبه می‌تواند درست باشد اما بودجه بی نهایت برای اصلاح این نقاط نداریم بنابراین باید اولویت بندی کنیم.