به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از ایرنا ، در ادامه این مطلب می خوانیم: گفتنی است امروزه نقش حمل و نقل عمومی در رشد و توسعه اقتصادی کشورها یک اصل انکار ناپذیر تلقی می شود، چرا که بر اساس اظهار نظر کارشناسان نزدیک به 8 درصد از تولید ناخالص داخلی کشور مربوط به این بخش است، بنابراین از این حیث حوزه حمل و نقل عمومی همواره مورد توجه ویژه سیاستگذاران اقتصادی می باشد.
هر چند در این میان باید متذکر شد که استفاده بهینه از حمل ونقل عمومی می تواند از مزایای بسیاری مانند حمل ونقل گسترده،حفظ محیط زیست، بهره وری بالای مصرف انرژی و همچنین کاهش آمار سوانح و کشته ها جاده ای برخوردار باشد. این در حالی است که متاسفانه ذائقه ما ایرانی ها به شدت خودرو محور است، به عبارت ساده تر می توان این ادعا را داشت که به علت افزایش میل به استفاده از خودرو شخصی طی سالیان اخیر ، عدم ارائه خدمات مناسب از سوی ناوگان حمل و نقل عمومی و همچنین توسعه مناسب معابر و بزرگراه ها و پایین بودن هزینه استفاده از خودروی شخصی متاسفانه هنوز فرهنگ استفاده بهینه از حمل و نقل عمومی در میان آحاد جامعه نهادینه نشده است که البته این مهم خود امروزه زمینه ساز بروز مشکلات عدیده ای شده است.
بدیهی است با نگاهی گذرا بر کارنامه کاری ناوگان حمل ونقل عمومی کشور به این مهم دست می یابیم که وجود ضعف های مانند پایین بودن میزان بهره وری لازم ، عدم وجود ساختار مناسب در امر کنترل و افزایش ایمنی، عدم وجود نظام حرفه ای در مشاغل هزارگانه این بخش، عدم استفاده مناسب از ظرفیت های موجود برای جذب سرمایه های بخش غیردولتی و سرمایه های خارجی، عدم شفافیت در نحوه تأثیر هزینه، بالابودن عمر متوسط ناوگان حمل و نقل عمومی، سهم بالای وسیله نقلیه شخصی در سفرهای درون شهری و عدم توجه به شاخص های اجتماعی نظیر کیفیت خدمات و رضایت مردم در برنامه ریزی های حمل ونقل موجب عدم توفیق این ناوگان شده است، هر چند طی سال های اخیر سعی بر توجه ویژه در این حوزه از سوی مسوولان امر مشهود است، اما به صراحت می توان اعلام کرد که تا به رسیدن به حد ایده آل در این حوزه فاصله بسیاری وجود دارد، چرا که به هنگام مقایسه جایگاه حمل و نقل عمومی در کشور با سایر کشورهای پیشرفته به این مهم دست می یابیم که در سایر کشورها استفاده از حمل و نقل عمومی برای آحاد مردم فارغ از مساله معیشت زندگی، نهادینه است، اما متاسفانه در ایران، بیشتر افرادی که در دهک های متوسط و رو به بالا جامعه قرار دارند استفاده از وسایل نقیله شخصی را ترجیح می دهند که البته این موضوع نیز شاید ریشه در کیفیت پایین خدمات ارائه شده از سوی این بخش داشته باشد، با این اوصاف بهتر است به این نکته اشاره نمایم که استقبال مردم از حمل و نقل عمومی منوط به ارتقای کیفیت خدمات و همچنین فرهنگ سازی بهینه را دارد، یعنی همان دو اصل اساسی که سالهاست در سایر کشورها به مرحله اجرا در آمده است.
آنچه مسلم است یکی از نقاط مثبت ناوگان حمل و نقل عمومی در کشور، وجود پتانسیل اشتغال زایی در این حوزه است، چرا که باید در نظر داشت با توجه به رشد چشمگیر آمار بیکاران در کشور شاید این حوزه بتواند از منظر اشتغال زایی، بازار کار مناسبی برای برخی از جامعه بیکاران محسوب شود، از این رو امید می رود با اتخاذ سیاست گذاری های مناسب در این بخش شاهد کاهش آمار بیکاری باشیم.
شایان ذکر است طبق تحقیقات و بررسی های به عمل آمده عامل اصلی عدم پیشبرد اهداف اصلی ناوگان حمل و نقل عمومی را می توان در ضعف ساختاری سازمان ها و یا شرکت های متصدی مدیریت جستجو کرد.
در پایان باید خاطر نشان کرد در آینده نه چندان دور سیستم حمل و نقل شهری در کلیه شهرهای کشور دوران سختی را برای شهروندان و شهرنشینی به همراه خواهد داشت، چرا که توسعه تاریخی ترابری شهری کشور نشان دهنده کندی رشد سیستم های حمل و نقلی همگانی است از این رو توصیه می شود برای جلوگیری از معضل آلودگی هوا و تخریب بی رویه محیط زیست مسوولان اقدامات اساسی را در این حوزه انجام دهند.